Alle inzendingen over jaargetijden

Ik sta en wacht op perron en kijk op rotonde onder me Bij een kalende boom waaien de mooiste en teerste blaadjes zenuwachtig heen en weer Alsof bij het breekbaar en ouder worden je nog van alles moet doen, alsof ze zeggen, nog niet, nog alsjeblieft niet Ze zijn ijl en hun aanhechting lijkt verdwenen Er hangen ook nog logge bladeren…

Ode aan Andre Hazes We kende allebei een Moeilijke Jeugd Veel ellende weinig vreugd We Groeide beide uit tot de beste schrijvers van het land U in de Muziek ik in Nederland dichters land Ode aan Andre Hazes…

Langzaam kleurt het bladerdak naar pastel van vele kleuren op het pad hier en daar een dode tak een zachte bries brengt herfstgeuren. Een oudere man loopt over de paden genietend van de herfstzon de grond bezaaid met blad en zaden nu stervend nadat in de lente hun leven begon. Zo is het leven dacht de man één jaar is voor 't blad genoeg…

het licht dringt door het wolkendek als de ratelende regen op het bladerdak afzwakt daarentegen word ik niet minder nat noch en evenals mijn hond zit ik bij thuiskomst opgescheept met doorweekte feitelijkheden en bijpassende lucht waarbij de blues alsnog niet doorbreekt.. -overleden katers vluchtten in het verleden bij de geringste…

Zie het harde blad op deze windstille dag valt uit eigen wil Bladeren dwarrelen traag naar de aarde, hun kleuren branden in mijn blik. Elke stap op het pad draagt een fluistering, een ritme dat mijn adem volgt en zich mengt met de geur van de aarde. Wind beweegt tussen kale takken, zijn aanraking is koel en tegelijk vertrouwd. Ik voel…

Nog een eind te gaan al weet ik niet waarheen de wind houdt mijn adem en weet van snijden laten en lossen in meerstemmige tijden Een hond zoekt zijn snuit in dicht bebladerd zand de man aan de lijn gaat vreemd in zichzelf zijn taal is van ziel en van land wellicht niet de mijne De jacht is nu open voor wie niet navelstaart oker, oranje…

een gelderse roos droomt van de sneeuw van haar lente zonggeruchten lichten het schip op het anker scheurt uit de herfst verleden geurt in de wind naar de mispelen geurt de riviermond wind stuift onder zeil roeit water het land in verdwaald slentert de dijk langs het huis de appelen bewaren de zolder ------------------------…

Langzaam valt het blad diep tussen aarde en rust ademt het seizoen Vochtige aarde geurt tussen het blad dat langzaam vergaat; een lichte nevel hangt laag, en in de verte zakt het bleke licht als een adem die moe maar aandachtig en zacht blijft. Mossen spreiden hun zachte huid over verweerde stenen, het bos houdt zijn adem in, en elke…

De natuur stond in feestkledij vrolijk te vlammen met een drang tot leven die niet was te stoppen. Uitbundig toonde ze haar barstende knoppen en de hoog opschietende stengels en stammen. Maar het eind is in zicht van dit zomers festijn. De kering der krachten dient zich wederom aan. Vanaf heden zal de richting slechts neerwaarts gaan en de…

Wij, zachte tikken op de ramen als bezinksel van voorbije jaren in de fijnste lijnen beschrijvend, die onderhands het einde keren van ingeblazen adem, -niet het leven zelve, dat is feitelijk oneindig!’ – zien wij dat het losstaat van vreugde, nooit aflatende lof voor het verstarde ontoegankelijke. Van het eindig schreeuwen der verscheidene…

Aan ons, de fluisterruisende in droesem gedrenkte bladeren tekenen van naderende dood, reeds afstervend bevangen in ademloze stilte - niet de stilte zelve, dat is immers de dood! - merkt men dat het meer is dan wachten, nimmer weerkerend wijken, alles woelt om verandering hier. Aan het eeuwig zingen der beukenloofbossen is wreed…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken…

III 'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen En de geleidelijke gang der weken, Waarin geen stoot de teed're rust komt breken, Geen winterleed de najaarsstilte plagen. 'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen, En dool gelukkig langs de bocht'ge beken, En in mijzelve loop ik zacht…

Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit de aarde om, je velgen bespat met slierten in een Ford zonder olievlek de avond in. En antwoord zonder spot, Jack, ontneem de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers, vuige kledder over de beslagen ruit, nu bewijzen zich de pedalen en daarmee uit. Het zijn de uren van diepe kleuren, losse draden…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

Oktober dé herfstmaand, Bladeren zien ’t niet meer zitten, De kachel duwt kilte uit huis, Zwammen zwermen uit. De zon neigt naar kimme, De lange avonden beginnen, Kruiken vóór en in bed, Hoop op uitzicht op winterpret, De voorbode van ’n nieuwe lente, Ter inluiding van rokjesdag, Zomer staat weer voor de deur. Deze cyclus herhaalt…

Ritselend blad valt ademt de koele herfstlucht stilte op mijn huid Bomen ademen in zachte bewegingen van goud en roest, hun bladeren ritselen neer als fluisterende herinneringen, ik zie hoe de lucht vol tinten koper en as wordt, en mijn huid voelt de koele streling van vallend licht. De geur van vochtige aarde stijgt op uit het gedempte…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

Hoe vlinderlicht het licht over het nauwelijks groen zo pril als ik waartussen ik begon aan mijn seizoen De toon van 't groen werd diep de tuin kwam vol geluid want wat mij riep bedrieglijk riep liep met de knoppen uit Hoe kort o argeloze voel je de zon maar branden nog tuimelen rozen over rozen ze roesten aan de randen Straks…

Herfstzegen. Ver en heinde een stille pracht van bomen. Bewaasde weiden dromen, en donker wordt verwacht. In vromend zoet gebeuren verheimlijken de kleuren, vergroeien grond en gracht. En alle zoen is zacht: een vrede ver en heinde; de zomer voelt zijn einde, en de avond raakt de nacht. -------------------------------- uit: Uit de diepten…

Welk seizoen strooit zo kwistig met edelsteen en goud over de paden zo welig in het langzaam kalend woud. Een genot in late “Indiansommer” wandelen in het knisperend blad vrij van zorg, vrij van kommer weg gedachten van een stad. Dit is het seizoen waar ik van droom als de natuur zich voorbereid op rust rust ik ook zelf uit onder een boom…

De blanke mane Licht overal De donkre lanen Staan langs de wal; Boomtoppen drinken Het zilv'ren licht Beneden zinken Schaduwen dicht. Maar midden in de Betovering, Waar beuk en linde Te dromen aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer... ----------------------------- uit: Gedichten (1909…

De herfstwind draagt de geur van tijd, verwaaide dromen vallen neer, de hemel kleurt in grauwe spijt, de dagen lichten steeds iets meer. Langs lege paden zweeft de mist, een boom staat kaal in stil verdriet, de zon vergeet wat warmte is, en schemert weg in grauw gebied. Toch fluistert zacht een laatste blad, het loslaat in de koude…

Gezangen zijn aan het verstommen de dagen korten snel een nazomer in septemberdagen Schemer donkeren de dagen weersveranderingen in vlagen de klimaatopwarming, gevolg van menselijk falen Het zicht van de winter dat de hoop doet verbleken 't verlangen naar een jeugdig eeuwig leven notenbomen die nu hun krachtvoer geven beukennootjes…

De zomer en de late rozen zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid; het bloedend vuur, het hete blozen tot oud oktobergoud vergloeid. de groene vlammen van de bomen - bestorven bruin en wingerdrood - zijn van hun donkre drift benomen o dag, o droom van blauw en goud! het licht hangt in de honingraten der vensters als een vochtig vlies…

Het bruin blauwtje rust op zacht geel boerenwormkruid licht danst op mijn huid Soms is het genoeg om de zon op mijn huid te voelen dringen, het licht door bladeren te zien spelen, het zachte zoemen te horen van een bij die even bij me blijft alsof ik deel ben van dit ritme. Ik hoef niets te verklaren, alleen te ademen in de warmte, waar…