Alle inzendingen over emoties

Al weet je niet of het zal helpen om iets te doen aan zoveel leed, vertrouw je dromen en durf kijken naar wat een nieuwe morgen heet. Het tere groen aan al die bomen, het spreekt van kracht en stoere moed, het laat je zien dat ook het kleine, het niet getelde er toe doet. Durf dan te dromen en te werken, en lach zoals een kind dat kan,…

dicht bij de zee de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol…

Je koos ijzerwerk hard materiaal produceren dag in dag uit bejaarden in fabriek mocht je vrij kiezen werden mogelijkheden aangeboden was dat jouw wil koud hard en kil je werd innerlijk armer maar de productie nam toe hoe onverschillig objecten -dingen- je vormen is dit het geschenk van een schepper sterker dan je eigen wil tevreden…

Waar de ziel zwemt als een vrije boot van hier, geen brief. Enkel de golven en het gezang van een bulderende wind. Geen troost, geen lichtpunt slechts een nachtenlang mat aanwaaien van deemstering die eindelijk op één plaats hoop schenkt achter donker water stijgt geleidelijk strand rijpt langzaam een…

de dood draagt geen schoeisel het bekokstooft haar tijd in nieuwbakken manoeuvres een overkoken van het bestaan het waken van leven afgelast anoniem in een zoete val je blik verloren in het laatste licht in een omhullende eindeloosheid ver ginder in de schoot van stilte bewaar jij je herinneringen in een hemelsdiep verlangen gapende in…

Met zwarte nagels Rode ogen Witte tanden Roze huid Drink ik mezelf de toekomst in Met harde woorden Zachte blikken Doffe klanken Rottende adem Doof ik mijn kaars Mocht je me zien raak me niet aan draai je om en laat me gaan De tranen dansen over je lichaam maar je weet niet hoe het voelt Mijn hart wil je beschermen Toch is mijn…

We stonden samen op de kant gooiden steentjes over het water zwijgend, want ik ben geen prater liepen we verder over het land Je wilde mooie platte om te keilen het juiste ritme dat luisterde nauw dan sprongen ze op van het blauw zoals gedachten weg kunnen zeilen. We staan niet meer samen want het leven geleefd, werd je groot als je komt…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Zomaar stuurloos ’t spoor bijster zonder masker de richting kwijt waar ligt mijn passie de kracht van mijn bestaan lief zie je dat het beste nog moet komen zonder jou zal het nooit wat zijn laat het licht maar aan om te vinden wat ik heb verloren morgen is het beter dan het gisteren was…

Ineens wat vreugde zomaar aangewaaid tezamen met de blauwe luchten; ineens het laten gaan van al te zeer om eigen zorg en moeite moeten zuchten; Ineens de glimlach zien van 't kind dat speelt en lacht en zonder vragen de dagen plukt zoals ze komen en niet te zwaar aan eigen last wil dragen. Ineens weer weten dat het leven mooi is al blijven…

brutsen dyn kleuren dy yn it stjerren lizze yn dreamen fan tearens o,dat gewisseloase ljocht yn dreamswiet treurjen ûnrêst yn beevjende drôvens bannen ferbrutsen yn hertstochtme fan ûnwil yn mingeling fan wédom en seine seach ik dyn takomst skûmbekjend lâns komme Oersetting/Vertaling : gebroken jouw kleuren die op sterven liggen…

Goudbruin gevlamde hond, snel, gracieus, energiek, trekt haar heftig voort langs speels fonkelende plekken, van het rode beukenbos. Herinnering komt boven, aan kriebelende naalden, zand en strootjes in haar jurk: na weer een heftig mooi moment samen kijken, samen lachen om de nijver dribbelende kevers, onverstoorbaar in hun gang langs…

met mijn mond hang ik aan de ingewanden van haar wereld gedachten in bewusteloosheid vreemde chemieën hebben zich in mijn bloed vermengd geboren ben ik uit een vreemde moeder die ooit mij in haar geslacht vloeibaar opzoog blinkende leugens op mouwen spelde geschreven uit de leegte van littekens ik ben niets ik zal nooit leven…

zeg jij nog altijd goeie morgen schat of werd het lieve is het nog slaaplekker of werd het slaapzacht en ik vraag me af trek je nog steeds gekke bekken je weet wel voor de spiegel als je een speech moet doen het zijn mijn zaken niet ik vraag het mij enkel af schat…

Plots verandert mijn leven Ingrijpend en onbedoeld Als teder strelend vlinderzacht Er nieuw leven in mij woelt Soms blijft er liefde achter Is nooit meer uit te wissen Te laat en onontkoombaar Om nog anders te beslissen Soms barst ik uit in tranen Emoties lijken over de top Gedachten zo in en in triest Kosten dan bijna mijn kop Soms…

Lachend of huilend het kan allemaal Jouw buitenkant vertelt jouw verhaal Je geverfde glimlach is maar waan Je lege ogen staren mij aan Er is geen emotie achter jouw holle gelaat Geen liefde of vreugde geen droefheid of haat…

Slaap - enige uitweg uit een overvol bestaan. Peilloos diep verkwikkend niets. Dan steeds opnieuw die droom: tot stikkens toe gevangen woel ik en parelzweet mijn onderwereld. Zwart rimpelig en onont- koombaar drijfzand. Zo machteloos, verdwaal ik in herinneringen uit de valkuil van mijn jeugd, dwingt Maartse Haas mij van een…

zo welgevallig zo teder lijk je vandaag narcis in een schaal een glimlach op de tafel een lust je te bekijken…

Je droeg me negen maanden met liefde onder je hart pijnlijk was mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste…

In een hele kleine ruimte aanwezig in mijn eigen lijf huist mijn ziel onderverdeeld in kamertjes met elk zijn historie geheimpjes groot en klein die huizen er of haat en liefde er zitten zeker wel medelijden en mededogen angst en verdriet maar verder gaat mijn uiteenzetting niet want dat kleine kamertje in mijn lijf wat ziel heet is alleen…

Vandaag zoveel gezien, gehoord, gelezen, van mensen die zoeken naar geluk; ieder op eigen wijze, zo verschillend, zo uniek. Wat dromen we toch en willen iets anders, weg van hier, van nu naar morgen en elders, naar wat er helemaal niet is. Inkeren, rustig worden, kan het er nog bij? Het kind dat spelen wil, het kind in mij krijgt dat ook…

wie zijn wij mooie praatjes eigen taaltjes gezond ziek fysiek mentaal banaal amicaal legaal illegaal moslim christen katholiek agnost luisteraar holle retoriek kijkend publiek en noem maar op wij zijn.... begrepen door hen -de geslepen macht.…

slechts een korte wimpertrilling verraadt de harde tegenwind een lichte blos vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling…

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

Tijd schrijdt voort met trage lange passen middagzon werpt schaduw onder enkele dadelpalmen woestijnwind laat mijn djellaba bollen streelt mijn warme lijf ik vlei mij neer in het rode zand en leg de sluier af vergetelheid van dagen nestelt zich in gedachten vervoert mij mijlenver naar verboden land…

Haar zucht was grenzeloos Doorgezakt na al haar dragen Vermaard zoals zij was geweest Had zij warm alle emoties gedragen Maar nu vertoonde zich het schraal Toonde naakt haar bladderend oppervlak Vermoeid kreunde zij nu bij elke beroering Wetend weldra was haar mooie tijd geleden En mijmerend over die luisterrijke tijden van weleer Gefluisterde…

Keer op keer heb ik getracht, het gene wat mij treurnis bracht, uit dit leven weg te nemen, en zo de vreugde weer te zien. Keer op keer heb ik gedacht, zolang ik doe wat hij verwacht, het tij spoedig zou gaan keren en het geluk van mij te zijn. Keer op keer heb ik bedacht, dat wanneer ik de pijn verzacht, hij mijn gebeden zou verhoren…

Ouderwetse klok, jij loopt nog steeds De meester van de tijd, een getuige van het leven Mijn oude, beste vriend, jij volgt mij altijd Ga verder met mij mee, jij kent heel mijn verleden Toen zij bij mij wegging, zag ik niets meer De kleuren vielen weg, het leven had geen klanken Behalve van "tik - tak", alleen "tik - tak" niets meer Bedankt…

Ik zie de hoge golven vanaf de waterkant, snuif de zilte zeelucht op, en vlij me in het zand. Blik op oneindig, eindeloze zee, de wind met harde vlagen, neemt mijn gedachte mee. Minuten worden uren, van elke gedachte ontdaan, hoofd leeg gemaakt, ik kan er weer tegen aan...…

stilte in een schrijn een kerkhof rond de toren versgekalkte muur hagelwit omringd door dakpanrood…