Alle inzendingen over oorlog

Hun vingers gingen vingervlug door bakkersbroden die zij kneedden Stookten kleine stukjes houtskool shisha's appels uit de soeks Hun haren glommen, ach zo mooi door soenna's messen fijn gesneden En zij lazen voor het theehuis uit het theeblad van hun leven Zag ze gaan ooit, dadeldragers, broodverkopers nog van toen Langs blauwgepuide…

in een patstelling wachten de stukken op het grote schaakbord schreeuwend wacht een paard op zijn noodlotssprong het offer dient gebracht voor het redden van de witte koningin oude slagvelden herleven eeuw na eeuw zwart-witte vierkanten weerspiegelen de strijd op leven en dood…

'Biso' heet mijn kat, ik moest haar achterlaten, oorlog is zo stom (Hanin, 5 jaar, Syrië)…

ze speelde buiten toen haar huis getroffen werd door een verdwaalde bom met as tekent zij een grote moeder op de grond trekt schoentjes uit genesteld binnen veilige lijnen zal zij slapen in de stad huilt een sirene op weg naar slachtoffers…

Ik had je graag gekend… Niet alleen je naam gelezen, maar hem genoemd… Dan had ik geweten welke woorden je oversloeg voor je sprakeloos en koud tot beeld verging. Want wie nu vertelt het verhaal van de held…, van zijn angst, zijn afgelegde tederheid, de zere huid van zijn handen, zijn weerloze hart dat barst, en breekt… Wie kijkt in…

tolerantie lijkt ver te zoeken want de met de paplepel ingegoten haat smaakt bitter 'de vijand stinkt' zegt 't kind (dat ooit rein geboren werd) 'verjaag de vijand' zegt de man ('ze hoeven niet dood') hebben zij dan niets begrepen over liefde en broederschap daar samen (delen) onuitvoerbaar lijkt…

op grofkorrelig zwart wit denk ik de dagen door van stilgevallen verhalen uit de kleine open mond van het uitgemergelde kind ik kijk in de gedoofde ogen van de man die de verten niet meer zoekt ik zie het uitgeholde hoofd van de vrouw die zich vastklemt aan een meegenomen leven in een koffer en dan een zwart witte vlinder achter prikkeldraad…

en plots was er oorlog Moeders schreeuwden om wraak en vergelding - bloed wilden ze zien – wetende dat ze daarmee oorlogen in stand hielden zij dachten aan hun kinderen die het leven hadden gelaten aan man en familieleden toen de pijn binnen drong wilden ze genoegdoening men vocht in feite tegen zichzelf goede mensen voelen opeens…

Alleen in een loopgraaf bad ik aarden woorden. Zo bang was ik, waarom sliep iedereen? Het stofsneeuwde en in de grond van mijn hart groef ik mij in. Een vreemd tot de tanden gewapend ongeluk schoot genadeloos mijn grenzen stuk. Iets verderop kroop iemand overeind en plaste hard een einde aan de nacht. Een hand zocht diep in mijn broekzak…

In tijden der tijden moet je allereerst kunnen vertrouwen op jouw eigen kern: in het diepst! In oorlogstijd gaat het om leven en dood... of verraad wordt gepleegd, om een kleinigheid. In tijd van oorlog hangt het van rechtvaardigheid af, of het onderduikadres veilig en gewaarborgd blijft: tot het einde! Je moet wéten op wie je kunt vertrouwen…

en nu is ze dood bevrijd uit de klauwen van angst en kamp niemand weet hoe vaak ze is gestorven nooit meer bang…

ik deed vandaag de oorlog aan het kind in hem krijste hoor toch, zie in mijn ogen het schokte me, werd meegezogen mijn gevoel eiste, kon niet anders even met zijn tranen mee te gaan de bommen vielen voor mijn ogen hij was zeventig jaar terug twee meter van mij af levenslange straf door de mens bedrogen…

Hoe kan ik leven als ik naast de dood geleefd heb, Hoe kan ik leven als ik elke dag met de dood gepraat heb. Hoe kan ik leven als ik de dood heb liefgehad. Hoe kan ik leven als de dood en deel van mij mee gezogen heeft, diep de grond in. De vergetelheid in. In al mijn gevoelens van chaos ongeloof en verdriet, Vind ik rust. Je bent gestorven…

'Ik ben een commando, man, ik ben geslaagd' Vertelde laatst een kennis bij het stappen 'Van harte dan,' zei ik vrij afgezaagd Toen heb ik naar zijn kundigheid gevraagd Zijn antwoord wil ik graag aan u verklappen 'Ik laat mijn vijand eerst naar adem happen Voordat hij van de aardkloot wordt gevaagd Ik kan een bovenbeen doormidden trappen Heb…

Wordt het oorlog, wordt het vrede, wordt het gas of wordt het dood, waarom in vredesnaam moeten er mensen gaan beslissen, of er een extra aanval komt die nog meer doden tot gevolg heeft? Wie het bloedvergieten nu niet stopt, heeft kortsluiting in zijn eigen kop! Net na de speech van MLK die sprak van “ik heb een droom” debatteren…

zag beelden gaan wapens in de aanslag blik op god en vaderland alleen de benen bleven staan zij vielen niet in brokstukken uiteen sokkels tonen slechts wat rest hun duizend witte kruizen het veld van eer gedecimeerd tot kaarsrechte gazons komt om in naamloze herinnering…

het lijkt een onbereikbaar ideaal toch strijdt men hier hartstochtelijk voor vrede de wapens heten wijsheid, recht en rede geen oorlogskreten, doch juristentaal de stenen van dit trotse tribunaal zijn dienstbaar aangereikt door mogendheden die lessen trokken uit een wreed verleden de toekomst kreeg een zonnig voorportaal de witte duiven…

Ik leg mijn pen neer doe mijn camera uit laat de leegte vol ontzetting stromen wereldse tranen vloeien bij het aanschouwen van welke moeder houdt 't droog bij 't lezen over mannen die (zogenaamd) onze veiligheid waarborgen houden onderzoeken tegen daar gewin in 't spel is hoe ziek zij wij ?…

Getruukt of niet. Beelden liegen de waarheid of eerlijkheid ligt verscholen tussen beide polen, ten dele in het midden Iconische beelden van een vader met zijn jonge zoon in een strijd die zich laat leiden door schieten en beschoten worden Meningsverschil in een oorlog tussen wapens en stenen discrepantie tussen goed en heel kwaad, oorlog…

terwijl de mist optrok bij heuvel 369, kwam de rauwe waarheid van de natte nacht in het licht. hij liep naar de heuvel die hij nog niet kon zien, maar wist wat hij daar zou aantreffen! dood en verdoemenis. links lagen twee boots, in die boots zaten twee voeten, afgerukt van het verschroeide levenloze lichaam dat verderop lag,…

Toen we van oorlog hoorden trokken wij allen een aardappelzak over het hoofd en begonnen wij door elkaar te lopen en elkaar verwijten te maken en niets dan lelijke dingen te schreeuwen, zo hard dat ze onverstaanbaar werden. Daarop gingen we elkaar, redenen genoeg, met aardappelen en stenen en spijkers bekogelen en probeerden we elkaar te raken…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

Granaatscherven die Vernietigend in de Rondte vliegen, dood En verderf zaaien in Wat eens de wereld Van de schepping was - Dat is wat in mijn Hoofd gebeurt zonder Dat er een oorlog Aan te pas komt…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

er glansde vreugde op de Dam ze sprak uit ogen, open naar de hemel en men eerde blij de vrijheid een geweerloop blonk zijn koude staal stonk zwaar en schoot een vloek over de mensen uit in elke ruit rondom spiegelde het kwaad…

Tussen groene blaadjes daagt het in mei. Levenslust stapelt in onverschrokken groeitempo. Zand erover. Losjes begraven foto’s galmen na op deze dagen van mij.…

wanneer zachtzinnigheid zich in geschreeuw heeft vervluchtigd kent passie nood leven bange dromen die men niet begrijpt wordt mens’ wereld oh zo klein…

's Winters vechten we cactussen om (uit speelse verveling en bij verbod op tegenstand): volgens overlevering levensgevaarlijk, maar onder begeleiding een belevenis. In het voorjaar denken we niet aan vechten. En sinds de planten uit hun wortels springen van de droogte 's zomers, heeft een karpersimulator de smaak van de beproefde vissen doen…

Gedenken, herdenken Waarom eigenlijk? Om te beseffen dat er nog steeds elke minuut zovelen worden vermoord om hun geloof om hun huidskleur om hun afkomst om hun overtuiging? Om ons te schamen dat we mensen zijn dat we hetgeen ons onderscheidt van de rest van de schepping zo slecht hebben gebruikt zo goed hebben gebruikt om het…

Weer wordt hij niet gevolgd door een regenjas. Geen getraliede kel- dervensters. Geen prikkeldraadversperring. Moe geworden vouwt hij de krant over zijn gezicht. Ondersteboven boren de gebeurtenissen zich naar binnen. De geëxecuteerden doen tegen de muur op de binnenplaats aan yoga. Tanks liggen als zoemende torren op hun rug, vastgeplakt aan…