Alle inzendingen over Heilige Geest

Snellen van dag naar dag minnen van uur tot uur mis verstaan op hopen anker voor het heilig vuur verkwikte kakeling de zon een kwelling voor het ochtend wordt snakkend naar verkoeling opgehangen de stille getuigen berekend naar buiten kussen mijn heilloze lippen het kent nog geen naam…

De Eurocrisis is weer opgelaaid Het H woord blijkt ineens niet langer heilig Uw zuurverdiend pensioen is ook niet veilig En overal zijn ratings teruggedraaid Daar praten we nog weleens over, zéker Maar éérst het nieuwe liefje van Henk Bleker. In Nederland gaan de belangrijkste nieuwsfeiten vóór.…

Het beeld van de Heilige Antonius, zal ik nooit vergeten ! Ik zal weten, dat ik altijd bij Hem, op jou wachtte. Immer, met alleen jij, in mijn gedachten ... . Hij redt me : zowel Antonius, als jij, mijn zielsverwant ... dan verlies ik niks. Het is een beeld voor mij geworden van hoop, geloof, warmte, liefde en zuiverheid.…

brult een bedevaarder uit Ternat, hij komt in Lourdes uit ’t met heilige water gevulde bad, de mensen kijken hem vol bewondering aan “Onze-Lieve-Vrouw heeft ’n mirakel gedaan !” maar de man roept boos “Nee, mijn rolstoel is verdorie gejat !” ……

Maar nu herinner ik me weer - het staat me helder voor de geest - die ene, zeer bijzondere nacht met mijn collega's in het veld. We waren met een man of acht, van onze schapen vergezeld. De nacht was bijna heilig stil. Toen, plotseling: dat felle licht. Ik deinsde terug, slaakte een gil en sloeg de handen voor 't gezicht.…

opgelucht een geest vol bezwaren weg compleet weg geschreven geen schouder om te wenen wel papier om te bekladden vlagen verdriet in gevangen schrijven nat gevlekt doffe pijn bewaren toevlucht een geest gevlucht in jaren…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

verholen, doch scheppende geest, waai als wind weer vrij zing uw bruisend lied in alle talen over liefde, vurige liefde verrijs uit stof naar licht voor wie dood geen duister einde is louter een doorgang naar U Gij allesomvattende Geest…

Verknipte geesten moordzuchtige beesten. De wereld is ziek. Een meisje van vijftien zal nimmer 't leven zien. De wereld is ziek. Want verknipte geesten van moordzuchtige beesten die de wereld ziek maken, namen haar leven. De wereld is zó ziek.…

de talen zijn gesproken in babylonisch verstaan er zijn geen woorden meer de geest heeft zich geopend stom en doofheid zijn verleden tijd in het openbaren naar elkaar het volledige begrijpen kan de mens al tijdens leven gaan bereiken de geest tongt vurig vrede het is feest vandaag…

Haar kniehoge laarzen Draagt ze met klasse Gracieuze passen Opgewekt Kijkt ze de wereld in Opgeheven kin Op weg naar haar bestemming Gaat ze onbevreesd Een vrije geest Niet hooghartig Niet gedwee Zuiver met de golven mee Met gracieuze passen Een vrije geest Wat geweest is is geweest…

Schaduwen spelen Een eenzame voorstelling Voor lege geesten…

Meer dan woorden spreken daden die de ware geest verraden.…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

Moe van het denken leunt de overspannen geest tegen de stilte…

de vermoeide geest leunend tegen het leven zoekt daar een rustpunt…

Mijn nicht Harriet stuurde mij een app met de vraag hoe het nu met ons gaat vergezeld van twee schattige video’s hoe zij heerlijk ouderwetse spelletjes leert als schaduwspel en kiekeboe aan dochter Isa De vrolijkheid hiervan is zo aandoenlijk Het komt binnen in mijn hart, dat wel De emotie in mijn brein laat mij in de steek Hun gelach verdrijft…

Waren de regen en de vloed een straf voor Eva en ons vrijpostige verstand dat niet altijd het goede doet? Of gebruiken we dat verstand juist te weinig, zoals toen mijn man onze zoon ontzag en boos werd op de baby? Wat bezielde hem? Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn…

diep denken, diep verzonken lichaam en geest, ineen geklonken keer terug naar de bron gericht op de levensadem ademt de spiegels schoon vrij van alle gebrek geef, zonder te hebben heers, zonder te beheersen vanuit lichaam en geest op de ondeelbare weg…

voorgesneden geprikt gekauwd en doorgeslikt het kinderbord onder de neus geduwd met het bevel tot eten het avondknabbelritueel een mondvol grotemensenpraat wie fluisterde werd hard getikt en zou het niet vergeten maar onder tafel - de schoenen stiekem uit - hielden we teengesprekken ons denken in een voetstoot uitgedrukt was kinderspel vol heilig…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

ik kan ze niet traceren de zangers van de rei tonen kringelen omhoog geurig in wierook maar niet voor mij heb geen aflaat en verdiensten heilig niet de middelen zoals zij doelen zijn beschreven het ondermaanse is enkel geven dan pas komt de hemel naderbij waar onfeilbaarheid heerst heeft de mens nog niets geleerd van alle tekens…

Als riep het alleen vragen op: In welke eeuw hadden de bouwers van de stad de ooievaar een plaats als heilige waard geacht? Onverwacht, als door een omkering van de zwaartekracht, bevrijdde de vogel zich van het kunstwerk waarvoor ik hem gehouden had. -------------------------------- uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

Als niets meer veilig is Als niets meer heilig is Als spotten met mensen Die hun enig kind verloren Aan een door-en-door Zieke maatschappij Gewoon gevonden wordt, Dan zijn we de grens gepasseerd Die we als beschaafd land Als laatste nog intact Willen houden, en zijn we Een samenleving geworden waarin Alles inderdaad waanzinnig…

De clou is, zet een man op blote voeten en 't is echt: een heilig moeten!…

ik rust in de hoeken van mijn geest heb me teruggetrokken van het feest dat leven heet geraaskal en geroezemoes ego’s zijn weer troef in het eenzijdig woordenspel waar luisteraars ontbreken prietpraat overheerst is morgen al vergeten ik ben het zat wacht in de hoeken van mijn geest op het feest dat stilte heet…

Geest die vervlakt, Zichzelf versmalt Tot een dunne, Stille streep Emoties gevangen In niet meer Dan een levenslijn Die slechts een tralie Smal is - Medicatie die voorkomen Moet dat ik door de Ondergrens ga, En bewerkt dat Waar mijn geest Zichzelf steeds meer Uitdunt, het lichaam Langzaam uitdijt tot Niet-normale…

de geest in de fles mona lisa met een lipoom en jong gestorven…

de kosmos spreekt tot mij in beelden, mijn geest antwoordt in woorden en muziek.…

mijn lichaam zegt nee, mijn geest zegt ja ik doe het toch maar nu , nu ik nog besta…