Alle inzendingen over Wim Brands

het duister onherroepelijk mensen haasten zich huiswaarts ginds klinkt de midwinterhoorn binnen branden kaarsjes en krijgt de tijd iets van weleer twee kerstdagen lang sluiten wij de ogen voor al het zeer warmen ons aan het haardvuur en hopen op zoveel meer zoals vrede bijvoorbeeld de opperste vorm van welbehagen kan zijn…

een hemelsprei van licht zal vurig branden al lijkt het inktzwart voelbare leegte in het hart je bent een uitblinker in het doen en laten kies zelf de richting houdt de zon in de gaten zij is doorzichtig oprecht in al haar stralen wie struikelt zoekt steun en klimt weer naar boven pluk de lichten en blijf in jezelf geloven…

Waar ben je nou gebleven, Wim Kok met je spijkerharde Afspraken voor het werkvolk Waar je met je borst fier vooruit Decennialang te vuur en te zwaard Voor bent opgekomen - keiharde Eisen waren het die je namens Het voetvolk stelde jegens de Werkgevers die zoals werkgevers Behoren te doen het klootjesvolk Uitbuitten - en waar ben…

Ik las bij Wim een kritisch snelsonnet (een pleonasme of tautologie) Het thema: shopliftingpsychologie Geen grap, zoals zo vaak op internet Bij nader inzien viel ook iets in dezen Omtrent de mazen in de wet te lezen ... Of was het iets uit Mozes' tien geboden? Of Netanyahu's twintigduizend doden?…

er brandden lichtjes in je ogen ze twinkelden ondeugend snel lichtten op in kleurrijke bogen hemelwaarts ontzettend fel in gebed met zwart leefden zij van jouw gebeden die troostende compassie gaven uit de warmte van je hart mensen die al zwaar hadden geleden voor wie de wereld geen liefde had konden nu ook eindelijk in…

De zorg wordt nogmaals op de schop genomen Hoogervorst ventileerde hier zijn dromen Al is de grootste massa hier ook tegen gekant Op 2 oktober wordt de vonk een brand Heel dit regeringpendel zal ook dan niet horen De hele regeringskliek, heeft bonen in hun oren.…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

Duivelse gedachten hechten zich aan verstand arglistig schieten ogen haar bange blikken finaal aan flarden Ineengedoken wacht zij als gevallen vrouw op hem, die ooit een engel was voor hij vlam vatte en vuur nog als passie brandde Zijn leidraad voor het leven vlammend in woord en daad vurig zonder liefde louter heet in hel…

Stop bij een bron: de wielen branden in de zon. Wil je nog beter zien wat ik met jou begon, dan stappen we in mijn luchtballon. ----------------------------------------- uit: 'Net als vroeger', 1970.…

Gelouterd door de tand des tijds likken lippen wonden, geslagen in gesproken zinnen zwijgen monden een streep door de dagen, branden zout in juist die donkere uren, waar zicht verdwijnt uit het zicht, geteld naar de ochtend, vinden zij een paar stralen geluk gevangen in een nieuwe morgen…

je mag wat tranen van me lenen een frons of zenuwtrekjes rond de mond en als je aandringt ook een portie weemoed die uitloopt op gepieker in de avondstond of heb je liever muizenissen met rare beelden in het hoofd een kloppend bloedvat aan de slapen en brand van binnen die niet dooft dat alles is bij mij te krijgen in goede staat en welbeproefd…

. ______________________________________ ...in Brussel ontstond brand nadat een man probeerde zijn dode hond te cremeren op zijn barbecue...…

Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te horen, die riepen, die riepen.....…

het lichtje in mijn hoofd en hart is gevuld met smart een bries van pijn en verdriet doet veel warmte teniet maar mijn lichtje blijft branden door alle uitgestoken handen een bries liefdevol gegeven dankbaar ontvangen zodat ik mag blijven leven want het lichtje in mijn hart en hoofd heeft die liefde ditmaal…

we liepen over de waves van diepe gospelklanken stroomden mee naar een pijnvolle verleden tijd vol verlangen altijd was er die eindeloze hang naar de warme samenzang waar zelfs raken de nieuwste improvisaties konden veroorzaken in geven brandde het creatieve vuur daar werd leven pas echt heel puur…

vaarwel zon jij zult niet snel weer schijnen misschien een uur, wellicht een dag om snel weer te verdwijnen in de wolken van illusies ontstaan de tranen van verdriet maar in de donkere straten is er niemand die ze ziet komt ze terug en zal ze branden in een eindeloos verlangen komt ze dan op bezoek en kan ik haar weer vangen..…

Wegend elk woord gedachten vol gesproken blijft voor lang het glooiend licht branden het genot en twijfel van liefde die onbenoemd er altijd was, is en mag blijven zonder woorden meer is er niet te zeggen niet eens gezien, wel gevoeld brandende nachten mijn merel zingt ook morgen vroeg weer een wonder lied voor al die…

Wegend elk woord gedachten vol gesproken blijft voor lang het glooiend licht branden het genot en twijfel van liefde die onbenoemd er altijd was, is en mag blijven zonder woorden meer is er niet te zeggen niet eens gezien, wel gevoeld brandende nachten mijn merel zingt ook morgen vroeg weer een wonder lied voor al die het begrijpen…

Je kwelt me en je bent gemeen Soms doe je me zo pijn Toch kan ik geen dag zonder je Ik wil voor altijd bij je zijn We hebben ook vaak ruzie Soms loopt het uit de hand Toch voel ik me veilig Het mooiste bos gaat soms in brand Desondanks gaan we toch verder Al heeft het vaak niet veel gescheeld Mocht je soms wat ongelukkig zijn Je hebt…

zo benauwd de wandelgangen van de trein naar leiden spanning om te snijden bij mariahoeve is toen opgevangen de stad ligt helemaal plat steek de brand in je van nelle sirenes dienders gaan meteen af enige vrijplaats in de stad in de passage moet je zijn ssst niet verder vertellen je staat daar nog paf één groot rookgordijn…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Vandaag was het een heldere dag Een dag die zomaar begon Een dag met een opgaande zon Een dag met pikzwarte rook Een dag met een hels kabaal Een dag waar het gras rood kleurt Een dag die zijn onschuld verloor Een dag die in brand staat Een dag van helse pijn Een dag die zijn onschuld verloor…

Je ogen schieten vuur Laaiend ben je Waarom juist zij Je voelt al de druk De anderen een lange rij Emmers water voor ogen Waarom geen vluchtplan De pastor pookt in de haard Uitgeblust was zij en nu Dat hete hangijzer Beklemming maar ook bevrijding Als straks uit haar as Onverschrokken een duif rijst Zul je de brand meester zijn…

zoek al zo lang jouw waarheid in sluiers en draperieën naar het echte van woorden en zinnen vol passie en vuur brand ogen en vingers aan de verblindende kleur op je doek pas in glas heb ik je ziel voorbij de bodem gevonden jouw flonkerend kristal scherfde na vrije val dwars door mijn hart…

begraaf me als dichter maar niet als mens de weg blijft open met het blauw in de ogen en het haar in de hens in een koud en vochtig kamertje kwam de leugen stand kom je jezelf tegen lang na de brand geen bundel of roem grootte tassen vol verhalen noch een huis en poen maar bevrijd van de poëtische zucht der doem…

We schreeuwen ‘néé’ en ‘tégen, ‘móórd en brand!’ We kennen allemaal wel drie bezwaren: 1 Pólen, 2 Roeménen 3 Bulgáren! Dan klinkt een stem… vanaf de and’re kant: ‘Gedenk toch elke dag,’ zegt dode opa ‘De vrijheid en de vrede in Europa!’…

Een man in oranje hemd zit geknield in het zand Achter hem een religek met mes in zwart gewaad die zorgvuldig vastgelegd zijn haat omzet in daad Islam kent vele huizen, alle staan in brand F-16's stijgen op, kruisraketten gaan Wapenproducenten slaan de kassa aan…

het echte was te rauw te weinig mensen en ik vrouw je moest een sprookje blijven een verre lach de dag voorbij ik had mijn angst jij de sterke handen je mocht niet branden aan de pijn in mij dromen barsten uit mijn hoofd de vaagheid van gebroken wezens ik chaos om te overleven mijn oude wereld is kapot het…

De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed.…

Overal broeit het Drukkend en zwaar Geruisloze woorden Beducht ongrijpbaar Tussen de zinnen Een subtiel gebaar Een snuif, een kuch Een blik naar elkaar Ze branden naar binnen Puncteren mijn huid Vullen mijn hoofd Oorverdovend luid Alleen in mijn schoenen Sta ik en ervaar Gesluierde meningen Beklemmend voelbaar…