Alle inzendingen over sport

Elke keer op Woensdagavond Rond de klok van Kwart voor acht Als ik lig, vol Lustgevoelens Loopt het anders Dan gedacht ‘Dit is niet de Tijd mijn liefje’ Zegt mijn man in Dat geval ‘Nu begint de Voorbeschouwing En daarna de Wedstrijd al’ Barcelona, Bayern München, PSV, AC Milan, Chelsea, Bayer Leverkusen Mij ziet hij nu Niet…

Zondagmiddag, stil station Onbepaald vertraagd Al anderhalf uur aan het wachten "Supportersrellen", blijkt desgevraagd De speaker meldt het oponthoud Alsof de wereld doofstom is Geen besef heeft van realiteit En alsof het oponthoud niet erg genoeg is Een groep zwanen vliegt over Onderweg naar hun bestemming Zij komen tenminste ergens…

nog steeds heeft elk formaat bal een magische aantrekkingskracht is hoog houden bijna een must effect draaien pijlsnel volbracht het spel is door mijn jaren heen een rode draad met constanten als geschonden schoenneuzen kapotte knieën zweetvlekvarianten het oefenen met links eindeloos geduld onwaarschijnlijk groot tweebenigheid een handelsmerk…

Agressie ingedamd in vier en zestig velden vier torens weldoortimmerd, bruut twee houten helden zorgzaam ingepaald door 't voetvolk der pionnen (dat de rekening betaalt).…

in een winterwitte droomwereld op weg naar alphen aan den rijn maarten’s prater is de kater drie kouters in een groen autootje wij zongen stilaan viel het stil maarten zag hazen in het witte veld we hebben er vier geteld er was er een die rechtop stond en naar ons zwaaide wat schoon en mooi de sneeuw hoe pittoresk het torentje van Rijnsaterwoude…

Ze denken nog allemaal Johan Cruijff te zijn, deze oude grijze mannen. De volgende dag weer pijn, als de spieren worden aangespannen. "Ik wil wel maar kan niet meer", is van toepassing op dit stel. De derde helft als drijfveer, na weer een vermoeiend duel. Nog zo blij als een kind, als er toevallig wordt gescoord. De scheids wordt uitgemaakt…

Autokou-kleumend 's morgens vroeg ongeschoren, schoenen slecht geknoopt zoon enthousiast teveel….te genoeg. Vaders elan iets minder dan gehoopt Afgereisd naar kleedkamers ver bibb´rende ouders voor de deur Kousgezakt, hemd uit broek, de voetbalster. kantinekoffie gore plasticbeker-geur Renjuichend, gretig, richting veld elftallig opgesteld…

De Nederlandsche Leeuw is nu een balletje in de eeuwige sneeuw…

Als kind was hij een groot talent, hetgeen door menig scout werd onderkend. Snelheid techniek en overzicht, kenmerken die hem werden toegedicht. Een topclub kruiste zijn pad. Verhuisd van dorp naar de stad. Debuterend in de hoofdmacht. Alleen voetbal eiste zijn aandacht. Makelaars roken het grote geld. Op luxe raakt hij steeds meer gesteld…

Een raket schiet door het landschap trotse kracht van een winnaar ongebroken stuwt wilskracht malende tandwielen vooruit zeilend op de wind in kadans stijg je boven jezelf uit…

mijn genen zijn doorspekt met voetbal het enige dat de wetenschap overhoudt is een stuk leer met Adidas de bal is rond een open deur ingetrapt als kleine jongen met rubber Rumabal gegeven door grote broer eindeloos trappen tegen kaal stuk muur van anderhalve meter breed naast golvend spiegelraam waarachter soms het gezicht van pa verschijnt…

Is gooien met wat pijltjes, net als dammen, een spelletje of toch een echte sport? Nu doe ik iemand vreselijk te kort. Natuurlijk is het sport, ik moet niet zwammen! Na zeven biertjes, baco’s, glaasjes port zal menig voetbalspeler snel verlammen of blind de bal het eigen doel in rammen, terwijl de darter dan juist beter wordt. Hij is de…

Kleine noppen op het groene veld. Een voetbal die wel weg zou willen, maar heel zielig zit bekneld tussen de beentjes van de F-pupillen. Ineens springt hij weg als een dier in nood en rolt zomaar in het doel. O, wat is de vreugde groot. Kleine noppen tikken zachtjes; modder valt van voetbalschoen. Dampend kinderlijfje zingt: 'We worden…

het kwam gestrekt, met been vooruit verstak mijn scheenbeschermer links het bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet…

Honkbal is mijn favoriete sport. Jarenlang was ik korte stop. Als slagman kwam ik iets tekort, mijn verreveldwerk was een flop. We kregen eens een nieuwe trainer, werkte met Amerikaans talent. Van oorsprong was hij een Wener, beslist een heel geschikte vent. Aan het einde van mijn loopbaan, zeg maar in mijn honkbalherfst, keek hij me zeer…

het ijs zingt weer zijn koude lied en kraakt tegen de kanten doorzichtig zwart kruist strakkend blauw uithalend zijn de klanken wind bijt vorst in het gezicht ruggen zijn gebogen mutsen licht berijpt ijzers krassen verderlicht plezier glimt in de ogen bewegen wolkt zijn adem uit in het ritme van bedachtzaam glijden ze zien…

De hartverscheurende schoonheid van de bloementuil detoneert prachtig bij de knokige koning van de weg Zijn hoofddeksel steekt als een mijnwerkershelm boven zijn onherkenbaar gezicht van waaruit twee verbaasde ogen de zeldzaam grauwe wereld inblikken. Zijn tuniek is besmeurd met slijk en sponsornamen en de galmende menigte, als een hek…

Het stadion is dag en nacht geopend. De voetbalfanatiekeling kan echt er vierentwintig uur per dag terecht. De voetbalshow, die plaatsvindt, is doorlopend. Aan leegstand wordt nu geenszins meer geleden. Het is een continubedrijf geworden. Gedreven spelers meldden zich in horden en zijn in voetbalploegendienst getreden. Ze hebben zich in…

de niet gegeven schop voor straf verhitte de roodwitte gemoederen je zag de trainersstaf verloederen en ook de spelersgroep stond paf daardoor liep de thuisclub uit naar 4-1 en Rotterdams gefluit ----------------------------------------------------------------- Opm.: Op zondag 31/10/2004 won AZ met 4-1 van Feyenoord nadat bij de stand 1-1…

Koeman blijkt volgens Derksen een verbastering te zijn van: Go man!…

het voetbal heeft mijn hart gestolen maar ik heb het al terug jarenlang zat ik op hete kolen nu lijkt me dat humbug ik rende ooit de longen uit mijn lijf vreselijk zag ik er toen uit (geen hart geen longen) een prachtwijf hielp me desondanks vooruit de tegenstander vloog me in de haren geen kam was ertegen bestand mijn vaders hooivork…

zijn korte levenslang krom gevochten voor een plek kuierlatten afgestaan hij...wint! rollend lachen: ik heb nu alles rechtgezet…

Uiteindelijk terug van weggeweest op de vertrouwde Noordhorner veste, kan het vermoeide lijf te langen leste herstellen van het mislukte wandelfeest. Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest de leegheid die er restte, nadat ik drie dagen lang mijn beste been had voorgezet. Een gelopen race langs wildplasstee en openbaar toilet. Darmen…

De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd: Jij bent de zon, jij bent de zee. Wanstaltige combinaties van liedjes: Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd. Er wordt me een enorme kool gestoofd: Heb je even voor mij uit duizenden kelen. De Radetzkymars heeft het eeuwige leven, wie heeft Manuela van haar eer beroofd? Je krijgt vleugels…

Gestrand in het zicht van de haven, moe als een hond, ziek als een kat. Een tragedie die ik niet als zodanig voel, meer een kwestie van pech gehad. Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten, koorts maakt van het lijf een kruitvat. Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd, een film die voortijdig wordt gecut. De eerste wandeldag…

Hellend, hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, zwaartevrees heel even gewichtloos zweven dan is het hoogtepunt geweest Sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren scherend langs `t korte groen; aanstootgevende oude knarren Buitelen, duikelen over de lijn van dagen gapen vol verbazing trager, trager bijna stil en dan…

het koningsnummer is de 100 meter hard zoefzoef zo voorbij…

weliswaar een paar kilo te zwaar gaat de VierMijlloper fanatiek aan de slag met schema's en vier broodjes kaas denkt de VierMijlloper aan de beslissende dag gehavend en zich voortdurend lavend hinkt de VierMijlloper de glorietocht moeizaam uit het publiek en de muziek interesseren de VierMijlloper geen fluit met pijnlijke benen…

In Dublin schoot je in de tijdmachine van '88 naar 88: Noormannentijd. Maar hier in Rotterdam, niet Oslo, in de vijfde minuut kreeg Bergkamp een kans en faalde. Captain David Platt, drieëndertig keer balbezit, neergehaald aan zijn arm, zei 'Zestig seconden'. Windkracht 8, ongeluk kan dan razen, en 1-0 viel bij de paal. Rook boven de tribunes…

het inlopen voor de Vierdaagse bestaat grotendeels uit het gaan staan het halen van een pen het gaan zitten aan tafel het gaan staan het harder zetten van de versterker de CDspeler heeft Mozart ingeslikt het gaan zitten het nemen van een slok koffie het gaan staan om naar de WC te gaan het gaan zitten gaan staan gaan zitten het nemen van…