Alle inzendingen over Duizend en een nacht

dan ben ik kan ik zijn wie ik ben alleen met duizend schitterende sterren om me heen…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Duizend doden stierf zij in de nacht van de zevende maan gras was nooit groener en bloemen kleurden veel In sierlijke letters schreef zij haar naam opdat hij haar nooit zou vergeten en zuchtte haar laatste adem vervloog…

Duisternis gluurt naar de maan en laat zich gewillig verblinden ook de zon laat verstek gaan de nacht zal zichzelf vinden Duizenden sterren zwermen uit in het heelal van eeuwigheid zij werpen hun schaduw vooruit de nacht vertoont eenzaamheid Doodse stilte voert de boventoon de natuur lijkt compleet verdwenen de maan bestijgt zijn donkere…

een Hemelgod slingerde uit het niets een bliksemschicht op zijn neerwaartse weg naar jou Erebos omringde de nacht met dichte nevels aan de randen van de aarde langzaam vulde hij de duisternis houd ons vast Morpheus in deze serene laatste nacht mijn liefste ik druk je aan mijn hart ik omhels je duizend maal en Hypnos smelt…

Een bolle roze wolk spatte uiteen in duizend tranen. Alle tranen bij elkaar vormden jaar na jaar een stil gedragen reservoir. Later in de tijd Verdampten alle duizend tranen tot een nieuwe roze wolk die mij soms opzoekt in de nacht.…

Er zijn vele soorten merries de meest voorkomende is die van de nacht, niet lopend op 4 benen, maar zo eentje die meestal wacht: tot je diep in dromenland bent. Zo sta ik in de lift, die "stil" valt op een ongelukkig moment, niks geen vier benen, 'k sta er op slechts twee.…

Vannacht was hier de Dood, maar niet voor mij. Ik wist hem in mijn slaap en ik ontwaakte. Ik ried hoe hij de ander daar aanraakte en hem het zwaar vermoeide hart stil lei. Gespannen keek ik in de duisternis en luisterde naar waar hij was gelegen. Er was geen enkele schemering van bewegen, geen ijl gerucht, geen lichte fluisternis. De kamerdeur…

De nacht zingt haar gedachten in purperen gloed baart zachte gele stralen van de volle maan streelt met kille bries over zilveren huid en laat duizenden jaren verstrijken in tijd voorbij eeuwigheid…

Er was een droom van duizend mooie jongens Op witte paarden rijdend door de nacht Met wapperende zachtfluwelen kleren Ze hadden heel het leven in hun macht De aarde draaide door hun galopperen En waar zij reden, werd het nooit meer licht.…

ze mengen duizend hartslagen in een paradijs van kleuren verdwalen in een oceaan van tedere warmte een ander leven voor even twee in een sierlijke dans van haar in zijn masseren de nacht de zon tegemoet en begroeten elkaar weer in de schoot van zomer…

als ik mijn dromen zou kunnen tellen van dag- tot avondlicht dan zouden duizend-en-één-sprookjes zich neerleggen in het weelderige gras misschien was ik bij leven tot poëzie gekomen nog voor de nacht er was -------------------------------------------- afbeelding: locatie beeldentuin Dehullu 2007 kunstenaar: Sjer Jacobs…

de wind kwam van over de zee met de nacht in zijn vleugels maar het wordt dra zomer dus droom ik van warmere lucht en bergen van licht terwijl ik vaar over waters als spiegels over hopen schelpen en duizenden papieren strandbloemen gezien door de ogen van een kind…

In de heldere nacht staan duizend sterren ogen die vertellen hoe mooi het leven was. Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

In fluisterrijke gedachten ontsproten vlinderde zij bestaan staarde zij golven ving het zilte schuim met broze vingers liet nevelige gedachten gaan stierf duizend nachten in eenzame dood ongenaakbaar gekerfd in naam…

een bijna briljante vondst die sluimert in de prullenmand stukjes van gebroken dromen die ontwaken in een kleurrijk mozaïek het gedicht in duizend stapjes dat in zestien zinnen adem vindt daar kunnen ze me 's nachts wakker voor maken overdag liever niet…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

God oh God waarom heb ik U verlaten maar loop ik de deuren van uw kerken, kathedralen, godshuizen nog steeds plat niet voor het gemak van het zitten want de kerkbanken zijn keihard niet om mij even of langer op te warmen want de meeste van uw tempels zijn steenkoud niet voor de graven van de doden want ik gedenk vooral te leven maar wel…

Deze twaalfde nacht droom ik van champagne niet in glazen maar over een bruin lijf fluwelen vingers in teder samenzijn strelen zachte huid en donkere haren mooie ogen benemen mij de woorden die ik fluisteren wil en laten duizend vlinders los…

Bedacht zo even onverwacht dat in mijn leven dag en nacht het bloed stroomt door mijn lijf en duizenden impulsen zorgen dat ik leven blijf. Dat ik kan functioneren, genieten en ook leren. Mijn hart en hersens werken waardoor ik op kan merken dat ik nog altijd voor je voel, mijn lief dat is wat ik bedoel.…

de roze avondlucht bracht duizend ganzen in hun vlucht naar water rond de ingevroren maan glansde sneeuwvloed als de bode van een maagdelijke nacht ik heb op je gewacht toen alles donker leek maar vond je niet, je kwam pas later toen het water verder keek dan nu…

ik praat van jou al zeg ik dode woorden en zoek in schimmen van verboden lijven restanten van liefde die mij ooit toebehoorden ik tracht dan verstarde gedachten over verloren gevoel, doorheen wel duizend nachten, in teder maanlicht te verzachten…

een bijna briljante vondst die sluimert in de prullenmand stukjes van een gebroken droom die ontwaken in een helder mozaïek het gedicht in duizend stappen dat in zestien zinnen adem vindt daar kun je me 's nachts voor wakker maken overdag liever niet…

de wilde ganzen zwermen door de koele nacht gakkende wilskracht de vlakte wordt zwart duizend snavels roepen kaw op de wieken nu ruisende vleugels in een donderwolk verpakt de wilde ganzen een goddelijke ganzennacht op het water door donker bedekt…

En kijk, even orchidee opzij, er komt weer een autootje bij jawel het is stelletje nummer twee ze komen tegelijk aangereden, das uniek Wachten hoeft ie nu dus niet, zoals ik het vanaf hier nu zie Begroeting is kort maar effectief, en zo verdwijnen ze als een dief In de nacht, de auto's als stille wachters achterlatend.…

in 't land van duizend en nog 'n nacht blijkt Allah heel anders dan tot nu werd gedacht ze leeft in Nirwana als Tabula Rasa speelt kiekeboe geeft Fata Morgana bij droogte en morgenstond ze heeft ook 'n oase met catering voor eigen rekening…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

nu komt verzoening in deze na-nacht heersen over schuld en onschuld zoals oude geesten van duizend jaar zal ik zwijgen en liggen als de aangebeten hond de bezworen zoektocht naar rust en vrede langer dan leven mag ik leven langer en liever dan lief…

Van U is de dag en de nacht De zon hebt U een vaste plek gegeven Zonder deze warmtebron is niet te leven U hebt dit alles in Uw wijsheid bedacht. De maan en sterren zijn van Uw hand Het is een groot wonder in onze ogen Dat we dit alles aanschouwen mogen Wij kunnen er niet bij met ons verstand.…

Elke dag worden duizenden mensen geboren elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren ------------------------------------------ Uit: 'Geen Hemel zo hoog', 1983.…