Alle inzendingen over emoties

heb je ook wel eens plotseling de aandrang om iets niet iets van persoonlijke waarde bedoel ik een boek of een foto van een dierbare maar iets onpersoonlijks zoals een prullenbak een bureaulamp een boekenplank zomaar ineens kapot te maken gewoon omdat het je anders misschien zou kunnen overleven? --------------------------------…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…

alleen stilte heerst van binnen en ruisen van het bloed dat zoveel leven maken kan maar nu naar wegen zoekt om dit weer op te wekken mijn hart is er wel goed voor…

soms daalt een dichter in de herfst op aarde neer er groeiden voeten aan ogen vol dromen altijd open het besef ik moet gaan het herfstblad volgt de wind danst een laatste dans zingt een lied dat ik kan verstaan jij bent niet te jong gestorven je bent gewoon weer weggegaan er groeiden vleugels aan de wind in je te lichte ogen…

In de kilte van nacht besef ik dat jouw woorden al lang geleden verdwenen zijn ik herinner mij niet eens meer wat je zei alleen jouw verlangen weet ik nog naar meer en anders de wind nam alles mee naar een volgend seizoen maakte dat jij verloren ging in de golven van de noorderzee en zie ik het trage licht opkomen door mijn donkerraam…

Hij staat nog de kerstboom een kunstboom en het maakt mij blij ‘ja belachelijk ik weet!’ hoor ik nog bij idealisten onachtzaam lopend met De Volkskrant vooral zichtbaar onder hun arm okselhoog in lekker warm maar een kunstboom geeft wat kleur ballen in goud verpakt wit hert met gewei verandert niet in mei knutselfrutsels van een volkskrant…

Drieëntwintig uur negenenvijftig minuten en negenenvijftig seconden toen.. een kus één zoen tweeduizend-zeven! de zes verdwenen van zes naar zeven toen naar nu beslist in één zoen en nu? wat gaan we doen verzoenen? vrede voeding water medicijnen voor miljoenen wat zullen we doen? en toen......…

wandelend in het bos branden de vragen los het is er nu redelijk stil straks hoort men verschil tussen den zachte roffel van één seconde en één harde van drie seconden de eerste is die van de grote de tweede van de kleine bonte specht die meer doet dan percussie lacht eerst “klie-klie-klie-klie” gaat dan aan de roffel mekkert nog wat…

Zij heeft van geluk gesproken Het kleinkind op bezoek en ook logeren voor een nacht Aan de deur 'n collectant die met z'n bus geen enkele zieke laat creperen Zij heeft van geluk gesproken Ik schrijf over haar geluk.…

Op die momenten Wanneer de bladeren kleuren Of juist groeien Wanneer de wereld wit wordt Of juist groen Denk ik aan jou Momenten van een vroeger nu Verstillen als tableau vivant Op plaatsen waar je nooit bent geweest En de wereld staat even stil Mijn tranen vallen Herfstbladeren in de vijver Om wie je was en hoe ik toen was En om hoe…

En zo is iedereen wel ergens bang voor; de één voor spinnen, de ander voor de buurman. Iedereen heeft wel ergens angst voor, een brand, een pistool, aids of de dood. Geen mens kan zeggen wat er morgen komt niemand weet wat er volgende week gebeurt. Dat het oude jaar wordt uitgeluid met knallen vuurwerk rotjes en vuurpijlen, is weer een…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

Bij de roep van de laatste vogels denk ik terug aan het maanmeer waar wij in het geheim sterren kustten voel ik weer jouw vingers strelen over mijn zilverhuid mijlenver hier vandaan en ruik ik nog de rozenblaadjes die jij voor mij had laten liggen die nacht en alle andere erna jouw teder gelaat dwaalt nog steeds door de verloren…

Ik loop door verlaten land op zoek naar een tastbaar gebaar maar vind slechts fluistering tussen dwalend stof stilte verzwijgt hier vele jaren geduldig in dozen van karton nacht verraadt een kinderstem lachend, huilend wachtend tussen muren in deze laatste uren raap ik herinnering van duizend kinderdromen…

Wat kun je doen met miljoenen euro's die straks aan vuurwerk zijn opgegaan hoeveel mensen had je daarmee kunnen helpen als iedereen eens dit jaar niet had meegedaan Ik zeg niet dat het geen mooi gezicht is al die mooie kleuren hoog in de lucht het plezier dat op die gezichten staat maar 'k zie ook een bang hondje op de vlucht met angst…

Een lieve groet aan al die mensen voor wie dit jaar niet vrolijk was, die ondanks alle goede wensen niet alles kregen eerste klas. Veel groeten voor wie pijn moest lijden, een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat levensmoed…

Gespaarde voornemens niet meer in te wisselen, in weer een jaar later De droom bleef achter waar het voornemen ging, het wachten -waarop?- toch doorging het Nieuwe jaar in. Het verlossende antwoord tussen hersenspinsels diep verwebt komt niet komt nooit, want je weet niet begrijpt niet, dat dit spel geen kanskaarten geeft voor mij…

Muziek soms breng je ons terug waar de hand onervaren streelde alles voelde behalve een jas muziek…. een tijdkompas als stijgende champagnebubbeltjes vanaf de bodem in kristallen glas liedjes doen je belanden in even tijd terug herinnering van liefde verdriet verstopte emoties nu lukt het even niet wat tranen een glimlach maar alles…

van woede en verdriet het explodeert maar één ding te veel het knalt eruit je stapelt het op in blokjes torens hoog van blokjes maar één blokje teveel... BOEM!!!…

Wees sterker dan de trekkracht van de tijd: het jaar loopt af, laat niet de zonnewende je zelfbeklag versterken tot ellende en stop op tijd je cyclische verwijt dat je het niet ziet zitten, 't is te zwaar; je weet precies hoe 't oude lied gaat klinken straks spoelt je zelfrespect door rook en drinken weer naar het zelfgemaakte spook: oudjaar…

gloedvol- vurig warme nachten dagen van vervuld geluk beukt de woeste wilde zee op dijken van het bange wachten angstig wilde hoopgedachten turbulentie in mijn lijf golven die mij overspoelen die mij eens in doodsnood brachten verwarren nu mijn angstig hart ijzig koude noordewinden kruipen door mijn botten heen waardoor de eb de vloed…

Mens zo broos als porselein klein ragfijn en ziekte verduisterd jouw kwetsbaar gezicht ontbeert warmte droomt een nieuw begin ogen dicht! en bereikbaar betreed jij nieuw warm levenslicht…

Midwinterbloei Impromptu dissonante Schadevrij afwachten Schandeloos loslaten Yesterday's blues Over the rainbow Unforgettable Loze aspiraties, vloeiend In vertigo bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare…

kon ik je maar zeggen wat ik werkelijk bedoelde, maar die nukkig afgewende rug maakt dat ik het verwoorden nog steeds niet durf, omdat ik de kou al voelde die volgen zou, al voor het laatste woord, gewogen en te min bevonden, de poel van onmin deed ontluiken. Een glibbervis ben ik geworden, die in deze netversperde wateren, de fuiken…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

Het wintert nu weldra en dan komt ook misschien het o zo witte van de sneeuw die alles toedekt, al het grauwe van ons falen en 't niet goed weten hoe we echt beminnen kunnen. Het licht dat ons wil leiden kan dan helder stralen en een beetje vreugde brengen aan wie in 't donker dwalen en zoals ééns de profeet het zei: onze voeten richten…

Donker, tijd beweegt zonder wil of reden, zonder geluid. Dan komen de nachtgestalten uit hun ijzige holen: beklemming en angst, beesten met gloeiende ogen. De oude wind steekt zijn misvormde hoofd op en ratelt met de blinden. Star wacht het kind op de ochtend.…

Ik voelde mij opeens weer achttien met lang geverfde zwarte haren hotpants en schoenen met plateauzolen in de tijd van de zeventiger jaren de vriendjes kwamen, en gingen nog sneller de ware zat er nog steeds niet bij ze waren te oud of juist net iets te jong en ik bleef toch nog maar liever vrij totdat ik op een dag een man zag ik was intussen…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…