Alle inzendingen over Een leven lang zorg

't Belangrijkste om te leren is pas te gaan adviseren als er om gevraagd wordt!…

Dan een zorgen voor zoiets zo afhankelijks een zoeken naar het juiste een aantal jaar een leven lang…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Het zijn de kleine dingen die ervoor zorgen dat het leven de moeite van leven waard is.…

zij kende de wegen kon ze in haar ogen lezen zag in haar mimiek hoe diep de paniek had toegeslagen chaos kleurde rood tot ver in haar hals woorden kregen geen kans om tot klank te komen bleven steken in niet weten hoe emoties te vertalen zijn komend uit een verre onuitspreekbare pijn jij hebt haar zachtjes bij de hand genomen om…

ik zag je gezicht in tal van vragen de antwoorden wetend wist ik hoeveel jouw frêle schouders moesten dragen toch liep je verend met ingehouden spirit de borst vooruit het neusje geheven jouw verschijning bruist van leven en vitaliteit toch had ook jij je schaduwkant waarbij jouw silhouet in grijs gehuld de kleurloosheid van…

dwarrelen lentebloemen keert wind heel zacht de kleuren om zo dat jij lacht willen ogen je blikken zoenen in een speels contact maar jij ondeugend weert het losjes af ik weet de lichtheid van je zorgeloze tred bewonder het vertrouwen dat jij in anderen hebt maar zie handen in gebed te vaak ben jij afwezig in vergetelheid dan drukken zorgen…

Lopen word moeilijk, geen dag zonder pijn Hoe kan het leven nou zo hard voor jou zijn. Geen dag zonder zorgen Nooit schijnt voor jou echt de zon Niet omdat je niet wil leven maar parkinson de overhand won.…

Als je zo doorgaat is het leven een sleur terwijl boten varen, gezinnen scheuren Genoten door vaders met zonen genietend in de kuip. Getogen om te geloven in Jezus Christus. Alles is hoe je het niet gewild had en toch pak je de draad weer op stop met denken doorbreek de lus.…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

wij lopen in een zon die zonder woorden schijnt voelbaar is de diepe pijn in de koude vingers van je hand lijken te verdwalen in de openheid van strand waar golven onze sporen halen in het verbreken van de band wij zijn gaan zitten op het zand in een sprakeloos troosten scheren meeuwen sierlijk over schreeuwend naar het land zacht…

gooi maar bloemen in de lucht jaag je zorgen op de vlucht te lang heb ik de stenen meegezeuld die lagen op mijn pad en die ik nooit vergat heb ze gestapeld tot monumenten er afstand van genomen als vervlogen dromen kwetsbaar in het eerste licht hoe vrijheid heette was ik al lang vergeten maar ik zag de bloemenwei plukte ze…

Je zorgen voor de dag van morgen zijn de dood voor je leven vandaag geniet van ieder moment voor je er niet meer bent! PLUK DE DAG…

Mijn hele leven ben ik al voor anderen aan het zorgen, op die manier hield ik mijn eigen zorgen verborgen. Het voelde veilig niemand die het wist ik dacht dat dat zou helpen maar daar heb ik mij in vergist. Helaas kom ik dat nu weer tegen het liefst zou ik het gewoon weer weg willen vegen.…

kom schuilen onder het bladerdak loop met mij het schaduw pad weg van het helle licht dat genadeloos je zorg en pijn beschijnt een kleine pauze op een omgevallen boom samen praten zonder schroom in delen vallen lasten van je schouders die doodmoe van het dragen zijn met een gestrekte rug weer terug in het licht waar de zon schijnt…

Maar al wouen ze niet, ze moesten en zouen, ik heb ze gelukkig gescholden gedwongen terwijl ik wel wist hoe het leven je soms. Slavenwerk, dwangarbeid. ---------------------------------------------- Uit 'Archaïsch de dieren', 2015.…

Hopend op een prachtig gezin met nieuw leven, zal zij niet op haar nestje willen verroeren. In het begin zal zij haar kroost veel liefde willen geven, maar eens zullen zij voor zichzelf moeten zorgen. Het is een hele zorg om ze groot te krijgen. In de natuur kan het dierenleed heel hard zijn.…

nooit meer echt niets altijd wel iets het denken aan kan, zal nooit weggaan dromen, blijven dromen tot werkelijkheid laten komen doen wat kan en mag met een traan, of een lach woorden van een dichter maken het leven lichter houden van zo mooi beschreven dicht, heel dichtbij dat vers leven…

Oud en broos afhankelijk van hulp Mijn pillen liggen door elkaar Mijn lijf trilt en is zo zwaar Ik woon zo graag in mijn eigen stulp Er wordt het uiterste gevergd van mijn krachten Kwaliteit in de zorg...... Ik kan niet wachten!…

Het liefdewerk van vroeger, is er al lang niet meer, dat heb ik wel geleerd. Maar zeur maar niet, want ook toen ging er veel verkeerd. Ik leef in de moderne tijd. Kan eigenlijk niet meer mee. Maar doe nog wat ik kan. Probeer een rustpunt in te lassen, in dit zo haastige corvee.…

Ik zou zo graag in vrijheid leven samen met jou met iedereen arm in arm al zwierend dansen dicht bij elkaar naar daar of nergens heen Ik zou zo graag in vrijheid leven wanneer ik wil in eigen tijd aan zorgen langs naar toekomst lachen zonder ketens zonder angst Ik zou zo graag de vrijheid geven aan mijn armen om jou heen om het…

Als ik mijn zorgen vertel. Ik ken nog jouw gedachten. Ik weet nog wat je zei: “Geen zorg voor de dag van morgen, dat zien we morgen wel.” Die kalme zekerheid. Die helpt. En ik steek mijn tong tegen je uit: “Lach jij maar jongetje.” Ik doe de lamp wel uit. Antje.…

Ik herinner mij… onze wandeling vanaf de boot. Door een stukje bos, niet zo groot. Over een pad van verend vochtig mos. Het was zomer. Ik verbaasde mij, wat jij niet allemaal zag! Eerst een uil, hij zat op een tak, heel stil. Zie je hem wel? Hij maakte me bang zijn ogen volgden ons overal. Toen opeens een enorm gekwetter, op een…

Je leven overstroomd zorgen aangespoeld vereeuwigd verdriet.…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet, wil soms niet al die vragen...…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet. Ik wil soms niet meer al die vragen...…

je haar los en dans je leven…

Altijd zorgen Zorgen maken Altijd zorgen Zorgen maken Ik kan het niet meer Ik wil het niet meer Ik ben zo moe Ik nu Ik moet nu Voor mezelf zorgen…

Als kind in de wieg, geborgen in de wetenschap, dat ouders je zullen koesteren, liefhebben zorgen dat je opgroeit in liefde. De jeugd vliegt voorbij vleugels worden uitgeslagen de tijd breekt aan dat je zelf als ouder in het leven staat, de geschiedenis zich herhaalt.…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…