Alle inzendingen over welzijn

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

niet om het verleden maar de toekomst waar wij naar op weg zijn wat is geweest blijft hangen in het bagagenet van het geheugen je torst het mee zolang je het met verstand kunt dragen mocht je het ooit verliezen dan is alles verloren... ben jij de reiziger met oponthoud die wacht op iets waar jezelf niets meer van weet…

ogen met uitzicht op een blinde vlek en daar toch over kunnen verhalen dat is knap... gelijk een blinde die zijn fantasie de vrije loop laat dankzij 't maanzaadbolletje zo heeft hij die leest met tien vingers in het duister altijd een streepje voor…

In ons hectische bestaan kan het wel eens te luidruchtig gaan Daarom je dan eens aan te leren wat tijd te nemen om in jezelf te keren een mensenleven gaat al zo snel en bedenk dat altijd wel daarom een periode stil te zijn dat vind men dan heel fijn...…

Het parcours was nat het regende lichtjes, ik stierde op een zwarte schim zichtbaar in verloren lichtjes. M'n benen stappen argeloos door voeten benen droogjes mee water streelt m'n hoofd 't gutst in het riool. Zo'n zee van rust.…

Hij kijkt naar zijn handen en volgt de lijnen als onbegaanbare wegen door een onherbergzaam landschap met her & der een huis. Uit een ervan komt een man met een toeter en een vlag. Hij zwaait, gebaart en steekt de duim omhoog: ‘Zo doorgaan jongen en je wordt gelukkig!’…

Bouw voort op jouw idee Ja ik heb je verhaal intens gehoord Alleen luisteren geen tegenwoord Ik denk ontzettend met je mee Geef geen tegen en geen nee Ik zet het plan uit om samen Toekomstplannen te beramen Zo voel jij je naar behoren En gaan minder ideeen verloren Jij voelt je enorm gestimuleerd En van wat ik jarenlang heb ontbeerd…

Aan de rand van de Beestenmarkt Stond een jongen en een meisje Ik kreeg een folder in de hand Van Thuiszorg ergens in het land Hij bleef wat op de achtergrond Maar zij vertelde bijna terstond Dat ze haar toneelopleiding Nog niet helemaal had afgerond Ik vertelde haar ooit een gedicht Over stoofpeertjes in een tehuis En de effecten op het…

zó licht mijn kamer en zó wit mijn bloes , zo nieuw schijnt Gij…

ik heb dit jaar (2006) enkele opknapbeurten achter de rug twee keer onder het mes er was geen weg meer terug dat heb je als jaren tellen gaan slijtage slaat hier en daar toe maar ook het dichtslibben daarom was ik in januari zo moe allemaal ditjes en datjes zo word je langzaam ouder noem het seizoenen van je leven de herfst voelt telkens…

een levensteken in duisternis een sprankje licht gloeit op de mist verlaat de bergtop in verlatenheid belevenis hoop geeft weer vleugels al is de bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig…

In een lang en grijs verleden, ach het is al zolang geleden werd het licht zoveel vermeden was men zó toch al tevreden dat in het donker je ontkleden de gewoonste zaak ter wereld was. In de zonnige tijd van nu is ’t kledingstuk, omhulsel wat men beoogt ’t mag wat kosten maar dan toch het liefst met zo min mogelijk stof, want bedekken doet…

de bezigheidstherapeute van het tehuis neemt de bewoners mee naar hun verleden even weg uit hun beknellend heden stooft ze klassieke peertjes met kaneel het doet ze zichtbaar goed ze genieten van de geur en de blanke top der duinen muziek en geur uit hun veilige jeugd de vriendelijke glimlach doet hun deugd dit zuivere gevoel van snaren…

Mijn nieuwe buren hebben hoeven Met grote ogen kijken ze mij aan Hun hoofden grazen in een stille cadans De herfst krijgt met hun hulp een buitenkans Intussen is mijn heg gans kaal gegeten tussen de bomen gloort thans de horizon in de verte kauwen hooglanders op de bosrand mijn huis staat nu in psychisch vaderland rust valt versterkend…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

Nee, ik zal niet op jeugdig strand met mijn hand klauwen in het zand en dan zeker niet als de Sibylle een eeuwigdurend leven willen. Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet. 't Minste uit het voorbije leven paart zich aan…

ik wil het niet koud hebben en toch vallen de bladeren richting herfst, valt de winter in perfecte vlokken ik ervaar ongenadig het maagdelijk wit op de velden het donkere ijs dat zegt dat het veilig is om op te staan maar elk jaar weer hunker ik naar die onverwachte zwoele lente-ochtend te warm voor de tijd van het jaar op zo'n dag…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

uit het diepst van mijn tenen misschien wel van allergenen pollens! niet meer nu van grassen er wordt gesproken van een composiet die mij gister hevig tranen liet komt tot in oktober binnen waaien het stuifmeel van alsem ambrosia groeide eerst alleen bij de indianen nog voor het grote verkassen toen zij nog op hun eigen waren Columbus nog…

De abeel zijn loten delen mij mee dat ze nu gaan hangen De berk heeft het begeven toch niet zo alleen Zijn familie is echt totaal in tact gebleven De laatste poging van de herfst tot kleuren Verzand in rottend vies schimmelrijk bestaan Hoewel ook schimmels vrolijk leven geven Is het met het meeste leven dan gedaan En na het afscheid van hun…

De wachtruimte slechts dun bevolkt maar een drukkende massa zwermt als een horde bijen op mijn gemoed. De klok is als een dreunende stem en mijn keel klopt als een bezetene op muren, lege eindeloze zalen dwalen door gedachtekanalen. Er is veel om te denken maar nog meer om te zwijgen.…

hectiek bedolven onder immense golven ze spoelen mijn gedachten schoon in een zee van rust waar euforie grilligheid laat smelten en vrijheid terugbrengt naar het diepste van de ziel een zee van rust waar liefde tot leven komt verbeelding ontwaakt en starre blikken verdwijnen in een hemelse glimlach…

Het strand, Tussen vast en vloeibaar Gaan tot aan de rand Wachtend op de vloed Overspoeld worden En geblust, vooral geblust…

Ik scheer, wax en epileer Doch ontharing In een gedicht, Neen, dank u zeer…

de vogels fluiten zo verwacht mijn oor als ik de deuren open van mijn tuinkamer de wereld komt dan naakt binnen dat denk ik althans het is een kip dat zijn schor geluid laat horen die weet wat het is, niet bewust natuurlijk, om op te staan bij opkomend licht in de verte wat rumoer van het vroege verkeer nog vreedzaam van dreun…

kennen vreugd noch smart maar hun haar zit goed en glanst versuvd op weg naar een strak vel in het bezit van een handvol oversluitingen niet tot vrolijkheid bereid niet voor verbittering vatbaar zie hier de nieuwe hoeksteen van een leeg bestaan…

Mijn leven, mijn wereld. Ik geniet met jou op mijn schoot, de computer en jam op mijn brood Mails te lezen en te lachen, dat is wat mijn God mij gebood Jij spint en ligt stil, geheel naar mijn wil Het leven is groots.…

Ik kom nooit meer Van jou af Want jij gaat in repen Ik breek je in blokken, In brokken verwarmt mijn mond Smeltend mijn weerstand Ze zeggen dat het Door een stofje komt Dat zit er dik in Maar de verleiding Is zo ontzettend puur ....…

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…