Alle inzendingen over JIJ OR Bewondering OR Liefde

de huivering nabij pijnlijk verkleumd staan zij in de gracht veldbloemen in alle pracht indachtig dat de mooiste bloem niet enkel in de gracht vaak op een vuilnisbelt op mijn bewondering wacht en als het dan nog regent op één mei jij schelt als een schalmei jij de regen aan je laarzen lapt ben je een distelvink voor mij.…

De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

een aantal dagen lang sta jij te gloeien in een tuin ik loop steeds naar mijn raam om te genieten van je gratie vol bewondering herhaal ik "voor mij ben jij de mooiste" morgen zullen regen en wind jou de kleding van het lijf rukken een foto bewaart de herinnering aan dit intense sterven…

Liefste, hart en woorden Houden voor jou stil, Jij blinde vlek in mijn vermoorden Van wat ik vergeten wil.…

Ik voel plots mijn ziel verwant met kleine dingen die op onze wegen als bloemen staan geschreven verscholen in de dagen, geven ze oude zinnen leven en dragen in hun letters de zoetste pure zegeningen ik tel de dagen sinds de roze blik waarin ik je vond aan duizelingwekkende vormen, hoe vrouw je bent ik ben het vraagteken waarop jij het antwoord…

-elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Voor het glas stond een mooie vrouw Ze keek naar de vissen die gracieus en schijnbaar moeiteloos in het water voortbewogen Naar die mooie vormen en die prachtige kleuren Wat een Schoonheid! Ze droomde er van dat ze voor even één van hen kon zijn Dat ze ook zo vrij en ook zo gracieus kon rondzwemmen in onmetelijke…

Zwevende oogjes om je te lezen, duizenden bellen van bewustzijn en in iedere ademtocht wil ik je kleur bekennen je weet de naaktheid van het blad naast elke voetstap weg te leggen een overlevering van kracht wanneer het maanlicht samenvloeit met het hemelwater in je hart dansen de vlinders een ode van sierlijkheid.…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

Zo snel als gedachten kunnen gaan, reisde ik eeuwen de kosmos rond, totdat ik hem in een hoekje vond en in grote bewondering stil bleef staan. Ik vond een wonderlijk mooie planeet, zacht blauw gekleurd door een oceaan met wat wolkenslierten er tegen aan lag hij op een zwart fluwelen kleed.…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Als de meeste mensen slapen gaan, komt de nachtvlinder er weer aan. Dan komen zij weer tot leven, en zullen de nacht anders beleven! Zij werken dan de hele nacht, en doen wat er van hen wordt verwacht. Moe, en hopelijk voldaan, zullen zij 's morgens weer naar huis toe gaan! Dus, denk ik even, voor het slapen gaan, aan die mensen, met een…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

Jij bent jij, zoals je altijd was zie niet op naar mij want ook ik ben maar een voorbijganger in de tijd. Kijk liever naar de klavers in het het jonge gras kijk naar de bomen, de vogels, de wolken! Hoor de wind langs de bladeren kolken En misschien is de wind wel mijn adem, misschien is mijn adem wel jouw bloed.…

Was alles in de wereld maar zo mooi zoals jij het benoemd. Jij brengt me troost, hoop, lust en inspiratie. Kom in mijn armen, ik maak je beroemd! Ik dank je, voor die mooie woorden, die zachte akkoorden. Maar één vraag die rest me: Wil je me alsjeblieft niet vermoorden?…

Jij hoeft bij mij niets, dat mag je niet. Jij mag alles, maar je hoeft niks. Zijn, vragen, doen. Ik ben maar heel gewoon, Ik vraag niks van je en wat ik doe is niks bijzonders. Aardig, aarde, waardig. Jij bent heel erg aardig, dus ben je ook, net als ik, van deze aarde, en hopelijk ben ik je waardig. Kennen, leren, wennen.…

Godin in het zwart, zittend bij het vuur van de open haard een mysterieus flikkerend schaduwspel op je mooie gezicht. Gracieus sla je bladzijden om, heel bedaard zoals je bij alles je charme bewaard. Terwijl een genoegzaam spinnende kat op je voeten ligt, Godin naar mijn hart, trots en rug kaarsrecht verslind je een op de gnosis…

is je vraag, nou, het is inderdaad mooi het is zelfs héél erg mooi, jouw gedicht want jouw gedicht heeft een gezicht, jouw gedicht heeft een heel eigen gezicht jouw gedicht kan ook door niemand anders zó worden gedicht Ik bewonder jou je bent enorm....…

Ik las, eenzaam verwilderd verliefd de mooiste woorden van de huwbare dichtdanseres verbleef een kille nacht in droeve eigen stilte tikte de tijd terug in mei mijn hand reikte naar de dunne horizon maar werd in drastisch tasten afgehakt en meegenomen in eb en vloed door zielsverwanten ik kon kiezen tussen de dood en gezelschap…

Wat werd ik overvallen door een helder licht De hemel ging open Sprekende ogen en een stralend gezicht Een Engel en de hemel ging weer dicht © C. Estmoi voor: Dezibelle…

Vol bewondering reisde hij, zo zijn bushalte voorbij, zij is op tijd bij haar reisdoel aangekomen, hij… heeft de bus naar huis terug genomen.…

maak maar dat ik me schuldig voel om zoveel liefde sta ik in brand voor jou, door jou, Oh nu stijgt me het schaamrood licht naar de kaken, sprakeloos nog even stevig dichtgeklemd, kus ik zacht je nog slapende hand, onderwijl kijkend naar je meisjesgezicht ben ik sprakeloos om jou, voor jou, door jou: Oh jij volmaakte heerlijkheid…

en daar sta je voor me in me bruist het in volle kracht het mag….ik mag van je houden en de wind fluistert mijn woorden door de bladeren van de bomen die met hun kruintjes het jonge broedsel wiegen vogelnestjes vol en op de grond bloeit het meizoentje stralender dan ooit vangt het ’t zonlicht in haar kroon…

Jij daalde neer op aarde en liet mij in was achter.…

Mijn moeder heeft het mijn vader nooit vergeven voor het doden van zichzelf, vooral in zo’n moeilijke tijd en in een openbaar park, dat voorjaar toen ik wachtte om geboren te worden. Ze vergrendelde zijn naam in haar diepste kabinet en zou hem er ook niet meer uitlaten, maar ik hoorde hem bonzen. Toen ik van de zolder kwam met het…

jouw hand…….een dagje ouder een penseelstreek op het doek een pen strelend op papier een zacht aaien op een poezenkopje dat tekent jou zo hier het is vandaag dat jij verjaart ik lees je duvels graag de man achter al die talloze gedichten, schilderijen in tomeloosheid van woorden en zinnen heb ik als dichter leren beminnen van harte…

Als ik je vraag naar onze verbintenis zeg jij dat we twee huizen rijk zijn Je wijst naar onze verworvenheden, en naar onze vrijheid je vertelt me dat we al veel verder zijn dan dit, het gewone ligt al ver achter ons ik had het niet eens gemerkt het ging zo vanzelf Ik zie je, maar toch ik zie niet alles Ik hoor je, en ik voel…

Je kijkt en ziet jezelf in de spiegel maar je ziet er ook doorheen Dat is jouw geheim, dat is jouw kracht want jij kijkt na het ontwaken niet om naar de nacht die achter je is gelegen maar jij kijkt altijd naar de nieuwe dag…

(voor Artifex) aardetinten leven waar haar pen de ruimte geeft er kleven nieuwe woorden aan deze dag geweven langs de weg die alle kanten uitgaat zij vindt ze, neemt ze, schikt ze tot weefsels als tapijten, kleurrijk, rood is roder blauw diept zeeën uit en geel schijnt met de zon op levendige akkers binnen, in haar woordenboek ligt…