Alle inzendingen over maatschappij

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

Een Pasar Malam is een samenkomst In verlangen naar een Nederlands-Indië Dat niet meer bestaat. Waar mensen met Wortels in een Indisch verleden met elkaar Delen dat heimwee nooit meer overgaat. Ook al zijn zij derde generatie en Nakomelingen van hen die destijds Terugkeerden van de Indische archipel; Zij schuiven aan voor een rijsttafel…

Een puike tijd die pruikentijd. Een tijd van 'wuiven' en 'snuiven'. De tweede helft van de achttiende Eeuw ken zijn modegrillen voor de rijke Dames en heren die iets anders willen. Voor mannen een gepoederde pruik; voor Vrouwen een korset om een ingehouden buik. Als modeattributen kenmerken ze de elite In hun tijd, die zich geen zorgen…

Het lijkt zo vanzelfsprekend dat wij Kunnen lezen wat anderen schrijven; En kunnen schrijven om door anderen Te worden gelezen. Maar hoe beangstigend Moet het voor een grote minderheid wel Niet zijn om dagelijks te moeten maskeren, Dat men deze vaardigheden moet ontberen; Want de analfabeet verbergt graag zijn Schaamte en pijn. Het niet kunnen…

ik mis de toren die ooit uit gebed is geboren opgestaan maar nooit ter kerke is gegaan gods vinger is niet meer sinds de heren hebben besloten dat hij moet worden afgebroken van het gebouw staat de deur nog aan kringelt wierook door gebeden over toekomst en verleden bewaken kaarsen walmend zielenrust terwijl het vet al sissend…

Wij willen ons overal vrij kunnen bewegen; Maar op iedere hoek van de straat Richt zich een camera op ons leven, Die ons overal gadeslaat. Bij iedere stap in een mensenleven beperken Elektronische ogen ons constitutionele recht Om te bewegen en te handelen zoals In vrijheid ons is toegezegd. Onder het mom van de globale dreiging Gluurt…

De dichter slaapt op een wolk boven miljarden lijken verdronken door de wellust en welvaart van de rijken honderden kinderen gaan zonder ontbijt naar school terwijl we herdenken miljoenen mensen vluchten voor armoede en oorlog plantensoorten sterven uit dieren worden misbruikt natuurrampen verschijnen en we herdenken want zonder herdenken…

Naast mij woont Mehmet Sucru Sener. Een gastarbeider van het eerste uur. Veertig jaar geleden kwam hij uit Turkije aangevlogen; En landde zijn vliegtoestel in Nederland Voor een economische avontuur. Als jonge twintiger gaf hij zijn beste krachten Aan de moderne Europese fabrikant. Met decennia van ploegendienst draaien hield de besnorde…

De man gemuilkorfd is gehandicapt. Zijn omgeving heeft hem buitenspel gezet. Hij spreekt noch mobiel, draadloos of on-line; Zijn deelname aan de maatschappij is slechts schijn. Hij geeft niet op te hopen, Maar heeft niet meer de middelen Om de weg naar de technologie te kopen. De man gemuilkorfd ervaart een kloof Hij vindt slechts troost…

Dat smalle, dat benepene dat afgebakende, met zelfs om elk tuintje hoe klein dan ook, een hekje. Het is toch niet voor niets dat Van het Reve De Avonden heeft geschreven. En ik wou weg. Maar duizend bloemen gingen bloeien, het bruiste en het broeide, we werden baas in eigen buik, en gaven de vrede een kans. Oh yes, the times they were…

Ooit groeiden we op, gaande naar school leerden van alles, hadden verdriet, maar toch ook jool Leerden lezen, schrijven, aardrijkskunde geschiedenis, ik zeg je voorwaar met school was niks mis. We leerden tafels dreunen tot we ze dromen konden niks mis mee, wat we er toen dan ook van vonden! Dan iets later komt het bericht,…

Ben ik die roepende in de woestijn, Die Israëliet of Palestijn? Die voor zijn wereld de vrede verkiest, Maar die het telkens van de realiteit verliest. Wil ik dat licht in de duisternis zijn, Die dominee, die priester of rabbijn? Die belerend zijn vinger in de hoogte steekt, Maar die zelf geen houvast vindt in het woord dat hij spreekt.…

ik ben gaan dwalen tussen allerhande garens heb mijn patronen opgezet maar kleuren lijken net niet echt zij dissoneren in hun valsheid naar elkaar weven met invallend licht een meer dimensionaal gezicht dat mij toeschreeuwt om meteen te stoppen met het openen van de hel het weefgetouw trekt aan de bel ik heb kinderen zien spinnen…

Het is om het even welke God Het ijzer boog of de bomen deed groeien Of het een natte dag of een mooie Dat deed er ook niet toe 400 keer een mens die niet kon zwemmen En een zee die onmogelijke diep En op zijn minst net zo prachtig was Als bruut Na 60 minuten zou alles al verstommen Veel langer houden anzwemfabeten niet Net zo min als…

Ik wandel in de stad zwevend tussen mijn zwalkende gedachten Plots loopt een oude man mij voorbij En ik struikel dankzij een gebroken kassei De oude man stopt Bekijkt mij beklagenswaardig aan en wandelt vervolgens voort.…

ooit waren mens en maatschappij vervlochten met elkaar maar in onthechten komt het echte op de eerste plaats van het ware is helaas door het ontvlechten alleen het ego nog paraat zodat ieder als verdwaalde door alle lagen van het leven gaat de kuddes zijn compleet herders doen hun kunstjes omdat iedereen hetzelfde vreet…

Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest bij opa. Zomaar op de bonnefooi -de tafel van gebreken was een zooi- en viel pardoes in Wout’s verjaardagsfeest. De stoelen rolden er weer af en aan zo nodig, met of zonder tussenstop. “Breng mij maar even buiten, beste Sjaan” zei opa ferm; “hier steek ik niets meer op”. Het broze bankje kraakte…

Al rond de tafel van gebreken daar rollen stoelen af en aan. Wie dorst heeft wacht wel op het teken en kan zich dan te buiten gaan aan lauwe thee met één biskwietje. Verlangend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier Kom elke maandag klaverjassen. Op woensdag zingt het mannenkoor. Hou vrijdag…

ongeveer zeven zal ik zijn geweest (moeder waste nog op een plank) toen vader besloot toch maar te gaan staken we zullen wel zien waar het schip strandt zei mijn moeder vast in Scheveningen dacht ik…

12 Al wie opgewekt is, mag naar zaal Paardenbloem. Dat geldt ook voor iedereen die sterk en spontaan is. Ook sociale of stoere personen gaan met Geoffrey mee. De anderen blijven hier om de grondverf om te roeren en daarna een dunne laag aan te brengen. Daar heeft iemand een vraag, graag in de loopmicrofoon. Wat met de zelfverzekerde mensen…

Ik ken geen plek, waar ik kan schuilen Ik weet niet waar ik veilig ben Ik weet niet hoe ik mij moet gedragen Ik weet niet of ik mag zijn wie ik ben De mens wilt orde, de mens wilt tucht. De staat wilt gelijkheid onder zijn burgers. Massa en uniformiteit De burger, echter, wilt iets anders. Hij streeft naar individualisme en zeggenschap…

Een trein raast met grote snelheid het landschap voorbij Achter het raam staart een meisje In gedachten verzonken Op de achtergrond klinken stemmen en het gerinkel van mobiele telefoons Het is niet meer wat het was, Het zal nooit meer terugkomen De stad is een machine Onpersoonlijk en dynamisch Men weet één ding zeker: 'We leven…

vrolijk lacht de chauffeuse mij tegemoet of was 't tegen de passagier die aan kwam rennen ze begroet ons hartelijk en creëert een goede sfeer in haar 'huis' voor even ze zwaait je uit met 'n glimlach en stuurt ons met een goed gevoel de dag in…

ik heb de klok geluid zag ogen hoopvol kijken naar boven maar met jullie handenwringen kon ik verder niks beginnen doe dus met allen tegelijk eindelijk die eerste stap vooruit…

wij laten het schaamteloze niet meer gebeuren onze ogen zullen daders dwingen terug te keren op hun schreden de norm en waarden te herpakken omdat er geen vluchtwegen zijn een massale moord zou het einde kunnen zijn maar beter dan geknecht te worden door het duivels plan dat van de mens weer lijfeigene maakt en lak heeft aan vrijheid en…

hoekstenen zijn verdwenen privacy is verschenen in plaats van cohesie in de maatschappij steeds onbeschaamder wordt het grote graaien in het verdraaien van norm en recht alleen het boek is nog echt met wetten voor en van mensen uit generaties geleden de tekenen verontrusten maar van binnen uit groeit er verlangen en hoop wij zullen…

Het vrolijke van vuilniszakken wordt wel eens vergeten. De vrolijkheid van de terugkeer. De korte duur van koeien, zonneschermen en de liefde is onopvallend. De vuilniszakken blijven. Hotels voor gisten zijn het, haltes voor de dingen op reis naar de tijd in de heuvels. Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen…

Hij loopt verslagen door het zand. Zijn huis verwoest en uitgebrand. Hij heeft zich nauwelijks bezeerd. Maar zijn wijk is platgebombardeerd. Zij zoekt al uren in het puin. Een tank staat roerloos in de tuin. Ze roept en huilt allang niet meer. Omarmt haar pluche teddybeer. Er loopt een kind dwars door de stad. Met een mobiel, en een zak…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

Ik trok een streep: tot hier nooit ga ik verder dan tot hier. Toen ik verderging trok ik een nieuwe streep en nog een streep. De zon scheen overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999', 2000.…