Alle inzendingen over Melancholie OR Eenzaamheid OR inslapen

Met het geopende boek die elk woord op mijn gereserveerde warme schoot elk detail met leestekens accentueert blijft het vuur in de regel die ik ervaar. Gesloten achter diverse emoties zit ik met een glas rode wijn als brandstof waar de nacht in een film voorleest met haar souvenir in mijn remslaap.…

De oogjes sluiten voor woeste waanzinwereld en lief inslapen. Een kopje koffie, desnoods met jodenkoekje en café noirtje.…

het lijden aan het lijden riep Leiden in last en liep ik langs de lange Levendaal stoned maar stug door de nacht in cirkels naar mijn kamer terug met het licht werd alles zo armzalig dat ik zo kon inslapen en als een roosje rustte voor wel zeven etmalen - zo flex was een student in hippiehoogtijdagen…

Zacht bloeien de snaren in kleur Iedere klank een eigen lied Temperament dwingend als geur Stampend snakkend naar adem Als een arend spiedend vanuit de hoogte Snijdt de eenzame klank door het hout Danst en wiegt als dons op het water Spiegeling van smaragd in goud Timbre, kracht, gevoel, melancholie Snikkend, helend, in passie gebracht…

Stil maar slaap maar de tuin ruist zacht zacht terwijl een klein bizar dierenverhaal nog juist je oor bereikt. Al bijna onder het warme, zware zeil als ik nog spreek van het moede dier dat zich oprolt in zijn kleine huis beweegt je hand alsof ik erin knijp maar niemand knijpt. Dan bereik je verre wateren, uitgestrekte meren…

Wie na het vrijen omvalt van de slaap Die heeft, valt in nieuw onderzoek te lezen, Daarmee een hechte liefdesband bewezen Maar wees voorzichtig met uw eerste gaap Want partners blijken het niet te zien zitten Als u tijdens de daad al ligt te pitten. ------------------------------------------- In slaap vallen direct na de seks, moet volgens…

Voor Moederdag zocht ik altijd naar de mooiste kaart vergezeld van lieve woorden in een mooi gedicht een bos bloemen en altijd een kado en was je altijd blij en kreeg je een glimlach op je gezicht Deze Moederdag heb je niet meer meegemaakt doet dat zeer Niet alleen met Moederdag denk ik aan je maar alle dagen in het jaar des te meer Rust zacht…

Wervelende film Met melancholie als kern Schoonheid raakt je ziel…

wanneer Satie daar de toetsen beroerde zat de lucht vol melancholie…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

zaterdag 10-09-'11 13.55 uur vanuit de trein die hier even stilstaat langs het perron Almelo de Riet zie ik een eenzame jongeman met een sporttas die verbijsterd om zich heen staat te kijken...…

Oud zijn Oud zijn de glans van de eindbalans opgemaakt het oude bed ik leg mij neer op dromen bezongen in nacht en vergetelheid die door mij heen gebuiteld buiten mij zijn stukgemaakt. Oud zijn in het najaar. Het blad stort zich in een lijdzaam stuiven de twijgen fonkelen in het avonddonker…

Herfstblad in de lente je bruine kleur en je dorre huid steken eenzaam af tegen de voorjaarskleuren ik haal je er moeiteloos tussenuit. Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

op een stalen ros gezeten met achterlating van alles wat niet vast gehangen slechts ballast kan zijn door de jaren van jeugd blik op oneindig in het hart de wetenschap van morgen dorpen rondom armoede met stof op het bord eenzame gitaren snaren over melancholie en rust die berust in de ondergang van stukjes vlees en bot de onaanraakbaren…

Als men ten laatste heeft gevonden Waar heel de ziel naar smacht, Dan is 't te laat, de dag verzwonden Reeds valt de nacht. Als 't kleed ons past, is het versleten, Als men het boek kent, is het uit, Als men het leven komt te weten, Dan valt het scherm dat alles sluit.…

splinters van bestoeft viniel. scheurend splijten ze de binnenkant van die buizen met hun stilgezwegen naam 'Eustachius waer bestu bleven' schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen en mijn mond zich stom met trillingen vult het gedrum van oude noten op rust, stof zie'k nog van vellen springen, trommelt m'n vliezen aan diggelen…

In mijn hoofd is alles tomeloos terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën Onvast schrijf ik in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind had ik maar hier met jou gevreeën Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil O tijd! Wat heb je ons aangedaan! Ik geef je mijn…

De dwaling in de druppels als duizenden onbekende gedachten vormend tot een waterval van ongekende melancholie.…

Je raakt me diep met je gedachten nooit vermoed en nooit gezegd je openheid, je oprecht bekennen gevoelens op papier, diep en hecht. Meer dan ik wil houd jij mij bezig dat brengt onrust, ieder moment ik wil verder met mijn leven moeilijk, als je er nog zo bent. Laat het los schat, deze binding. Hoe moeilijk dat ook voor je is. Ook ik heb…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

En zijden vleugels de Heer had het haar beloofd Uit de hemel dank…

aan de oevers van de tijd op de tempelklok .......is een vlinder gevlogen en ingeslapen sereen en stil luchtledig geen haat momenten zonder tranen worden kristallen stralen van geluk…

Wat gebleven is, de klank van je woorden, je stem Beelden vol van zon, jij en ik, warme zee, het zand Lieve beloftes gefluisterd in een oor, je blik Twee cappuccino, twee keer dubbel suiker, een terras Herinneringen, streling, voelbare huid, een kus Je eerste letter, je woorden op papier, gemis…

Ik heb een man gekend hij liep ooit rond op deze aarde die man die heeft mijn Moeder goed gekend nooit had een man op deze aard voor mij meer waarde dan de man die mijn Moeder zo goed heeft gekend Ging ik links dan was hij steeds bij me ging ik rechts dan stond hij aan mijn zij Als ik fout was wees hij me altijd naar…

Stuurde je me vele nachten weg liet je onze ringen koud worden: het maakte mij alleen maar sterker Als ik weer een boosheid van je te boven was gekomen hielp ik je doodleuk een verleden te herbeleven Is je woede nu op mij gericht: alle beloftes zijn weggewaaid in een mistige wind Ik stond er bij en heb het geloofd ik keek er naar…

Ik keek naar de hemel waar het oog van een olifant naar me keek vanuit een kauwgomballenboom en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in mijn schoen Ik liep door een veld dat niet eens echt was met 100 tinnen soldaten die aan mijn schouder stonden en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in…

Melancholie is hartzeer, maar heelt, als alle wonden…

Het is even zo Dat ik me laat gaan Inzien dat het overwicht Zich met mij heeft verstaan Dagen met enkel regen Of bezwaarde wolken De aanwezigheid ervaren Van uitzichtloze wegen Waar ongerijmde gevoelens kolken Die mijn geest niet verklaren Het zou moeten zijn Als dat ik word gedragen In de door mij gevoelde Onderscheidende…