Alle inzendingen over OR staren OR toekomst

staar ik naar onzichtbare inkt op bijna lege bladzijden met slechts losse woorden zonder enig verband…

moeten en durven staren en ergens aan de einder de lucht toch weer zien klaren?…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik staar in het water Een bevroren gelaat Tranen als ijspegels Voor troost nu te laat Ik staar in het water Spiegel van mijn zijn Verwoestend en kil De schaduw van pijn Ik staar in het water Aura vol met verdriet Voel enkel nog leegte Ik ben er en toch niet Ik staar in het water Laat mijn leven varen Golven van wanhoop Die de dood…

een afstand zo groot een toekomst zo klein een liefde zo sterk Ik wil bij je zijn even die ogen die naar me kijken even die armen om me heen zo veilig en vertrouwd bij jou alleen.…

ik kijk naar ogen, troebel als mist ze staren me weer aan ik zie jou passeren en ik denk wat doe jij hier toch?…

De allereerste zonnestralen Strelen zachtjes mijn gezicht Ik staar naar het mooie strand Glinsterend in het ochtendlicht Ik denk weer terug aan toen Wij zaten samen op dit terras Ik voelde me zo intens verliefd Toch kende ik je nog maar pas Jij gaf mijn toekomst kleur Maakte me zo vrolijk en blij Een jaar vol liefde en geluk In een zomer…

Toekomst treedt toe duizenden tegelijk, even geen gedoe. Gedachten gaan gebeuren, duizenden tegelijk, knippen of kleuren? Hierna heerlijk herkend, duizenden tegelijk, verbaal volgt compliment. Vlinders vliegen vrij, duizenden tegelijk, niets zei hij. Slechts specifieke staar, 1 uit duizenden, onvoorwaardelijk voor haar.…

Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag.…

De wereld glipt uit mijn greep, glijdt uit mijn hand. Als water sijpelt zij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en…

zorgen voor morgen De toekomst is nog verborgen Maar Oh, wat zou ik graag een antwoord krijgen op mijn vraag Is er nog hoop en is er nog toekomst?…

Kijk nog eenmaal om doe de deur zachtjes dicht vanaf nu is mijn blik op de toekomst gericht…

Ik denk niet zo vaak aan morgen alleen nog maar aan jou maar soms droom ik weg ik zie je zo graag ik heb je lief en dan durf ik nog te hopen dan geloof ik weer in liefde dan geloof ik in een toekomst een toekomst met jou?…

Hier aan de oever van het stil duistere meer diep in gedachten Fluistert het water uit onpeilbare diepten strelende woorden. Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaan-station en in de zon. Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste…

, mijn toekomst...…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

overbrengen maar het meeste is alreeds gezegd en toch, voor zwijgen is het nog geen tijd Vroeger beefde onze aarde voor de winden van Gods stem de wind is nu alleen maar lastig oud geluid en geen verstand meer waard Het is zoals gewenst, dus logisch grafisch voor te stellen heel voorstelbaar in getallen wind is voor het blinde toeval In de toekomst…

Sta niet toe dat het verleden, je nieuwe toekomst zo bepaalt, dat het zo is dat het verleden, je nieuwe heden achterhaalt.…

Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan je toekomst je eigen gezicht. Vroeger is voor niemand gelijk misschien woede en pijn. Ik hoop dat de toekomst voor allen mooi moge zijn.…

De toekomst ligt ook open. Want na vandaag ga ik de toekomst binnenlopen, en elke dag opnieuw is daar de strijd van het moment tot eens de Nieuwe Dag begint.…

Hé jij toekomst Ik weet niet wie jij bent, wie ik word. Hé jij toekomst Jij weet wel wie ik ben, wie jij was Hé jij toekomst Later word ik groot net als jij Later word ik jou…

Een man een vrouw bij wie het vuur feller brandde van wie zij de toekomst voorzag een paar waarvan de vrouw eerst door eigen vlammen zou verteren de man alleen vervuld van haat. Haar snik vult morgen met geluid zij veegt opnieuw verleden uit Kassandra weet de beste weg.…

competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers met zo velen Wees dan egoïst en grijp dan toch de macht schaf alles wat reeds is - gewoon af - Leven naar de rede niet naar recht en regel oordeel zelf met je geweten - een mogelijke toekomst…

Ik leerde je kennen via de PC Ik hoopte op een toekomst samen voor ons twee Gisteren echter zei je dat je misschien zou gaan...…

Achtervolgd door nieuwe uitdagingen Ga ik op weg naar mijn nieuwe toekomst…

Verleggen zij de horizon Pakken zij toekomst aan…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde tussen de bomen mijn verharde innerlijk verstild in restanten van lente werd zonder heimwee de toekomst…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…