Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.116):

Meiklokje

Nu begint mei
te lopen net als
de vorst loopt zich al
een tijdje continu te pletter
tegen hopen
toegemetste lucht
eigenhandig geboetseerd
met water vooral veel gist
en voor hem te veel klei
Nu verwelken zijn kristallen
groen geel rood bruin
uiteindelijk grauw
de losgeslagen hemel
herademt als
gerepareerde klaplong

Ja vanaf nu zijn sterren
scheef gaan hangen en
bloemstoppels het
bleekgebalsemde kalkverband
rond mijn winterslapen bloesems
los gaan likken

Hoor het klikken
het tikken van
mijn tijd
is aangebroken

Ja vanaf nu ontvouw ik
me tot een blanke knop
om straks zinvol
de lente aan te kondigen

Ja vanaf nu
ben ik weer kwetsbaar
't is mei
elk moment kan ik mezelf
in de lente storten
toch kijk ik nog
niet om me heen
de lente stort zich wel
op mei