8796 resultaten.
Ademen uit zelfstandigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
279 De olm staat mij nader toe in zijn nadenkendheid,
een gelijke taal ruist door ons heen, dezelfde strijd,
met wortels in het verleden en ziel in het kale zwerk,
onverbiddelijk torsen we samen het beknotte werk.
De uilen vliegen als bedoelde jaren uit ons weg,
angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg ,
waar de stam, vertakt tot…
Het was niet...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
153 Het was niet...
precies altijd wat ik moest doen
maar toch deed ik het.
Het was niet... altijd duidelijk
edoch, het werd helder, steeds helderder.
Ik wist nooit alleen te zijn in dit spel,
ook al was er een sterk gevoel
van menselijke eenzaamheid.
Ik wist, dat er immer een vangnet zijn zal...
Het was niet... altijd de manier waarop
ik…
Verlos me
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
19 Terug naar de grond
Keer ik elke keer weer tot
verlossing komt. Heer…
Uit de roulatie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
580 Je hebt van die dagen, die wil geen mens meemaken,
toch komen ze voor.
Na vier dagen ziekenhuis denkt de een: ze is dood,
na vier dagen afwezig zijn denkt men: ze is gestopt,
na vier dagen denkt men: ze " doet het niet meer" maar:
ik ben er wel, ik WAS er niet en ben er nu voor eventjes.
Dus de beste weg om iedereen even te laten weten…
puur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
156 in de uren
dat hij naar
haar keek
wegkeek en weer
keek zonder te
zien wie zij was
kneedde en schiep hij
tot haar figuur van
elke individualiteit
was ontdaan
slechts haar
contouren resteerden
in de uren
dat hij naar
haar keek
verblindde hij
de ogen met
klonten gips
duwde hij de
armen strak naast
het lijf dat hij…
1 november
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
120 Maar éénmaal per jaar
spelen we het klaar,
om aan onze dierbaren te denken,
hen wat aandacht te schenken.
We gaan een pot bloemen neerpoten,
van velen blijven de harten gesloten.
Het is een routine geworden
die akelige prijzen van chrysanten op borden.
Dat aanvaarden… kan ik niet,
niemand die mijn …verdriet ziet.
Dagelijks draag ik mijn…
Beroepsdeformatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
44 Zoals Coenraedt van Meerenburgh in zijn snelsonnet van vandaag heeft uiteengezet schijnt het gerucht te gaan dat onze huidige minister van Onderwijs - naar verluidt - het een en ander recht te zetten heeft, alvorens de klokkenluidersbrigade actie onderneemt...
_______________________________
BEROEPSDEFORMATIE
Beroepsdeformatorisch las ik
net…
Jij was thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
289 Thuis,
ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig
Thuis,
ik voel wat je zei en dat maakt me boos
Ik kan niet zeggen dat ik je haat,
want dan geef ik toe dat ik je graag zie
Ik kan niet zeggen dat ik je mis,
want heimwee voel ik niet
Verschillende gedachten razen door mijn hoofd
Aanvaarden kan ik wel,
begrijpen niet…
Luister nou!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
215 Ik moet je omarmen, maar
dat wil ik niet.
Ik wil je beminnen, maar
dat kan ik niet.
Ik kan je vergeten, maar
dat gaat toch niet.
Ik ga je iets vertellen.
Luister nou.…
wolken van de Noordzee
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
132 Sinds er een vrouw boeken over schreef,
is grijs niet meer hetzelfde.
50 tinten, weet je wel.
Dat weten ze aan onze kust
natuurlijk al lang.
Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs.
Je geraakt gemakkelijk aan 100
op een doordeweekse dag.
Alleen wie de schoonheid
van grijs in al die termen
weet te appreciëren
heeft aan de Noordzee iets
te…
Ego sum
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
46 Soms wou ik wel dat ik een Zeeuwse was
dan wist een ieder zonder vragen
dat ik desnoods na veel geworstel
toch altijd wel weer boven kom.
Maar ik ben geen Zeeuw
en ook geen Drenth,
ben van een merk, geheel onbekend
van overal vandaan en nergens heen.
Maar één ding kan’k je zeggen:
ik kom altijd wel weer boven drijven.
Vraag mij dus nooit…
Het rusultaat
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
81 Ik ben het gesmeek om liefde zat.
Ik heb nou zoveel ongein van jullie te verduren gehad.
Ik zie jullie vrouwen alleen nog als lustobject.
Ook al zijn jullie uiteindelijk allemaal imperfect.
Jullie mogen gerust langs blijven lopen, met jullie meet en greets.
Doe het ook eens niet op high speeds.
Smile for the camera, hot shot!
Dan word je…
Ze, die Amsterdammertjes
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
245 Ze, die lieve Amsterdammertjes
ze waren met zovele, maar
ze hadden het nu wel gehad
ze waren moe en de wagens zat
ze waren aangerand en aangereden
ze waren beschimpt, bespot en bespoten
ze hadden met moed de kruizen gedragen
ze verdwijnen nu snel uit Amsterdam
ze, die lieve Amsterdammertjes!…
Mag ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
145 Mag ik mijn eigen woorden tikken
ik weet ik ben geen dichter
Maar mag ik zeggen wat mij raakt
dat door de jaren dit mij maakt
Een rijk en ervaren mens
Nietig in deze wereld
Maar wel over mijn gevoelens de baas…
De eerlijkheid gebied me te zeggen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
414 Dat ik soms wel discrimineer,
tja, dat doe ik wel eens een keer,
het overvalt me, het overkomt me,
het gebeurt.
Maar als mooie tegenhanger zeg ik erbij,
dat ik dat niet alleen doe bij de mensen
die hier niet geboren zijn,
want wij Nederlanders, zijn te pas en te onpas
PURE ONGEIN
en zo komt het dat ik discrimineer,
bij wie dan…
Mag ik alsjeblieft?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
153 Mag ik lachen, als ik wil
of heb je dat liever niet?
Zit je hier liever eenzaam stil
zodat geen mens je huiveren ziet?
Mag ik schuilen bij je, als ik wil
of laat je me zitten, heel alleen
Kijk je opzij en denk je stil
'k weet nu echt niet wat ze wilt?
Mag ik huilen op je schouder
want ik voel me zo alleen
en jou schouder lieve schat
'…
Beste Andre van Duin
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
121 Je luchtkus naar je overleden man Martin
Deed me pijn en doen breken
tranen biggelde over m’n wangen
Ik droogde m’n tranen van (je) verdriet
Omdat jouw toespraak zoveel hoop biedt
Ondanks de toen zo opkomende donkere wolken
Wolken die ook het pijnlijke verlies loslieten
In wat zoveel mensen mee maakten en maken
In ons Nederland van de zo…
Marathonman
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
112 Ik loop een marathon
samen voorop met jou
los van de massa
weg van het gedrang
we kijken elkaar aan
wat voelen we ons blij
Maar in een trappenhuis
raak ik je kwijt
ik ga een etage te hoog
en we moeten naar benee
Buiten zijn alle bordjes
plots weg of verhangen
richtingloos ren ik rond
tot ik weer de massa zie
Nu sjok ik achteraan…
Tranen van schrik
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
162 Ik weet niet wat er met me is,
niemand weet wat er aan de hand is.
Ze maken zich al zorgen om m’n keiharde gevecht,
maar ondertussen gebeurt er zoveel meer.
Ik kan het niet meer aan,
ik wil niet zonder hen zijn.
Ik wil alles kunnen uitleggen,
dan kunnen ze misschien beter van begrip zijn.
Als een dood vogeltje lig ik hier,
niet wetend wat…
De stilte van geest
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
232 Degene
die naast me staat
is stil van geest.
Hoeft niets
te bewijzen,
schreeuwt noch overschreeuwt.
Pact van stilte,
voor het leven
verbondenheid
in bescheidenheid.
Gelijk ik: wachten
in eigen krachten.…
Doen alsof
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
119 God, de wereld ligt in mijn handen...
en ìk doe net alsof
het de normaalste zaak van de wereld is!
Dat is het ook, dat is zo Petra,
het is nu eenmaal zo: het ìs jou gegeven...
en je hebt erover te waken,
vanuit heel jouw elementen
doe je dit eigenlijk al, zo lang
zo lang
zonder bang te zijn.…
Wat na corona
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
50 Wordt dan alles weer als vroeger?
Of zal het nog zijn zoals ervoor?
En waarop moeten we hopen eigenlijk?
Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde
plooi valt?
Of op het tweede: dat we nooit vergeten
wat corona ons heeft geleerd.
Als een geluk bij een ongeluk?
Meer dan vandaag beseffen
wijzigt corona onze
manier van leven,
van werken…
Angst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
323 Het is de angst
De angst dat je me vergeet
De angst je nooit meer in de buurt te hebben
De angst je nooit meer te zien of te spreken
De angst je voor altijd te moeten missen
De angst dat jij en ik nooit meer bestaan
Helaas geeft angst je zelden wijze raad
De angst
Vergeef me alsjeblieft.…
Het oneindige
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
158 Lang, verleden
Ben ik ontwaakt
Uit het oneindige gekomen.
Het duurde even
Voordat ik mij werd
Bewust van Leven en Zijn
Echter, daarmee kwam
De strijd, niet willen weten
Dat het tijdelijk is
Slechts kort
Heel even
Eens, zal ik losmaken
Om mij weer te verlaten
Mijn ik weer terug te geven
Aan het eeuwige niets
Het oneindige…
Boos
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
58 Ik ben goedgelovig
en heb vertrouwen
in het goede van de mens.
Maar soms voel ik
dat er verontwaardiging
begint te kolken,
als er misbruik wordt
gemaakt van macht
Door eigen verrijking
manipulatie, geweld
of oneerlijkheid.
Ten koste van andermans pijn
eigen zakken vullen.
In het groot,
als ook in het klein.
Voel dan mijn boosheid…
Boetseren
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
181 Ik leg mijn eigen gevoel,
in het hoopje klei.
Mijn handen en vingertoppen,
tasten naar een aanknopingspunt.
Wat het zal worden, weet ik niet?
Ik had een schouderklopje van mijn
muze gekregen, dat de tijd rijp was,
om mijn geest ingrijpende momenten
te laten beleven.
Ik zie een vaag beeld in wording.
Een gezichtje van een kind…
Een opgeruimd type
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
97 Ik kan heel goed
de boel de boel laten
maar ik ben wel
een opgeruimd type
ordenen, opruimen
schoonmaken, netjes maken
zit in mijn genen
en is aangemoedigd
door wijlen mijn moeder
zij altijd in dat schort
niet uit te krijgen
soms lukte het
dan speelde ik obertje
had de afwas al gedaan
de keuken opgeruimd
en koffie met wat lekkers…
Liefde tot de dood
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
203 Zij wilde een schijfje van zijn geheugen,
hij wilde best een oog van haar.
In hun slijtage waren ze complementair.
In de liefde, mekaars spiegelbeeld.
Zij bleven in leven voor elkaar.
Zij werd ziek en zei tegen haar schat:
“Man wat word ik hier verwend”.
Haar glimlach nog zo mooi,
haar wang zo zacht als bij die eerste kus.
Een paar uur…
Gaf jij alles kleur, mama?
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
166 Alles
is hier gewoon
zo grauw
mama
was jij het dan
die
alles
kleur gaf
en
de wereld
warm maakte?
je Cindy
1999…
Hervertelling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
52 De moord
Op een duizend zielen
Rukt mijn vingers los
Van de kern.
Nu graaf ik
Met gekleurde botten
Om hun wortelen
Een plek te geven.
Ik schreeuw
Gebroken scherven
In lange tonen
Tot een nieuwe dans.
Wij oogsten lente.
Oude rouwende stemmen
Schenken ruimte
Aan mijn hervertelling.…