Alle inzendingen over ouders

je keek me aan ik zag het vragen in je oogopslag, onzekerheid die handen vingers gaf in strijken langs elkaar op zoek naar hem of haar je stem die ik zo eindeloos goed kende die mij verwende met een sprookje als ik lastig was klonk schuchter toen je vroeg, wie ben je ik draaide om, je ogen zogen me naar binnen ik zag een vonk…

Zacht wieg je het kind in slaap Troost in geborgen armen Het huilen is gestopt Zacht strelen je woorden Troost in warme handen Zacht troost ik je mam Je zoekt mijn bescherming Ik geef je mijn armen Zacht droog ik je tranen Je handen geef je aan mij Zacht kus ik je mam Je mag nu bij mij schuilen De zorg van jou is nu van mij Zacht lig…

Kan het niet meer tellen Hoe vaak ze heimelijk haar vel afstroopt En ik een nieuwe dochter vind Terwijl het merg woekert Zwelt de holte Ze waggelt nu op hoge hakken Ze knoeit met oogschaduw Ze wil weg uit dit huis dat huivert Ik zie het liever niet Hoe ze de klok opjut tussen haar tanden Dan wil ze briezen naar haar verwekker Haar tedere…

Even doe ik mijn ogen dicht In mijn gedachten verschijnt het gezicht van mijn vader Het lieve, oude, vermoeide gezicht van pa De rimpels om zijn ogen, de glimlach om zijn mond Zijn grijze haar dat langzaam dunner wordt. In zie zijn lichaam, door ouderdom en ziekte langzaam wat gebogen. In zijn geest is hij vitaal, hij wil van alles doen voor…

Als ik later groot ben, wil ik op je lijken en ook mijn doel bereiken. Bestaat er soms zo'n gen? Als ik later groot ben, wil ik m'n eigen leven met het jouwe verweven, terwijl ik steeds mezelf herken. En als ik dan mijn doel bereik, weet ik zeker dat ik net als jij vol vertrouwen de wereld in kijk. Met jou als moeder ben ik blij,…

hij schrijft maar wat en noemt het poëzie het helpt hem om de angsten te verjagen die dikwijls aan z’n zekerheden knagen dan hoort hij weer die vreemde melodie en ziet hij alle levenslust vervagen het dichten als een milde therapie een houvast tijdens onbezonnen dagen die hem behoedt voor wilde rebellie z’n oude moeder ruimt z’n rommel op…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang. Om vijf uur 's morgens was hij al weg dan moest hij eerst…

hij had hen zoveel willen zeggen, zoveel over wat hem bezighield en wat hij beleefde, zoveel ook over wat hem in hen opviel en dat zijn moeders ogen even mooi even wijs waren als vroeger al was ze weer dikker geworden en dat zijn vader beter gekleed was dan ooit en dat ze niet moesten zeuren over wat volgens hem onbetekenend was en dat - , hij…

Kan dit boek nu worden gesloten? Kan ik nu verder met mijn leven? Zal ik in deze situatie nogmaals mijn hoofd stoten? Moet ik afstand nemen om mezelf meer zuurstof te geven? Hoe kan het toch iedere keer weer gebeuren? Keer op keer op je bek gaan. Niet eens de tijd om treuren. Waar haal ik eigenlijk de energie vandaan? Waarom heb ik een paar…

Jij hebt mijn ogen geopend in dit leven. Jij hebt betekenis aan onvoorwaardelijke liefde gegeven. Jij hebt mijn wereld groter gemaakt. Door jou weet ik wat mijn hart echt raakt. Jij bent een deel van mij en mijn bestaan. Al moet je later vliegen, ik zal je nooit echt laten gaan. Jij bent mijn deel waar ik trots op ben. Je bent nog zo klein,…

Wie leert ons praten en ook lopen, wie brengt ons groot en voedt ons op? Het is moeder die steeds klaar staat, en helpt bij eindeloos getob. Wie waakt er steeds wanneer we ziek zijn, wie maakt zich zorgen over jou. Het is weer moeder die zich anders, geen goede moeder vinden zou. Een moederhart is heel begrijpend, het staat open voor ieder…

Hij sprak nog vaak van vorstverlet en over de warme gloed van een briket vroeger was het leven zoet hij had nog haar en droeg een pet In de vrieskou ‘s morgen buiten is de pomp weer vastgevroren op de ruiten kristallen rozen, zonder doornen een boerenkiel met losse duiten Ik zie hem nog de houtjes hakken stapels naast de kolenkit balkenbrij…

al van in mijn dromentijd heb ik met mijn handen mogen raken aan jouw wonder tovertalen en later als ik ouder werd en zelf vertellen mocht heb je ook de witte rijst over mijn pad gestrooid wat bitter klinkt en breekt je zachte stem een beetje meer per dag want de laatste jaren hebben je traag vermaakt en het mooie klatergoud werd…

Langzaam schuifelt zij door de paden van haar leven Haar trage gang bereikt de laatste deur zelfs daar blijft zij nog even stilstaan in verwondering over het niet meer weten haar leven mist…

Mijn vader die op zondagmorgen altijd met me ging wandelen Als ik in het ziekenhuis lag, elke avond op bezoek kwam Mijn vader die elke avond een verhaaltje vertelde Zodat ik zonder problemen naar bed ging Mijn vader die ondanks zijn moeilijke verleden Zo zijn best voor me deed Nooit zijn eigen verdriet liet zien Altijd klaar stond voor mij…

Eén traan, rolt langzaam langs haar gezicht omlaag, ze voelt zich, als in een draaikolk, wat is 't ook weer voor dág vandaag? Soms wetend, vaak ook niet, maar wanneer ze 't wél beseft, heeft ze, nét als nu immens verdriet. De dagen rijgen zich aaneen, worden weken, maanden, wie weet járen. Steeds verder gaat ze terug in de tijd,…

Dag ouwe dag, ik zag je vanmorgen nog bij het begin. Nu daagt de avond reeds en valt de duisternis in. Zorgeloos en vrij heb je geleefd. Het donker is geweken, de aarde heeft gebeefd.…

Daar zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee…

Liefdevol herinner ik mij de jaren die ik als kind heb doorgebracht, waar mijn ouders mij bijstonden met hun grote liefde en hun kracht. Ik heb een fijne jeugd gehad 'k ben steeds met liefde omgeven. M'n ouders heb ik moeten missen ze zijn beide niet meer in leven. Ik mis ze vaak nog elke dag dan speelt de heimwee me parten, 'k…

Verblindende liefde stroomt door haar bloed Geeft haar kersenkinderen een witrode gloed Door haar sap mengen dromen, geheimen, verhalen Er vaart een klein meisje in mee In haar kruin ruisen duizend talen En verlangen naar de zee Langs haar stam waait een eeuwenoude wijsheid Langs groen en knoesten en mos Door haar bladeren huilt het afscheid…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

o vader, o moeder gij hoeders van het elkaar geschonken leven toe, geef naam en zegen aan al uw levensbloed maar verzwijg vanaf hun eerste levensdag uw voor hen bedoelde dromen laat hen gaande worden tot zichzelf en ga vooral niet voor in een als onbegaan bestemde levensweg laat hen groeien veilig, tot een eigen zijn en sta hen…

je keek haar aan het gedogen in haar ogen kon je niet velen haar woorden streelden langs je huid, voelden als een vals geluid je kreeg waardering als je klaar stond zonder vragen dat kon je niet verdragen haar mond vol beterweten praatte door, voor jouw ideeën was geen oor je moest de wijste zijn vermeed zo haar agressie maar je woede…

een saffraangele maan uit zoveel zonniger tijden scheert de paarse toppen van jouw oude horizon zij lijkt jou zo schraal zo droef voorbij te glijden en sleurt jouw oude dromen in haar gouden kraters mee je stappen werden trager en je woorden bleven haken tot de glinster van de daken licht en de schijn wat vager het verleden…

Samen verliefd... Samen zwanger... Samen getrouwd... Samen bevallen... Drié keer... Samen opvoeden... Samen oud geworden... Samen vergeetachtig... Samen...…

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden? En…

ik ga de trap op: meer dan zestien treden hoog, op de tribune steekt mijn vader trots zijn duim op maar ik ben acht, angstig, m’n badpak nog te droog; daar beneden wacht het water, maar ik stop ‘k verwerp de duik, overweeg de laffe sprong, maar ga liever op m’n knieën nog de trap af ik weet bij god niet meer waarom ik hieraan ooit begon: of ik…

vader zit als een blok hout voor de haard ook nu hij met tranen het vuur in staart zie je geen reflexie in zijn ogen maar de frustratie van houterig onvermogen…

Een beetje meer vreugde Wat minder haat Een beetje meer liefde Wat minder snel kwaad In plaats van ik Een beetje meer jij In plaats van angst Een beetje meer moed Sterkte om te handelen Doet ons beiden goed In plaats van afkeer Meer vreugde en licht In plaats van afstand Een vrolijk gezicht Een bosje bloemen waar je ook gaat Maar niet…

Ik ben dankbaar voor alles wat jullie me hebben gegeven Liefde en vertrouwen de belangrijkste dingen in het leven Nog altijd kan ik bij jullie terecht een thuishaven voor deze meid jullie deur staat altijd open iets dat mij heel erg verblijd Jullie leerden me blij te zijn met de kleine dingen eerlijk te zijn en tactisch met ruzies om…