Jij aan het woord

Ik voel plots mijn ziel verwant met kleine dingen
die op onze wegen als bloemen staan geschreven
verscholen in de dagen, geven ze oude zinnen leven
en dragen in hun letters de zoetste pure zegeningen

ik tel de dagen sinds de roze blik waarin ik je vond
aan duizelingwekkende vormen, hoe vrouw je bent
ik ben het vraagteken waarop jij het antwoord kent
omdat je me zacht maar onpeilbaar diep doorgrondt

zo groeit een vrede in mijn gedachten die me bindt
aan je woorden die ik lees en zie in je ogen, je lach
waar een niet te noemen zinderend mysterie begint

want wat ik zie is meer dan zien, is niet te benoemen
al wat naar die schoonheid groeit, begint met woorden
en ik noem woorden, ’t zaad van de mooiste bloemen.

Schrijver: Mathieu Bosch, 24 mei 2003

infoarttekst.nl

bewondering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 10 stemmen 983