Alle inzendingen over ver

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

Ik heb de deur gesloten het gebaande pad verlaten een nieuwe weg een andere koers mijn voetstappen trekken een vers spoor…

De woede, die je voelt door 'n ander geeft precies aan hoe ver je over je eigen grens heen bent gegaan.…

Ver van jouw graf in de grond der geest dichterbij, sindsdien ben ik hier denk ik daar dag paThé, hier zijn mijn bloeiende woorden…

verdwaalde wensen van ver tot dicht maken hoop tot banneling onzichtbaar langs zacht aangelegde paden…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

ik krab de korst van een nog verse wond kom uit mijn cocon en verlaat mij doodshoofdvlinder "geen verwijt aan jou maar een schrik van mezelf "…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi --------------------------------- uit: 'Kiskassend gedicht', 1996.…

De ochtend zo vers als een dampend brood boven de gulle velden koeien op een rij alsof God ze daar heeft neergezet…

verlaat haar ruggengraat sla af en laat je vingers gaan waar ribben ver van snelweg staan…

stilte, dat fenomeen uit ver vervlogen tijden zou je graag horen desnoods alleen maar weten dat je ooit nog komt…

dichtbij mij blijf ik vandaag ben ik vaag in ogen van iedereen die ver weg gaat en zichzelf vandaag verlaat…

De veren in mijn kussen. Wie heeft de eend vermoord in wiens kleed ik elke nacht vakkundig word gesmoord.…

langs je rug vanaf je hart neer je ziel binnen doen woordeloze zinnen witte veren zeer…

Zo krachtig en zo sterk En toch Ontzettend kwetsbaar Zo dierbaar en dichtbij En toch Ontzettend ver Onbereikbaar Voor mijn verlangen In het bang zijn Om jezelf......…

Onder moeders veren, Wil je toch het liefst verkeren. Want wel beschouwd Is dat het meest vertrouwdst Als je alles nog moet leren. Huiselijkheid Kent geen tijd.…

Een leven Gegeven Zonder enige vorm van besef Wat dit leven Zal beleven Heel dichtbij of toch heel ver weg…

Hier ver vandaan. Weg van het verdriet, want pijn voelen wil ik niet.…

Daar waar jij zal zijn als ver gezicht zie ik vooruit kijk maar eens om zoek er niets achter want ik ben daar waar ik jou bedacht…

ik trek een jurk van tranen aan verse nog ongeboren gedachten kleuren de dag die langzaam overgaan in een gigantische regenbui…

en dan rollen er tranen zijn ze van jou of zijn ze van mij tranen der herkenning het diepe gevoel van er alleen voor te staan ze is maar één telefoontje ver…

Vliegensvlug veren de vleugels door harde wind vooruit de lente nu vacht nog bevriest door mist en ontdooit bij dageraad.…

Dag mooi pleintje Wat ben je ver Vanaf mijn balkonnetje Snuif ik je lucht Adem ik je licht Was ik een vogel Dan was je dichterbij…

light verse dood is de truuk van het grote verdwijnen je bent zó vertrokken 't is net als bij treinen…

de kraanvogel breekt de stilte zijn roep raakt me dieper dan mijn huid ver van het wereldse lawaai wordt een mens gemist…

Jij bent mijn hemel en mijn ster Van zon en maan de waarde Het draait om jou... al ben je ver Mijn wereld en mijn aarde…

tekens uit een ver verleden verlokkingen en kunstig bedacht samenhang en de Yggdrassil tekens van spiritualiteit geheimzinnig en mooi tekens van leven ver voor ons N is Waldh God van de friezen rustgevende bosgod hij geeft genezing Inspirerend, maar de wereld blijft chaos.…

wat blijft er van me over als er niemand is om te delen ik ben niet meer dan de onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen…

geen veer in de weg liggen in de lucht…

kijk ik..richting..opgegeven..ver..verleden en wuif..aan die waterlijn..naar jou.. fluisterend, te zacht.."ik hou van jou".…