Alle inzendingen over J.C. Bloem

zacht ben je bij mij gekomen in de flow van duizendschonen zij zomerbloeiden lang in een herfst die wij nooit zullen vergeten omdat zij kleuren deelden in de meest lieve stukjes van ons leven hun trossen waren kleine bosjes schoonheid hooggesteeld naar zon wij droomden liefde volmaakter dan de werkelijkheid rondom tot een geluid…

ik zou je zo een orkest willen geven waarin alle bloemen hun kleuren en geuren in muziek uit kunnen leven een dirigent die ook de kleinste orchideeën kent ze laat wiegen in de bomen van hun dromen kom mee naar de bloemenzee dans in het gras want de voorstelling begint pas als de zon er is zij opent hun harten in de eerste zucht…

Het Liesbos toont onder zijn kale eiken lentevingers, die grondbloei bewerken, dan voldaan wegzweven op lichte vlerken, in Ulvenhouts wonderwereld neer strijken. Ze mogen park en moeraswoud verrijken vol fijn versnipperde schilderwerken, daarbij schoon Landgoed Valkenberg sterken. Winnende bosanemonen prijken! De Oranjestad houdt steeds…

Zo vrolijk geel, zo zonnig teer, Op ’t weiland aller bloemen heer; Maar blaast het kind straks op u neer, Dan zie ik, hoe zich keer na keer, De zaadjes, als de donzen veer, Voortspoeien! O, plompenblad, bies, bloemen!…

Nu begint mei te lopen net als de vorst loopt zich al een tijdje continu te pletter tegen hopen toegemetste lucht eigenhandig geboetseerd met water vooral veel gist en voor hem te veel klei Nu verwelken zijn kristallen groen geel rood bruin uiteindelijk grauw de losgeslagen hemel herademt als gerepareerde klaplong Ja vanaf nu zijn…

in alle eer zijn naam beleed en wat de bloem geestbelicht mij bracht is wat ik door diezelfde geest voor u bedacht de pracht van geest als pinksterbloem verkleed de tinteling in ziel en hart die mij geloven deed…

ik pluk geen bloemen meer om weg te geven ook zij willen bloeien en leven ik neem je mee naar de plaats waar zij groeien zacht door alle seizoenen vloeien zij openen en wiegen op de wind die wij voelen kleuren in warme zon vertellen in vruchten hoe generaties vluchten voor noodweer en onvruchtbare grond zij overleven en willen…

je handen wierpen pluizen in de lucht met pas verkregen vrijheid dolden zij een heerlijk kleurige vlucht jij hebt de bloemen eindelijk uitgeblazen zaden overrijp na veel te lange jaren voelde ook jij je heerlijk blij jij dacht ze snel te snoeien zo dat anderen konden bloeien maar zij wilden weg in een tijd die nog kansen…

Doch diep in de tuin Hangt alle loof schuin, Druilt of pruttelt van neen; Och, de arme bloemen Verbeuren haar roeme, En hoorden nooit van geween – En wat was een roos, Niet een bolleboos, Een rijke, een trotse, een vlotte; Nu klont tot een prop Er iedere knop En moet in schamelheid rotten.…

Want we zouden alles samen doen, maar vandaag kan ik slechts huilen om een bloem die leek te bloeien maar uiteindelijk ten onder ging.…

Hé, alweer een sms eens kijken wie zich dit keer meldt het is die onbekende man met wie ik nog niet één keer heb gebeld hij stuurt me dagelijks een boeket vol berichten dat ik dankbaar lees zonder me aan iets te verplichten vandaag noemt hij me zonnebloem en morgen orchidee al ben ik graag een paarse tulp ik zit er niet echt mee hoe…

Blij met een hof vol bloemen schreef ze woorden in ongedwongen ogentaal, met lettergrepen in een welbegrepen vertrouwd verhaal. De woorden op mijn voorhoofd geschreven: Gods zegen en beware, die beelden zijn mij bijgebleven. Ma, nu duim ik voor u voor het leven vandaag en al de dagen van mijn jaren.…

er stonden bloemen stelend in een kleurrijk bed geurend naar superieur helen zij bogen al bijna volmaakt onder hemelse schoonheid die door hun genen was gemaakt toch keerden ook zij hun harten naar jouw verschijnen jij lachte en bloeide op in een paradijselijke groet ik zag deze scene die in samen gaan alles aan elkaar…

Mijn lief kent vele vormen Ze kijkt ondeugend naar benee Twink'lend met haar ogen Alsof ik haar alles dee Verlegen lokt ze me haar zachte blik verleidt als alles is zoals het zich vlijt valt ze in mijn armen wijd ze staat te wuiven tussen bloemen op de geurende glooiende alpenwei ze is om daar en nu hevig te zoenen maar helaas het is…

Leeg blik schittert in kunstlicht eerder gevuld met tomatensoep nu een sieraad glimmend als zilver - Andy Warhol mandaat- vaas voor bloemboeket schaars gebloemde berm links rechts soepblik bloemboeket langs de berm wordt opgelet en giftig bestoft staan ze nu te pronken bloemen… en een soepblik glimt bestofte kleuren.…

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld… Verdoken in het gras, door weinigen geteld… Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.…

De ochtendzon op mijn gezicht Laat mij van binnen stralen De warmte van haar gouden licht Is nimmer te betalen Zij geeft als ik naar buiten ga Dat niets mij kan bedreigen Als ik bloot tussen bloemen sta Kan jij de kleren krijgen…

ik heb met bloemen gesproken weet de tonen van kleur hun intense relatie met licht door de melodie van bloeihoogte zij kennen ook het gezicht van de wind en horen in fluister en vlagen het weer van de komende dagen zij had mij wiegend gewenkt opende haar hart straalde bedeesd toen ik schaamteloos keek naar haar pracht ik deelde aarde…

't Waar beter stil te bloeien als een bloem, En stil te sterven bij de dood van 't jaar, Stil af te vallen als 't Novemberblad, Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard', Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn. Wat helpt het slaven in de wildernis? Wat baat het sloven in een woestenij?…

jij hebt vandaag boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks…

Morgen probeer ik het opnieuw, maar dan met een bosje bloemen; tulpen, want tulpen groeien, rode, want rood is mooi. Hij zal wel opendoen, of niet. Misschien pas als het winter is en sneeuw mijn haren wit kleurt. Misschien dan.…

winterkinderen vol tederheid ontluikend in het ochtendgloren liefkozend in een koele bries zich koesterend in 't dunne licht balancerend op hun kwetsbaarheid met kelkjes als van witte zijde als vanuit een diep ontzag hun ranke nekjes nederbuigend getuigen van de eenzaamheid in een fluweelzacht sneeuwtapijt bij de eerste warmte van de zon…

De groene kruinen knikken ja Het mag ook wel tenslotte is lente zomer En ik ben de rondwandelende dromer Die ogen tekort komt Bloeiwijzen opsomt van de planten in m'n bloementuin De groene kruinen knikken ja en dat bij geen zuchtje wind.…

De lucht is vol rozen de rozen zijn weerloos weerloos je handen je ogen roos van je mond de morgen ben jij weerloze roos van de morgen wond van de rozen [vertaling Gerrit Komrij] --------------------------- Uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Bruidssluier witte pracht Geurend mooi bloeiend Verraderlijk haar kracht Zoals onze liefde kwam Bruidssluier witte pracht Gedrapeerd intens wild Slingerend en zoekend Genegenheid versmolten Bruidssluier witte pracht kwetsbaar strelend zacht Langzaam vergroeiend In diepe verbondenheid Bruidssluier witte pracht Woekerende onschuld…

blij danste jij in de bloemenwei waar vele jaren hun kleurrijke gebaren met jou hebben gedeeld nooit is er een ondermaats geweest zelfs niet in tijden waarin zij door omstandigheden veel hadden te lijden jij bent altijd voor het mooiste boeket gegaan daarin stonden de kleinsten en meest onooglijke heel vaak pontificaal vooraan…

de kleuren van de lente laven mijn verdroogde ziel als een koel glas limonade op een zwoele zomerdag mei 2006…

ik heb van pure liefde bloemen doodgetrapt die bedoeld waren voor in je haar onhoudbaar zijn de vonken die door mijn neuronen razen en mij dwingen een onbenoemde roos voor je te maken niet zomaar even plukken ik wil haar ontrukken aan mijzelf…

Rozen... zou ik je willen geven In alle tinten van de regenboog De roos die staat voor samen leven Voor vriendschap liefde misschien Wat me plots opviel wat ik zag? Een enkele vond ik er stokstijf in m'n tuin, m'n hof Deze rosrode stokroos verdient -in z'n eentje- alle lof Voor jou wil ik 'm niet plukken…

je vingers vlammen energie in alle kleuren van het leven met het zachte zonlicht en wat groen kun jij snelle groeiers weven als extraatje kleur jij aan het einde van seizoen een schitterende bloem in het lieflijk lispelen van de wind praat je met ze zoals moeder en kind zij hebben al hun hart getoond als zij meegaan in…