Alle inzendingen over emoties

Terwijl je slaapt kijk ik naar je het licht van de straatlantaarn laat zien dat de rimpeltjes op je voorhoofd zijn glad gestreken je snurkt zachtjes ik druk een kus op je wang je mompelt iets er welt een traan in mijn ogen dit moment vast kunnen houden stil blijf ik kijken een moment van geluk en de wind fluistert de glans van je…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

Zwarte krassen luid kermend getekend door genagelde klauwen welke de huid in het duister machteloos de volle laag geeft smeken sereen glimlachend doch inwendig woedend om waanzinnig tedere handen die gebroken lijnen verbinden eer zij haar waarheid vermoordt…

Een vederlicht vers om jou te groeten om de dagen te kleuren met regengeuren met heimwee naar lente en vogelenzang. Een vederlicht vers om jou te zeggen dat het leven toch goed is vol betekenis ondanks zoveel zorgen er is samenhang.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

Jouw troostende handen drogen de tranen op mijn wangen je kust mijn ogen en fluistert, het komt goed ach we weten het beiden beter worden zal het niet mijn hand in de jouwe een hoopvolle glimlach de morgen tegemoet neem me nog even in je armen laat me voelen ruiken proeven van de liefde tussen ons jouw huid tegen de mijne zweetdruppels…

Onveiligheid, een gevoel dat zich in mij heeft neergevleid. Komt het door de televisie of door boeken, ik zou niet weten waar ik het moest zoeken. In het donker zit ik achterom te kijken, bomen die op psychopaten lijken. Een autobusje dat aan de overkant staat, het is iets dat een overweldigende angst nalaat. De echo van mijn voetstappen tussen…

Ogen wazig, glazige blik… Gevangen in gevoelens die niet verduidelijken wie de persoon is achter die ogen, die ‘ik’ Het spoor totaal bijster van het ene op het andere moment. Een onbehaaglijk gevoel tot in je tenen. Je maag voelt aan als met een nijptang omklemd… Het gevoel kun je niet plaatsen. Alleen weet je dat je ervan af wil raken…

Ik ben het beu klein te zijn, speelbal van het lot. Ik ben het beu groot te zijn, verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben het beu.…

het zijn herinneringen die mij verlichten in mijn verdriet mijn glimlachen, streelt het verleden in de maan, de sterren de wolken, de straatverlichting laat mijn gedachten in herinneringen herleven het raakte mij aan in kleuren van prachtige beelden die na de nacht het zonlicht mij schenkt in een nieuwe dag...…

jij bent een onbekende voor mij je gedachten niet te lezen onbekende zinnen die je zei ik heb alleen te vrezen ik durfde je niet te tonen ik schaamde me ervoor met afkeer kon ik je belonen geen vertrouwen maar waardoor een muur tussen ons tweeën ingebouwd ik wilde niet weten wie je bent niet weten hoe iedereen je beschouwt je blijft voor…

dagen vol met zorgen uren met verdriet wachtend op de dag van morgen was die er maar niet hoop is een illusie gebleken niets is wat het lijkt ik raak op mezelf uitgekeken maar er is niets waaruit dat blijkt iedereen ziet een tevreden mens de buitenkant is zo tevree de binnenkant op orde is mijn wens rot gevoelens, weg ermee! verstopt…

soms voel je je rot soms zie je het allemaal zwart soms zit je even op stot maar al snel is er weer warmte in je hart soms blokkeer je even en lijkt alles langs je heen te gaan heel soms wil je zelfs niet meer leven maar daar weet je je doorheen te slaan soms weet niets je meer te raken en in je ziel zie je een traan een traan die zich…

Nieuwjaar voorbij en weer alles gewoon nu: de dagen en het werk, de koude wind en de ruzies, maar ook de bankkosten die weer worden aangerekend - een kleine vergoeding omdat we het zo goed hebben en zonodig geld uit de muur moeten kunnen halen om weer wat uit te geven - maar er is ook de zieke buur en het kleine kind dat de dupe is van de…

ze heeft me door maakt het me soms moeilijk haar lachje dat omslaat in tranen vraagt om telkens te troosten uiteindelijk toch nog iets te krijgen. papa smelt weg moet terug wel eens "ja" zeggen snoetje van twee weet wat ze doet haar fantasie overtuigt mij om terug alleen te zijn met haar.…

gekooide wilde vogel lijk je sprak mijn moeder jou bevrijden is mijn hartewens maar ik weet niet hoe angstig als ik ben dat je nog niet kunt vliegen nu je jezelf gekooid hebt roep ik je toe vlieg dan……. ik kan niet vliegen mamma vanachter dichte tralies smeek ik meeuw om raad zij huilt regen en neemt een duikvlucht naar…

En eindelijk Daar ben je dan Lang heb ik naar je uitgekeken ’k Weet niet wat ik verwachten mag In dagen, maanden, weken Maar voor jouw komst Was het als nacht Bedroefd ging ik maar door Ik hoop daarom Met jou erbij Kom ik vast op ’t rechte spoor…

tussen de nacht en mijn gelaat slaat het onbegrepene tegen de akkers zo wijd en aarzelend als een kind dat dingen anders ziet in een boog naar elkanders handen kiemend in het kantwerk van leven proevend de zoete vrucht in de nog schrale aarde een glimlach glanst op verre tuin hij is in zicht,weet niet voor mij een uitgewogen tijdstip…

En vierentwintig rozen wie mens is weent daarbij dat is Valerius de Saedeleer in de sneeuw met uitzicht op een boerderij…

Verleden schaduw ogen zonder licht verborgen horizon het nu raakt uit zicht. Dichte mist wijkt liefde creëert zacht pijn neemt afscheid genieten is kracht.…

Schaduw in de mist Soms is alles zo vaag Zo ver weg Probeer het te pakken, doch geen gevoel,onbereikbaar Mijn ogen zijn nat Mijn huid is kil De mond wijd open Klaar voor een schreeuw Geen geluid, ’t is stil Geen wind, geen vogels, niets Ik staar om me heen Overal leegte Als een grijs gordijn die me mijn zicht ontneemt Probeer te bewegen…

Zojuist was jij nog hier bij mij Maar plots ben je verdwenen Dat was een goed besluit van jou Ik pak nu mijn dobbelstenen Een gok op zes Durf ik wel aan Want mijn recent verleden Geeft… Dat wat er ook gebeurt Ik gevrijwaard blijf Van jouw arglistigheden Het nieuwe kan niet erger zijn Dan wat jij deed met mij Jouw plotseling vertrek Hoe…

Jullie denken mij te kennen Het kattige meisje, het zelfverzekerde meisje, het vrolijke meisje, misschien zelfs het arrogante meisje Pap, Mam, ik probeer alleen maar het juiste te doen! Zien jullie dan niet Dat ik het onzekere meisje ben, het meisje zonder eigenwaarde, het meisje met een groot, maar breekbaar, hart? Toch geef ik alleen mezelf…

de laatste dagen wegtikkend jaar bedroefdheid om haar terwijl geboorte centraal staat nieuw jaar lentegroei zomerzon de tijd beslist betrouwbaar het moment van nu maar …… ook toen haar ogen nog lachten zijn liefde duidelijk zichtbaar tijdloos onuitwisbaar.…

Dan straks jouw hand de kus het beste wensen iets meer warmte aandacht kijken en voelen wat we bedoelen zonder tussenwand ons gewoon lijkt stilstand hoop dat je het begrijpt iets meer warmte.…

Ik zie je nog zo zitten Met die blik in je gezicht Kom ik wel bij je binnen? In jouw ogen zonder licht? Je bent zo heel dicht bij me Maar toch ook zo heel ver weg Kijk jij naar mij? Of langs me? Hoor je wel wat ik zeg? Toch zijn er soms momenten Dat je lacht Om wie? Om wat? Toch blijf ik je bezoeken Jij bent mijn lieve schat Zonder jou…

ik denk alleen maar aan de olijfboom terug die ik gisteren zag staan bij het station in Certaldo dit gedicht komt niet af en zal snel worden vergeten onmacht maakt zich meester van mijn denken en schrijven het jaar is weer bloedig ten einde, waar schuilen wij om het moois rondom ons nog even te aanschouwen zoek naar vergezichten tussen…

Ik ken jou, klonk het naast haar terwijl voeten zich eindelijk weer thuis voelden keek ze verschrikt opzij donkere ogen glimlachten en in een flits zag zij een hel blauw zonnescherm en een ijsje met vier bolletjes en slagroom, ja slagroom ik meende jou ook te kennen sprak ze zacht, maar het ijsje smolt samen met de herinnering…

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

Niet iedere dag wordt je wakker en zie je hoe je werkelijk bent. Want het is simpeler om te doen alsof je jezelf niet kent. Dit ben ik zonder masker mijn angsten en mijn pijn. Het masker heb ik afgezet, omdat ik echt bij jou wil zijn. Ik wil doen wat ik wil doen en zijn wie ik eigenlijk ben. Ik wil zeggen wat ik voel, zodat ik voor mijn…