Alle inzendingen over welzijn

afgewezen woorden afgewezen worden opgelaten, want de vernedering, onbegrip zwelgt zelf ken ik geen medelijden…

Vergeet de regen uit het verleden bevrijd je uit die knellende cocon leef in het heden en koester je in de stralen van de zon kies niet voor die kabbelende stroom maar ga voor de wilde rivier maak waar die ene droom doe het nu doe het hier beleef de "nu" grens dan word je vanzelf een mooier mens…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

bedenk niet iedereen kan op maandag weer naar het werk arbeidsvreugde!…

ze zwaait haar hoofd een beetje los van de knelling plafond muur vloer muur muur plafond linksom een raam rechtsom een geflipte laptop relax…

Een mens denkt vaak dat goud en rijkdom gelukkig maakt maar dat is slechts schijn het is een vlucht voor ons werkelijke zijn want in de hectiek van ons bestaan raken we steeds meer van ons zelf vandaan we rennen van hot naar her en zoeken ons heil in dure vakanties en dan het liefst heel ver dan grijpt de stress ons naar de keel we willen…

nooit geweten dat het geluk zo dichtbij was dat ik zo nieuwsgierig kon zijn zo naar iets kon verlangen naar ieder moment dat komen gaat iedere dag opnieuw me verheugen op die nieuwe dag die komen gaat telkens weer opnieuw nooit geweten dat……

de transparante deeltjes van het geluk zijn voor anderen niet zichtbaar doch zelf merk ik de beleving van destijds nog altijd daar de tastbare momenten van optimaal genot uitvergroot door een rozegetinte bril... als er iets is waaraan ik me kan warmen dan zijn het de plaatjes ingeplakt in het album van het geheugen Lejo van Kuijeren…

Waarom zo opgejaagd als je toch weet dat morgen weer komt met eigen zorgen en dat je daar vandaag geen sikkepit kan aan veranderen? Geen el kan voegen bij de duur van dit zo korte leven? Het is toch allemaal maar heel even.... (naar Mt.6,24-34)…

Geluk is niet een miljoen winnen in de loterij geluk is dat ene kleine vlindertje dat fladdert in de wei…

de wereld schuimt tot de rand het leven schreeuwt honger in koele objectiviteit geef ik je gelijk een dichter is ook maar een mens de zomer valt als zweet op je voorhoofd in koude van tijd zit leven hoger in boom het milde ruizen in het vuil van schaduw…

ik zal plaats maken kom binnen raak me maar aan wees niet bang snij wat je nodig bent mijn poëtische verbeelding of mijn liefdevolle hart tast toe en en geloof in mijn laatste schaarse glimlach voel de feiten mijn geschenk aan het vernieuwde licht…

trekt men aan je wil men van je dagen vliegen nachten liegen eist men van je vraagt men aan je roept men naar je doet men met je ademloos adem happen dromenloos nacht uitstappen altijd bezig nooit meer rust tijd vervliegt als je jezelf steeds maar voorliegt…

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

niet om het verleden maar de toekomst waar wij naar op weg zijn wat is geweest blijft hangen in het bagagenet van het geheugen je torst het mee zolang je het met verstand kunt dragen mocht je het ooit verliezen dan is alles verloren... ben jij de reiziger met oponthoud die wacht op iets waar jezelf niets meer van weet…

ogen met uitzicht op een blinde vlek en daar toch over kunnen verhalen dat is knap... gelijk een blinde die zijn fantasie de vrije loop laat dankzij 't maanzaadbolletje zo heeft hij die leest met tien vingers in het duister altijd een streepje voor…

In ons hectische bestaan kan het wel eens te luidruchtig gaan Daarom je dan eens aan te leren wat tijd te nemen om in jezelf te keren een mensenleven gaat al zo snel en bedenk dat altijd wel daarom een periode stil te zijn dat vind men dan heel fijn...…

Het parcours was nat het regende lichtjes, ik stierde op een zwarte schim zichtbaar in verloren lichtjes. M'n benen stappen argeloos door voeten benen droogjes mee water streelt m'n hoofd 't gutst in het riool. Zo'n zee van rust.…

Hij kijkt naar zijn handen en volgt de lijnen als onbegaanbare wegen door een onherbergzaam landschap met her & der een huis. Uit een ervan komt een man met een toeter en een vlag. Hij zwaait, gebaart en steekt de duim omhoog: ‘Zo doorgaan jongen en je wordt gelukkig!’…

Bouw voort op jouw idee Ja ik heb je verhaal intens gehoord Alleen luisteren geen tegenwoord Ik denk ontzettend met je mee Geef geen tegen en geen nee Ik zet het plan uit om samen Toekomstplannen te beramen Zo voel jij je naar behoren En gaan minder ideeen verloren Jij voelt je enorm gestimuleerd En van wat ik jarenlang heb ontbeerd…

Aan de rand van de Beestenmarkt Stond een jongen en een meisje Ik kreeg een folder in de hand Van Thuiszorg ergens in het land Hij bleef wat op de achtergrond Maar zij vertelde bijna terstond Dat ze haar toneelopleiding Nog niet helemaal had afgerond Ik vertelde haar ooit een gedicht Over stoofpeertjes in een tehuis En de effecten op het…

zó licht mijn kamer en zó wit mijn bloes , zo nieuw schijnt Gij…

ik heb dit jaar (2006) enkele opknapbeurten achter de rug twee keer onder het mes er was geen weg meer terug dat heb je als jaren tellen gaan slijtage slaat hier en daar toe maar ook het dichtslibben daarom was ik in januari zo moe allemaal ditjes en datjes zo word je langzaam ouder noem het seizoenen van je leven de herfst voelt telkens…

een levensteken in duisternis een sprankje licht gloeit op de mist verlaat de bergtop in verlatenheid belevenis hoop geeft weer vleugels al is de bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig…

In een lang en grijs verleden, ach het is al zolang geleden werd het licht zoveel vermeden was men zó toch al tevreden dat in het donker je ontkleden de gewoonste zaak ter wereld was. In de zonnige tijd van nu is ’t kledingstuk, omhulsel wat men beoogt ’t mag wat kosten maar dan toch het liefst met zo min mogelijk stof, want bedekken doet…

de bezigheidstherapeute van het tehuis neemt de bewoners mee naar hun verleden even weg uit hun beknellend heden stooft ze klassieke peertjes met kaneel het doet ze zichtbaar goed ze genieten van de geur en de blanke top der duinen muziek en geur uit hun veilige jeugd de vriendelijke glimlach doet hun deugd dit zuivere gevoel van snaren…

Mijn nieuwe buren hebben hoeven Met grote ogen kijken ze mij aan Hun hoofden grazen in een stille cadans De herfst krijgt met hun hulp een buitenkans Intussen is mijn heg gans kaal gegeten tussen de bomen gloort thans de horizon in de verte kauwen hooglanders op de bosrand mijn huis staat nu in psychisch vaderland rust valt versterkend…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

Nee, ik zal niet op jeugdig strand met mijn hand klauwen in het zand en dan zeker niet als de Sibylle een eeuwigdurend leven willen. Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet. 't Minste uit het voorbije leven paart zich aan…

ik wil het niet koud hebben en toch vallen de bladeren richting herfst, valt de winter in perfecte vlokken ik ervaar ongenadig het maagdelijk wit op de velden het donkere ijs dat zegt dat het veilig is om op te staan maar elk jaar weer hunker ik naar die onverwachte zwoele lente-ochtend te warm voor de tijd van het jaar op zo'n dag…