Alle inzendingen over reizen

ofschoon je glans in alle dorheid is vergaan klim ik je heuvel op tussen uitgeteerde mozaïeken rust je naam de zon brandt nog eeuwen je faam pijnloos scheurt je marmer open wespen zoeken in de wonde naar het opgedroogde leed maar langs verweerde stenen groeit eenzaam een perzikboom bijna devoot beroer ik zijn droom zelfs een vijgeboom…

Zoals overal in luchthavens: mensen van allerlei kleuren en geuren lezend, etend, wachtend. Gezellig of droevig, pratend, zwijgend, wachtend... Big business, maar ook kleine tederheden, woorden verloren in de drukte, herkenning en vreugde, mededogen, ook hier. Wachten op de weg naar huis, opnieuw naar huis, Upekka (1) betrachtend, wachtend…

blauwwit kruipt de ochtend in het geplaveide licht over mijn gezicht ik klim blauwogig de witte heuvel op langs een smeedwerk in azuur smalle steegjes lokken mij in 't nauw van gebroken wit en hemelsblauw langs de helling neuriet bougainville veelkleurig mild fluistert de wind mimosa en jasmijn koesteren heel gevoelig een lichtschuw…

Hier op de zoveelste verdieping met uniek uitzicht boten varen als wolken, het water als lucht en de mens is als vis geboren. Tussen de zwarte lijnen en de scherpe pakken is er soms een ontmoeting, jij bent ergens net als ik maar de metro raast ritmisch door en ik ben niets dan storende harmonieuze pretentie Gebouwen…

Een middag midden op de oceaan langs trappen naar het bovendek gelopen kom ik bij de railing aan en blijf er staan tussen twee breedtegraden van de tropen. De einder neemt rondom geen einde als mijn ogen als een albatros gaan dwalen over 't water met beneden de koralen die bloeien in het blauwe zijnde. Bruinvissen lijken op gevonden…

tussen sokkels en gebroken zuilen die klagen in de wind stoeien witte vlinders op de handen van een kind marmer glanst koelbloedig onkruid groeit gezwind een geur van wilde tijm bloost op de wangen van het kind naar een land om van te dromen ben ik amoureus teruggekomen om tussen druiven en olijven ook wat weemoed te verdrijven.…

Er loopt een scheur door het hart van de stad waar duiven en raven achteloos zweven, waar water langs mosbedekte rotsen stroomt, waar poëzie de diepte overbrugt. Er is een bloedige arena waar juichende mensen duende ervaren in smartelijk sterven. Er is de geur van citrus, olijven en Serrano ham. Er is het klaterend lachen van…

Het nieuwe Valencia springt uit een droge rivierbedding. Prachtige curven van wit spelen met de horizon. Architecten strooien formules over schaduwrijke lanen. In het oude Valencia lopen kwistige vrouwen door roodgelakte stegen terwijl dikke mannen haastig hun paella eten en de fonteinen spuiten van plezier.…

In de ochtendschemer trommelen ezelshoeven haastig op de klinkers. Aan de kade ontwaken de stemmen van vogels en het licht wacht op een kans om boten, huizen en kerken te overspoelen. Van de haven, op het geluid van golven, komen de zingende vissers met hun last van oesterschelpen. De Atlantische wind speelt met de molens op de heuvel…

Uit de tandenloze mond van de flamenco zanger klinkt een schorre roep. De handen van de gitaristen ranselen de snaren, hakken stampen handen klappen rokken zwaaien op. De nacht gloeit rood van passie. De rook van zware sigaretten vult de longen van de bar, de muren zweten sangria en sherry. De snelheid van de wervelende dansers…

Koetsen, paarden, duiven. Lanen van wuivende platanen. De gele waaier van de zon. Sevilla! Het park van Maria Luisa zindert levendig onder de reflectie van de gouden toren. Talloze terrassen vol rode parasollen, ademen aroma´s van tapas, lichte wijnen en vertier. Orkestrivier! Wervelende armen dirigeren een denkbeeldige barbier…

Het slijpvuur van mijn voetpedalen sproeit adrenaline door mijn leren jas, stampend scheurt mijn felrode Ducati de slingerende weg naar Ronda op. Grimmige cactussen, grind en steile afgronden ten spijt, jaag ik de meters ver naar rechts. Ik voel de hete wind van de Sahara in mijn nek en bedenk dat ik misschien op Afrikaanse brandstof…

De geur van sherry overwolkt het marktplein van de stad waar zwarte vaten om fonteinen dansen. Uit kleine winkels klinkt de oude lach van donkere sigaren, het schateren van sandelhouten glas. Het middaglicht ontwijkend leunen de mannen op wankele gitaren. Klappen de handen het ritme van duende een blauwe avond in.…

Wanneer ik het water van de rivier mijn ogen laat strelen, het zachte parfum van de oevers terloops op mijn huid, voel ik, heel even, dat ik hier zou kunnen blijven. Een karper zwemt stroomopwaarts...!…

naar Nescio het oorverdovend gerucht 't geluid van fietsen in een stofwolk naar beneden als beloning na een klim gezoef van dikke banden het klapperen van een fietstas en 't zware gewicht van de tent achterop de bagagedrager 'jongens waren we- maar aardige jongens' schreef de schrijver Nescio ooit in zijn relaas over de titaantjes…

een vrouw sprekend de mijne in het Wereld Contact Centrum zij ziet het lichten lippen komen in beweging de mond opent ik zie wat niemand ziet Harry Mulisch klopt acht maal aan een roze reuze poort met een reiskredietbrief…

Kijkend in de spiegel beslaat het beeld vergrijst omgeving tot verwarde flarden vreemde werkelijkheid vage beklemming maakt zich meester van de kijker als het beeld blijft verijlen en dan plots verdwijnt in zichzelf onzichtbaar buiten de wereld vervolgt de reis zich in die andere dimensie waar de betovering niet verbroken wordt…

Nooit ben je slapende stad en je goudgemutste terrassen wuiven dagelijks, nachtelijks temidden hoge huizenbergen. Nooit ben je slapende; daags buig je blinkend naar de rivier, lachen je daken naar het zonneblauw. Nooit ben je slapende stad. Je nacht is een stemmenlichten neonlichten, is een vrolijke stegenstad zo zoenlichte nachtstad…

het is schilderachtig regenachtig vandaag stappen bekende gezichten in maar ook wat meer ik meen een streptokok te zien met aan de lijn een rode hond en word ik ook morbili gewaar of betreft het scarlatina? in ieder geval kijkt een meisje donker naar me omdat ik zit. Ik bof.…

Ali opent de deuren van zijn rijdende moskee. Welkom bezoeker: ‘Salam alaikum’. Als een jonge gelovige demonstreert hij zijn kunnen: Kan ik u helpen? Gaat het goed met u? Stapt u maar in, wij brengen u waar uw bestemming: de koemarkt, het centraal station, het kruisplein, Holy, de hemel? Rotterdam is een fijne stad (ook zonder mij). Ik ben…

Saporro Sneeuw vlok op je tong Echo´s van kinderlachen Winter in Japan Okinawa Donkerrood glanzend Trillende ochtendzon rijst Uit mijn saxofoon…

Spiegelend metropolis flarden van de horion razen naderbij. De film versnelt; de wolken tieren. het licht druipt van dag naar stroperige nacht. Een duistere stad van roodzijden vrouwen met bleke gezichten en harde lippen; een lichte stad van oranje draperieën, murmelende monniken en drakengoud. Onder de huif der silhouet-bomen…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

Je reis is sienna. De kleur is vastberaden: zeker sienna! Het pak-je-koffer sienna, het sienna van de tand des tijds en van een eeuwenoude aarde. Het warme sienna in het licht, in de kleur van de zon en de lucht en de wind in de toekomst van het ongeboren kind. Ver weg van de flarden mist en tinten grijs de grauwe dikke klompenschapen…

Aan de overkant het Rode Plein Plaats van feesten en protest De 'Moskva' stroomt gestaag voorbij Veel water, maar geen idee Schoonmakers en verkopers Nachtclub die adverteerde Gatenplanten Televisies Alles gaat mee Het ooit vereerde ---------------------------- *Spreek uit als Rassía…

vroeger zei ik wel eens gekscherend als machinist van de trein ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt…

Ik wil best wel mee naar de overkant voor de rust die wordt beloofd , en het licht , ja, vooral dat licht het heeft me altijd erg aangetrokken, en zeker nu, mijn winter duurt al zo lang. Eén kleine bedenking toch, als ik het zo terloops vragen mag, zonder veeleisend te willen overkomen, dat wil ik vermijden, maar hoe zit het met…

Dit wachten heeft een naam. Het is een soort zitten op een bankje, boven op een duin. En dan: turen in de verte, kijken naar de hemel, turen in de verte. Een blik op het horloge getuigt van optimisme over. Er klinkt getoeter. Een schip, een schip met een anker. Oh, teken van. Dit is een test, een toets, een oefening in geduld. Zou…

geen verdienste doch louter tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben... morgen gaat er immers weer een…

mijn grootvader zaliger maakte verre reizen wenen carthago montenegro moldavia lisboa monaco niets was hem te ver ik was zijn petekind gevraagd dus met mijn verjaardag wat is nou echt merkwaardig hij plukte in zijn rechteroor dacht met de ogen dicht diep door toen sprak hij heel officieel: ze zijn vaak moeilijk te vertalen niet door een…