Alle inzendingen over Won in 1948 door sam

Ik heb urenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik eigenlijk wil zeggen ik heb niet anders kunnen doen dan langdurig staren naar zwak kaarslicht jou zwevend beelden tot mijn glimlach gebrand stond op mijn gezicht wat me grijnzend deed beseffen dat ik het je niet uit hoef te leggen Ik heb dagenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik voor je voel…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

De zon was anders gaan schijnen wilde ooit te dicht bij die stralen maar ik wist zeker, t zou goed komen het ochtendlicht zou me komen halen En nu besef ik, dit had moeten gebeuren niets is zomaar, dit had ook een reden ik kan weer lachen, zelfs weer huilen en kijk met plezier terug op ons verleden Kom, laten we er samen…

zou het samen kunnen met d'and'ren niet meer enig maar vereend in koren vol met dichters vol uit bezongen d'harmonie desnoods met fanfare nog daar bij? zou dat dan echt uit zelf komen voelen van?…

met een dak zo kon ik bij je schuilen waar mijn ziel vertekend was blies je splinters even weg met jouw ogen van de dag zonder het licht van de nacht en door jouw haren te voelen was mijn kussen sneller droog zonder het gefluit in de ochtend en de wind vanuit het westen daar waar ik je ook meeneem door de middag en meer totdat we samen…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

diep in je ziel zijn innemende lach nam je mee naar verre bossen en golvende zee in zijn verhalen kon je verdwalen maar zonder enige angst ging je mee bij het vlammende vuur speelde hij zacht het warm verlangen van het kleinste uur jij bent in een andere wereld geweest zonder afstand en pijn het was voor even een volmaakt samen…

te zien hopend dat er nog meer is misschien in dit samenleven hebben wij onze testamenten geschreven en nog steeds geldt onze laatste wil wij gaan samen overleven…

een wereldje vol onbegrepen zaken dwarrelt nevelig door de straat alleen het licht van de lantaarnpaal bestaat het trekt ons aan als wij gaan spelen samen lachen en steeds harder praten maar geeft ook schaduw in de stilte van samen niets is meer zeker in het leven van vandaag cadeautjes en het feest van sinterklaas door woorden van vriendjes…

leven klopte jouw reageren was geen verweren maar een zoeken naar totaal contact ik wist dat jij er was met heel je wezen en kon mij zorgeloos overgeven we zweefden vrij en door elkaar in een verbazingwekkende dimensie gedachten rolden uit in een nog maagdelijk gebied op hemelse frequenties wij zijn voor even god geweest in samen…

'n kindje in de maak onbekend nog het gezicht haar lichaam dat langzaam een verandering ondergaat verhalen die de ronde doen doet zij af als bakerpraat voelt ze hoe haar lichaam groeit genietend van ieder moment liefdevol wrijvend over haar buik die ze als geen ander kent koestert ze het leven binnenin stralend als geen ander zou samen…

de krullen in haar haren weerstaan moeiteloos de daden die hij onbeheerst stelt telkens zij samen zijn en hij haar heeft verteld over haar wijze draden gesponnen over zijn wilde jaren ze zeggen dat ze samen horen bedingen een bezoekje thuis om mee te kunnen proeven van hoe het warm kan zijn zonder altijd het overtroeven in de duurste pels…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

gisteren op weg naar zierikzee met een handklokje afkomstig uit arnemuiden bedacht ik toen mijn klokje luidde iets dat in de trein niet hoort het betrof twee geliefden die in elkaar opgingen met in de coupé geruit en in de strik een lachtende derde uit de betere kringen iets dat inderdaad niet spoort…

Het is weer intiem samenzijn, samen met de laatste fles. Ik drink Château Tristesse na hevig bloeien. Jij moet van melk nog groeien. Je morst. Ik hoop dat je erbij zal zijn als ik met knoeien mijn dorst nog éénmaal les. En dan de wildste ranken bij mijn steen zal snoeien. Ach, laat nu maar, net als pa, een mooie boer.…

Bla ! Zeg ik dan Wat moet ik anders ? Rabarber vind je vies ! Verder niets te zeggen Behalve dan, dat de wind zomaar je wilde haren door mijn gezicht blies…

Samen lopen we verder hand in hand Over het strand.…

TWEE schitterende mensen Elk EEN verleden Samen EEN heden Met nog zoveel wensen Over hoge bergen Door diepe dalen Nu samen in elkaar verdwalen EEN mooi paar, TWEE mooie mensen Samen EEN maar toch apart Beginnen aan een nieuwe start Met heel veel gelukkige wensen Geniet van het leven, geniet van elkaar Geniet van de liefde zo puur Geniet…

Ik wilde huilen maar kon het niet maar jij nam mijn tranen en schreide ze voor mij Ik wilde wat zeggen maar kon het niet maar jij nam de woorden en sprak ze voor mij Ik wilde helpen maar kon het niet maar jij nam mijn handen en samen konden we het wel.…

schat sprak mijn lief hees oefen je met mij in tantra als metgezel in boeddha zul je zelfbeheersing leren volgens de heilige boeken ga ik links en jij rechtshandig werken aan transformatie van onze seksuele energie al blijft het geheel spiritueel wijken de gestelde doelen ver uiteen het mijne op eerste gezicht losbandig blijkt oefening…

Geplooid in zacht satijn met muziek die in de avond valt op houten notenbalken toonaarden trillen de slaap waar jij bent vertellen snaren het lied dat de piano altijd zong componisten wekken de droom tot leven in de speeltuin van gevleugelde herinneringen melodieën fluisteren je naam die druipt van een kaars in de wind drijvend…

ik lig op je en we zoenen nog even rijdend terug naar huis denk ik, jammer dat je niet bent gebleven want je bent een ontzettend lieve meid en ik heb absoluut geen spijt binnenkort zijn we een nacht samen met de gordijnen voor de ramen ik wil weer samen met jou zijn want bij jou heb ik het fijn een intens, vurige kus voor jou, van…

liefste samen één...…

Samen dromen over een toekomst, die hoe onzeker ook lonkt naar twee zielen, die elkaar vonden in de nacht van hun bestaan.…

En was oorspronkelijk niet elk beeld van jou te teer voor woorden later zou ik je schaduw bedekken beschermen tegen licht breekbaar is mijn adem nu als ooit de klank van ons geluk tussendoor was er het leven samen en intens.…

zij gaat traag voorbij de tafel waar vele handen op de rand en ogen over elkaar heen strelen naast haar staat Zus van Impe mee haar bord vooruit, zij blinkt in de kerstboom, de kalkoen slaapt op een zlveren schaal en zwijgt handen zoeken zich samen ineen grijs haar lijkt echt op engelkes…

ik weet dat je bidt als de tijd vleugels krijgt je gezicht keert in als je voelt dat het begint een spannend verwijlen als de wielen gaan ijlen de rust is terug in samen loslaten voor een veilige vlucht…

Samen door de sneeuw mijn zwaarte hoor - en zichtbaar aanloop tot dieet…

het vrolijk zijn ik streelde je in mijn gedachten maar mijn denken boeide je niet en ik verbleef nachten alleen zonder aandacht voor het verschil wat er niet meer kon maar moest zijn het verlangen telkens opnieuw als een meester in dwaze metaforen zo lang waren wij samen geworteld.…