Alle inzendingen over actualiteit

Hoort u (week 5) één aan uw voordeur kloppen Die geld ophaalt met een collectebus (Een levende homo erectus dus) Dan moet u zich voor één keer niet verstoppen. Dan maar niet achter bank of bed gekropen, Met gulle lach doet u uw voordeur open.…

onder een warme zon kabbelen herinneringen als golven tegen het wit gele zand dat vele jaren verblijf is geweest voor vakanties zonder eind in het zeldzaam winterse van vandaag de dag is de warmte nog voelbaar als wij de dromen van het verre strand lezen die opvlammen in het openhaardvuur guur tocht nog de koude wind en we…

er gingen stukjes jij voorbij op de rode loper van de modeshow die wij bezochten waar alleen extreme kleuren aandacht mochten de pas zat er al stevig in met schitterend lange benen de finishing touch met hakken tot aan de schenen want de stoffen moesten in bewegen zachtjes vallen de dure snit mocht niet gesloten blijven…

In tijd is ons le- ven als een Zucht. Door mon- diale ellende oorlog, ziekte dood. Zucht Is ons leven in tijd als een zucht, maar we- reldoorlogen en el- lende zijn beslist geen klucht Want als de grote kleine man uit Moskou het op zijn heupen krijgt speelt Poetin zonder twijfel >>> DE EERSTE VIOOL…

nog heb ik je niet gezien met de eerste vlokjes sneeuw in je herfstkleurig korte haar de witte pluizen die zo op het kort tapijtje duiken en zich in glinsterende banen onoplosbaar op jouw huid wanen in het bekende spoor van de vele vaak vergoten zilte tranen jij gaat meer voor het knapperend alternatief van de raffelende…

Er worden kinderen gehersenspoeld Zij worden omgevormd tot nieuwe Russen Waar zijn hun ouders, oma's, broers en zussen Waarop is dit soort wanbeleid gestoeld? De juf belooft de kleintjes gouden bergen Ze toont de potloden en het papier Maar daarmee maakt ze weinig goede sier Dan leest ze voor; een sprookje over dwergen Wanneer het…

wat had ik veel vertrouwen in de mens maar links en rechts blijkt menigeen verrot en máákt men elke toekomstdroom kapot: ze steken zelfs de wereld in de hens maar ik blijf lachen om hun rot gebrul en lig door hen voortdurend in een krul…

wij zijn ziek maar niemand die dat ziet ervaart en het uiteindelijk hoog van de toren blaast onze consumenten- drang heeft alles al heel lang opgeslokt en vraagt nee eist meer en anders dan de medemens het heeft alles is de deur uitgezet baby’s peuters kleuters bij de opvang neergelegd vrije tijd op een laag pitje en geld voor…

Wat ik vernam is werkelijk te gek Iraanse vrouwen schuldig aan de droogte? Daar was het westen niet van op de hoogte Khamenei kraamt voortdurend uit zijn nek Hoe wordt een man een ware vrouwenhater? Angst voor castratie zegt de psychiater…

het was jouw warmte waarvoor ik ging natuurlijk lette ik op aantrekkelijkheid de lijnen van je lichaam het profiel van je gezicht was ook waarvoor ik viel maar die warmte voelde aan als een huis met l. label de l. van liefde jij vol duurzaamheden opgegroeid met puur respect voor de natuur jouw genen hadden al eeuwen…

Je wilt niks kwijt door diefstal of verlies, Dus googel ik maar eens ‘inbraakpreventie’, Uw speciale aandacht en attentie: Mijn oog valt op een goudomrand advies. “De deur op slot”…..waarop ik mij bescheur: Dat is voorwaar pas echt een open deur.…

En wie wordt het kind van de rekening?? Dat zal het kind van Nederland een zorg zijn!! Lekker zitten op de schoot van Opa Biden Marcie laat zich graag kennen bij de groten En de zeer grote man Hoekstra kijkt toe en denkt “Wat een lul, neen wat een pikkie die Marcie, wat een klein kind, wat een zorg, wat een toestand"…

als ik de vele plakkaten lees waarmee zij elkaar bestoken met verwijten over en weer dan vraag ik mij stilletjes af komt er ooit eindelijk iemand die nu van doorpakken weet met gewoon gezond verstand de perspectieven wegen durft met gevoel voor urgentie ook de dans om de hete brij heen met moedige lef doorbreekt door keuzes te durven maken…

ik heb de letters op een rij gezet dicht ze bij elkaar maar de zinnen willen niet samengaan in accenten er ie altijd iets dat harmonie verhindert dat niet past bij elkaar en dus is samengaan nog even van de baan…

De derde maandag van de eerste maand Zijn alle mensen zwaar ondersteboven Die uitgekozen dag doet ons geloven Dat men zich alle dagen happy waant Behalve dus die blauwe dag van maan Die dient men depressief te ondergaan…

wij hebben de aarde geknecht haar schoonheid geschoffeerd de huid van alle waarde en bijzonderheden ontdaan wat er te plukken was is meegenomen zonder enig woord van dank en vergeving vragen voor geleden schade is nooit opgekomen bij veelvraat mens dierlijk en plantaardig leven is misbruikt ten eigen bate werd mishandeld voor pure winst…

wij wisten al heel lang van het bestaan van de groene plek in het bos met zomers de speciale kleuren van de bomen rondom het ultra zachte groen van het mos dat winters verdween maar zomers een mystieke aantrekkingskracht had voor iedereen die iets van en met liefde had of dit vroeger ook heeft meegemaakt zoals sprekende woorden…

jij hebt de kunst verstaan om te gaan met mensen die net even anders waren kon hun boeken zonder woorden lezen in talen die nog geen stem formuleerden las lichaamstaal uit hun verschijnen beantwoordde die in soepele lijnen met een lach en sprekende ogen had de intuïtieve aantrekkingskracht van gelijkgestemden die herkenbaar…

Ik wilde eerst een schuine mop gaan tappen Maar ik bedacht me echter net op tijd Want voor je ´t weet krijg ik hier ook vast spijt Op vunzigheid gaat men mij niet betrappen Verbaal ga ik dus niet ejaculeren Want dan wordt dit gedicht echt kut met peren…

ze schreeuwde uit onmacht en ongeduld nog was er geen vooruit de massa stil honderden ogen keken haar aan blaatten de brandende vraag van tweeletters waarop zij nu even geen antwoord wist te geven het oponthoud kon nog wel vele uren gaan duren de vervoerde melk werd steeds zuurder met een herderin die niet kan…

jij had altijd al iets met schoonheid en exquis je bewegen was als immer buitengewoon gracieus verfijnd tot in detail en harmonie met het heelal waar volmaaktheid danste en jij met voeten lachte op iedere pas waarbij jouw blik de kleuren van je partners begeleiding lazen en wij samen parelend de dansvloer van hemel…

Op vrijdag worden ladders weer vermeden En voor een zwarte kat veel omgereden Want dertien is voor vrijdag het getal Dat is uit bijgeloof meer dan toeval Soms blijft de mens een hele dag in bed Wordt dertien het geluksgetal voor pret!…

het voelde al meteen zo goed de sterke handreiking als groet met gelijke frequenties de eerste ontlading met een omarming van positieve energie die eigenheid herkende in astrale kleur en geur van lichaam en geest die zich probleemloos elkaar op- en aanvullend mengden aftastend zijn wij gaan zoeken naar het paneel…

reizen als een komeet door het zonnestelsel omstandigheden verbranden jouw omhulsel de routine die de pijn verzacht vlieg je door zoals iedereen verwacht mensen vinden dit een natuurlijk fenomeen maar de komeet voelt zich helemaal alleen…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

ik zie de stukjes vroege lente uit de lange winterslaap van jouw aura ontwaken waar het voorjaar zijn specifieke kleuren bewaart in speelse frequenties maken gelegenheids- combinaties zich los uit winterkoude patronen vermeerderen fluctuaties tot een creatief palet dat langzaam samenvloeit in de nieuwe prilheid van…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

alles wat je bent heb je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…