Alle inzendingen over Langen

Innig vertrouwd met steeds hetzelfde elkaar, daarvan met almaar minder volle teugen genietend, steeds meer mondjesmaat, maar toch, daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een korenveld, of maïs desnoods, met hier en daar een wei, een stukje bos…

Haar kennende opent zij als het niveau zakt een extra blik van Slomer en Lomer. Hem kennende glijdt hij als het niveau zakt met zijn klikken en klakken erin. Hem kennende zegt ze: ‘Zie je de vogel van verf en zie je hoe verlegen de afgrond wel zwijgt?’ Terwijl het geluid wordt geregeld, blijven…

Weet je nog hoe je daar zat, daar op die bank in een klein park, in een saai, bijna uitgedoofd dorp, genaamd Voorthuizen. Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was.…

Naylita, espera, espera een lange weg komt er dra. Naylita, je bewondert je naakte lichaam voor de spiegel, weg verdwijnt je schaam. Naylita, je hoort woorden van genegenheid, maar je zwijgt in puberale verlegenheid. Naylita, wacht, wacht nu toch, een lange weg komt er aan, ja doch?…

hoe lang is lang hoe ver is ver om dit te weten moet er worden gemeten hoe lang en ver heb ik te gaan hoe ver is dat hier eigenlijk vandaan dit alles kun je globaal met Maps en Stappenteller weten ik wil een afstand snelheid en aantal stappen bepalen om m’n zelfbeeld omhoog te halen?…

handdoekrek met zuignap is een Stugvik Een spiegel heet - je raadt het al - Godmorgon En Fjälla is een deksel met een doos Of omgekeerd, dacht ik, maar wie ben ik Zo vaar ik op mijn proefvaart op kompas Door 'n labyrint naar 't boreale noorden Ontwaar fictieve Esperantowoorden Jij kan, in plaats van kunt, is wat ik las Wel tien maal loop ik langs…

Ik heb twee lange linkerbenen aan elk been een grote linkervoet. Ik ben het type voetballer dat het buiten het veld het beste doet. Bij het kiezen van de elftallen, wat door de aanvoerder wordt gedaan, staat één ding onveranderlijk vast: ik zal weer reserve mogen staan.…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

Zoals de nacht zwart kleurde, kleurde mijn rivier rood en stroomde ik de eeuwigheid tegemoet ...…

Ik denk terug aan die mooie tijd met jou, toen de tijd er was, maar zonder reden, in de grijze oceaan, lang geleden.…

Een verlichte ziel in donkere nachten Nachten, lang, eenzaam en koud Waarin ik, met al mijn gedachten toch jouw warmte, zonder oponthoud heb gevoeld, in het grenenhout van mijn bed, waar ik jou nimmer en nooit heb uit gezet...…

vlinder vlieg vlindervrij verloren vleugels vergeten vlinder vandaag voelen vlindervluchtig voorbij verre horizonten in jouw blik één vleugelslag van jou vandaan verwarmend vlinder vrij vlindervredig één zomer lang verdwaald verhalen van vandaag…

een lange ziekte wanneer de zon onder gaat is het al winter…

Dus, gewoon: Lang ze ze leven! Dus waarom zanik ik want degeen die jarig wordt.. U raadt het al.. Ben ik...…

Een spin, op lange poten, ging met zijn lange poten, naar Lange Poten... Dat ligt ergens in Den Haag Voor u een weet voor mij een vraag. Daar eenmaal aangekomen, zag hij een man met lange poten, een beetje aangeschoten.…

terreur lang ...geleden wordt opgespaard tot een eeuwig verdragen…

Ze heeft haar leven lang de emmer achter d'oren naar water moeten boren. Omdat men 't haar niet langer vraagt is zij nu in eenzaamheid vervaagt.…

Diepgaand zijn de gesprekken niet meer daar zijn zij de mensen niet voor een huwelijk van zoveel jaren ze kennen elkaar door en door. Een half woord is meestal genoeg hun blikken spreken boekdelen een kneepje in elkaars hand met hun eigen gebaren spelen. De rust in hun leven is hen zoveel waard na al die woelige jaren is de storm nu bedaard…

Hij stond voor de overgangsbomen en zag er de griet van z'n dromen. Hij zei: 'Ik heet Sander.' Van 't een kwam het ander. Hun huwelijksreis ging naar Rome. Aan kinderen schonken ze 't leven. Bijeen zijn ze tijden gebleven. Ze hebben zowaar pas na zeventig jaar aan elkander het neewoord gegeven. Ze hadden ervaring verworven en vonden…

Bladeren vallen zij raapt ze één voor één en vult de overvolle manden nogmaals in alle rust met tederheid en tijd speelt geen rol als bladeren vallen en herfst nog lang niet is…

" Of iets grootheidwaanzinnigs van die orde Toch heeft hij deels gelijk hoor, ben ik bang: Die oorlog duurde óók vijf jaar te lang...…

Om bij mezelf te komen is een weg van een eureka lang. Zo'n knip in de vingers waardoor alles op zijn plaats valt. Zo dichtbij als het water van de rivier dat zich wringen moet in bochten allerlei om oog in oog te staan met de zee en bij zeezicht er zijn en eigenlijk ook weer niet, eerst zoetjes aan nog zout worden.…

Is het echt zolang geleden dat kind zijn, heel gewoon was? Dat vrede, vriendschap, plezier hebben, elkaar helpen, de gewoonste zaak van de wereld was? Is het echt iets van de vorige eeuw, dat dit de normaalste dingen waren, dat je gewoon op de leukste en simpelste dingen blind kon varen?…

Verbaasde kleuren, uitrekken, krimpen, weglaten, toevoegen wat er al bijhoort vanaf het begin. Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

Een leven lang leek het, Jou missen was een deugd. En nu de illusies weg zijn, Wordt het de waarheid, En die kan ik nog maar nauwelijks aan.…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

langs lijnen Ik ben verdwaald tussen liefde en haat, zoveel wrok, dus ik haal uit zoveel pijn, dus ik bind in wroeging een lijn breekt tussen jou en mij ik verdwaal.…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

Licht tipte zand, ogen bogen en het strand raakte bedolven onder een lange adem, de oceaan een nachtsonate van geruis en wij keerden op onze schreden over gouden duinen, wuivende palmen indrukken achterlatend later dwaalden vingers tussen schouder en blad een levensloop van stiltewoorden.…

leef nog lang zo zeg ik tegen de oude man en keer mijn rug naar hem toe hij en ik weten beter zijn laatste gang houdt hem al tijden in de ban hij is het ademen moe steeds meer ontvalt hem het leven niet zo zeer aan den lijve of door een ledige geest neen, de eenzaamheid begint hem te beklijven de zin van alles bevreest hem…