Alle inzendingen over avontuur twijfels

waar het ochtendlicht tinten achterlaat in de resten nacht kraakt het eerste leven barsten in het bestaan vol trots en zekerheid wiegt je naam in de wind van het bestaan, je bent nu en even twijfel je nog heel even maar langer. een seconde, meer was het niet…

Ik ben nu acht en twijfel soms wel of u werkelijk bestaat of u echt met zwarte pieten over alle daken gaat Ik hoop echt dat u helemaal echt bent en u maakt mij het meeste blij als u ervoor zorgt dat mijn ouders bij elkaar blijven en bij mij…

kijk Wijffels stilt twijfels heeft Den Haag bij den kraag zijn eenvoud haalt binnen schrijft zinnen zwijgt voor goud wees niet bang simpel stil is zijn wil ’s lands belang Dichtersdag Neerlands’ vlag…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

Geen twijfels meer en bang zijn wat mensen van me denken…... mezelf nergens voor te schamen…… Een dag met niemand rekening te houden en doen wat “ik” wil…….. Maar waar is deze wereld………..?…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

mag ik voor even naar binnen gaan dank u en de deur laat ik wel aan rust om in de spiegel te kijken voor een dagelijks vergelijken de lach om het goede naast twijfel over kwaad plots knapt het glas in gebroken schaduw verschijnt de ster die ik was…

Waar liefde is en vertrouwen ook twijfel en onzekerheid van een beeld zonder naam. Klanken van onbekende woorden waarin je zoekt naar de ware zin van het leven en het doel van ons bestaan.…

je tong geslepen evenals het mes gedreven door innerlijke twijfel uit evenwicht geraakte gedachten verstoorden de balans die nimmer in harmonie zou geraken overdonderd door gecreëerde chaos vlijmscherp gadeslaan hoe hetgeen er ooit was geweest uiteenspatte het regende over de konen…

Bekend terrein, ik twijfel niet. Toch weet ik niet waar ik ben aanbeland. Is het pas werkelijk als het voor het oog geschiedt?…

heb geploeterd het zaad gezaaid de bloemen op zien komen geoogst de vruchten waren mooier nog dan in mijn dromen maar met die rijkdom kwam ook stilte mee die de voldaanheid afbreuk deed met vragen twijfel aan mijn ziel liet knagen wat moet ik met die bloemen aan zijn zij de reden van mijn bestaan…

eindelijk de moed het te vertellen dat ik niet meer van je hou eindelijk de kracht het niet meer uit te stellen eindelijk de kracht en moed verzameld om dat te doen wat nodig was eindelijk de moed verdeeld over mijn hele leven en het had weinig gescheeld of ik had jou het voordeel van de twijfel gegeven maar ik heb de moed niet opgegeven…

Op eerste paasdag zijn de kerken leeg dit jaar; de woorden klinken ak’lig hol De ziekenhuizen echter liggen vol en brengen onrust, twijfel, pijn teweeg Men zegt: ‘De Heer is waarlijk opgestaan!’ Voor velen is Zijn plaats nog niet vergaan!…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

Ik schrijf aan tafel een gedicht alsof het komt uit mijn meest diepe gronden uit mijn verstand en eigen zicht en toch ik ben aan twijfel vastgebonden Ik word door vreugd en pijn bewogen en getroffen door het lot dat mij voorziet het blijft altijd mijn onvermogen de noodzaak van zware grieven, anders niet…

hier bestaat geen consensus over maar is dat nodig bij landelijke stroomstoring bij aanwezigheid die ter plaatse geldt dieper doordrongen in landschap langer dan miskenbaar verder dan afstand tijdelijk maar reeds voltooid en tastbaar zonder twijfel of onbehagen het staat geschreven in overdrachtelijke zin uiteindelijk…

Ik twijfel en ik vraag me af, of dit gevoel ooit went. Of lachen ooit nog kan, nu jij er niet meer bent...…

Zonlicht ligt heel dun op 't water, twijfelend... Ik zie kinderen op het strand - blote voeten, kleren aan - één keer nog in deze zomer naar 't water van de Schelde gaan…

de dag begint met trage tred een sluimering van slaap en droom van twijfel in het hoofd en altijd vindt de spiegel mijn bedovergrote schim - ik laat nachtcontouren vrij in één bewuste ademstoot de ingehouden tel blaast zich meteen het donker uit en hangt daar als verdoofd…

Zoals twee verre sterren na lange tijd uiteindelijk botsen in hemelse pracht Heeft jouw ziel de mijne geraakt met zoveel kracht Treur niet om vergeefse jaren Vier, zielsvriend, met mij Alles gebeurt op dit moment Dat het goed is, geen twijfel Ik heb je altijd, ook toen, herkend…

In droeve stilte spreek ik jouw naam onzichtbaar in herfstmist trek ik een deftig pak aan zie ik een heftige zak staan met hete kolen voor de spoken ik twijfel en ik spreek jouw naam achterstevoren uit maar er daalt weer een stilte neer.…

Of de dwalende angst verzamelt in de twijfelende sneeuw en grijze weemoed van het zwijgen en verliezen van elke gedachte waarmee niemand ontwaken wil.…

Wat is het verschil tussen twijfel en ernst als iedereen vanuit zijn eigen straatje praat wat blijft er over van dromen naast het glas, dat alsmaar voller lijkt misschien beminnen we stilte koesterend in eenzaamheid dat het tenminste niet zo hoeft te zijn geen leegte in de nacht.…

Onzekerheid, angsten en vele twijfels Is 'dit' de zin van het bestaan? Trillen, beven, zweten, eenzaamheid en pijn Dood gaan, dat moet zowat hetzelfde zijn. Verkrampt, vastgeroest leven Is 'dit' de zin van het bestaan?…

doe je schoenen maar uit ik ga met je door het ijs maar kom eerst bij me zitten zo dicht, dat er geen streep twijfel meer is over ons bestaan of loze woorden hou me alleen maar vast dan zal ik je bijschijnen tot aan de bodem van de nacht waar wij zeker weten dat het weer morgen mag worden…

Verhalend de nacht door weer landen op aarde de maan krijgt gezicht de dag nog z’n waarde Bezweer me met woorden over liefde en trouw ik zal alles geloven als ze komen van jou Bestrooi me met kussen terwijl ik ontdooi geen plaats meer voor twijfel het leven is mooi…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

Steeds meer vragen rijzen Steeds meer twijfels ontstaan Hoelang, hoe vaak Kan ik dit nog aan Iedere keer weer opnieuw die pijn en het verdriet Velen merken of zien het niet Maar elke keer verlies ik iets Iets van mij, iets van jou Hoeveel kan ik nog verliezen Totdat ik door moet Zonder degene van wie ik hou…

De zaak Natascha Kampusch wordt steeds gekker, Met nu een zeer opmerkelijk geluid, Haar vader die hardop zijn twijfels uit, Het zit in die familie lang niet lekker. “Natascha voelde zich er vast wel thuis, Per slot was zij er acht jaar kind aan huis.”…