Alle inzendingen over emoties

Als je zon niet meer wil schijnen en je regen druppelt neer. Denk dan aan die lente tijden. Dan verander je je weer! Laat je zon die wolk doorbreken. Laat je warmte tot je toe. Dan komt vanzelf jouw teken, Ik ben mijn regen moe!! Ga dan zonnen tot het duister en warm je bij het vuur. Dan blijft vanzelf het duister een verleden avontuur…

Jij hier, Ik daar, Stop, Ik wil niet meer, Laat me, Ga weg, Ik loop weg, Ik haat je, Roep ik, Ik, Ik eenzaam, En alleen, Waarom ik? Waarom niet jij? Ik haat, Ik haat mezelf.…

Leef Jij lief kind Vertel me Wat voel je Ben je eenzaam Heb je angst Sluit je niet op Jij lief kind Mooi ben je Van binnen Van buiten Eerlijk en lief Spreid je vleugels Proef het leven Deins niet terug Pak mijn hand Ik voer je mee Naar momenten Vol van liefde Geef je bloot Vrijheid roept Jij lief kind Breek jezelf los Uit je wereld…

Waarom lachen mensen jou uit Waarom wat maakt het hun uit Laat je lekker leven zoals jij dat doet Zoals je nu bent ben je goed Verander je niet Blijf jezelf Krijg de kracht Zo gaat het goed Jij hebt wel macht Dat weet je zelf ook Ik word soms boos Waarom doen ze jou dit aan Ik zie je namelijk wel staan Laat de mensen zeggen wat ze willen…

Blaast miniaturen op tot dreigende kastelen waarin verstikkende lucht de ruimtes weer verkleint angstzwart zwetend regeert duizellicht zwaar verduistert deuren blijken onvindbaar in opeenvolgende cirkelgangen alles lijkt uitgebrand opgeblust tot niets…

Mocht het licht ons blijven leiden, licht dat warmte brengt en gloed; mocht het licht dat leven doet onze horizon verwijden, zien doen waar we moeten strijden; licht dat ieder mens begroet. Mocht het licht ons adem geven, hoop verwekken, nieuwe kracht; mocht de vreugde, teder, zacht, teken zijn van steeds meer leven, weten doen wat ons,…

Ik voel me verloren, niemand die me ziet. Omringd door de duisternis vormen mijn tranen een meer van verdriet. Waar moet ik beginnen, weet het even niet meer. Er word gezegd er komen betere tijden, maar ja....wanneer?? Ik moet me staande houden in deze storm, hoe lang gaat het duren. Wachten tot de storm gaat liggen, hoeveel kan ik…

omhuld door het donker van de nacht, het koude licht van de maan, een toedekkende verzilvering. Dit is een nacht vol vragen, een nacht van bekennen ook. Wat deed het leven ons? Weten wat niet is, maar had moeten zijn. Tel de jaren die niet tellen maar wel aan ons voorbij gingen.…

`s Avonds huil ik, niemand die het hoort of ziet. Iedereen ziet mij lachen, maar dat is gespeeld. Niemand zal begrijpen hoe ik mij voel, niemand zal begrijpen wat er mis is. Dus laat mij `s avonds maar huilen, waar niemand het hoort of ziet.…

*** *** *** *** witgele roosjes zeggen zacht ik hou van jou vertellen van rouw *** *** *** ***…

Als niets is, wat het lijkt waarom lijkt het dan altijd alsof het iets is want niets is wat het lijkt is eerlijk gezegd, altijd iets wanneer iets, niets is dan lijkt het niet op iets, maar is het ontegenzettelijk niets.…

Als het lontje zo kort is dat de stem meer dan verheven wordt Is het brandgevaar zo enorm dat de rookmelders spontaan aan het loeien gaan. Als de brand is bedwongen, de lucht is geklaard, vragen we ons af waarom misbruiken we onze longen terwijl we weten dat het lontje hoe kort ook nooit langer worden zal?…

flarden zon verwarmen mijn koude gezicht terwijl ik in dromen verzonken paden betreed waar ik normaal gesproken angstig bezweet met rasse spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad terwijl het pad vaag onheilvoorspellend wordt een donderwolk razendsnel het licht verkort en de hele omgeving laat ruiken naar…

tussen de prei en een bedje ajuin staan ze al jaren, sprietekes noemt men ze hier, ik heb ze lief, omdat ze zo knap zijn, nooit opgemaakt een paar vingers in de grond zijn al genoeg voor een kort gesprek over de patatten en mijn moeder haar zachte handen kliefden klei nu zit ik hier en kijk naar vogels wijds, zuiver klinkt een slag, die…

Waar woekert ideevorming Waar is geen communicatie Waar ontbreekt ieder dialoog Waar ontstaat de consternatie Waar beginnen vooroordelen Waar vreten twijfels je kapot Waar verdwijnt ieder respect Waar zijn het keuzes of je lot Waar is de openheid eigenheid Waar is liefde het ware gevoel Waar is de warmte weggelopen.. Waar wordt kille…

meanderende lokroep van rode aarde ontsproten uit jouw schoot land van wanhoop en van hoop onder medogenloze zon ben ik de mankepoot die struikelend en dansend naar ebbenhouten heupvleiende geoliede vrouwen haar melkwitte stijfgeslagen lichaam in stinkende stoffige stad de ruimte laat terwijl sabar en djembee onbehouwen opzwepend ritme…

Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles is zoals het is Waarom er geen einde lijkt te komen, Er is altijd zo veel mis… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles gaat zoals het gaat Waarom iedereen zich blijft haasten ‘Anders is het weer te laat’… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles moet zoals het moet Waarom sommige…

Ik koester elk moment , geniet van elke dag die je bij me bent Een overweldigend gevoel soms gewoon "teveel" jij weet wat ik bedoel Niet meer helder kunnen denken soms verkeerde woorden kiezen elkaars gevoelens krenken En dat enkel en alleen door de gekte in ons hoofd en de chaos om ons heen Maar blijven we puur bij ons gevoel…

Vertel dan van vervlogen jaren toen de zolder nog van mij was waar verloren geesten ooit woonden van hoek tot hoek, vluchteloos spreek nogmaals die laatste woorden en geef het levensboek een gouden rand zonder stukgelezen kaft noch ezelsoren maar blader vooral door het laatste deel zodat fragiele schoonheid blijft behouden en verwondering…

Herfstdag voel me kijken jouw donkere sneldrijvende wolken ritselende dorre bladeren gedreven in een hoek het oude brood -rest eten geworpen in het vogel voederhuis een brutale zwartgrijze kauw komt vreten en de kleine roodborst bang jouw zwiepende regen wind en herfstnevel vertroebeld mijn kijken.…

toen je me vroeg wat liefde is heb ik in mijn ziel gezocht waar zoveel pijn begraven ligt dat ik mijzelf verkocht toen je me vroeg wat vrijheid is heb ik huilend in mijn hart gekeken de poorten naar mijn eigenheid zijn onder druk bezweken toen je me vroeg hoe laat het is had ik het antwoord klaar 't is vijf voor twaalf gelukkig vijf…

Heb jij ook zo’n enorme hekel aan oneerlijke mensen die elkaar niet recht in de ogen kunnen zien heb jij ook zo’n hekel aan schijnheiligheid als ze je voorbijlopen? kun jij er ook niet tegen als mensen altijd wat hebben aan te merken op anderen of ze het allemaal zo goed weten? Heb jij ook zo’n hekel aan stiekem gedoe? zijn dit…

Bed van bruine bladeren sommige bladeren verwaaien en andere blijven plakken aan het laagje modder op het asfalt met sporen van voorbijgangers sommige sporen weggesleten en andere blijven zichtbaar in het laagje verleden tijd een bed van bruine bladeren op de bodem van mijn hart…

Een gedachte vervlogen door een illusie bedrogen de wazige schets van een verwrongen wereld en alles gelogen De knop van de liefde die pas bloeit wanneer harmonie groeit en het onkruid, verstikt door ellende, doodbloedt in de ruïne van het leven door het verleden getekend, gezegend in de bron van al het leven omringd door de bloei…

Voordien had ik nooit kunnen dromen Dat een last die op mij rustte Zo zwaar Ooit kon weggevallen; omdat het zo een deel van me geworden was, Dat ik mij niet kon inbeelden ooit zonder Te mogen en te kunnen leven. Het heeft me veel moed en kracht gekost, om mij van mijn eigen boeien te bevrijden en eindelijk mijn leven vrij te…

hij gedraagt zich als een roestige spijker die eerst het hout verteert waarin hij ooit geslagen werd dan zelf in tweeën splijt, hij is weggegooid vakmanschap dankzij wat zure regen van elders de glimlach is verdwenen naar het land van ooit hier regeert alweer nooit regent het buiten buien alsof er geen zon alleen maar wolken de laatste…

Niet toegeven zeg ik tot mijzelf de tuin loopt stilaan leeg er zwerven katten ze trekken van west naar oost dwars er doorheen ik hou niet van katten ik koop mij weer een hond denk ik met warme ogen dan heb ik straks weer minder koud…

Het riet ritselt en de wind fluistert door mijn haren, licht breekt de glas in lood stilte over roodbruine gewaden. Schuifelende blaadjes in een mozaïek van gedachten middag van overdenkingen eenzaamheid van dagen. Verkennen is het sleutelwoord genieten van de illusie, onzichtbaar zacht en aardig, levensspiegeling vrolijke tranen en…

Waterval zonder rust stort zich schuimend kolkend in onbekende diepte. Aanzwellende zwoele lust schuilt ongezien en geheim achter toverachtige aquamuur. Kijkt door een mistig gordijn ziet de wereld in een nieuw vuur de eeuwige rivier bruist en gutst. Een opwindende wellustige gil kloppend hart vindt serene rust. Glansrijk voor…

De bladeren vallen neer Maar de kleuren bereiken me niet Hoe kan dat je in al die kleurenpracht Alleen de duisternis maar ziet Het gevoel dat ik dat felle blaadje moet worden En geen bruine valse toon Iemand moet zijn op wie men kan bouwen De perfecte mensendochter of zoon Maar de vingers wijzen mijn kant op Weer wat fout gedaan Ik wil…