Alle inzendingen over Pro Rail Sneeuw

Dood en verderf in de metro van ons leven.Duivelse plannen te beramen en onschuldigen gewetenloos het leven namen De rails gekromd, verbogen. Een tunnel zonder zicht naar 't levenslicht. Wat zijn dat toch voor mensen die door hun geloof bezeten niet beter weten en moorden uit de naam van hun profeet die Allah heet.…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…

langs de geroeste golven in de rails op bielzen groen en geel van mos slenter ik in zacht’ gedachten speels vol met verwarde vragen door het bos de krakende kracht van oer oud hout draagt over ‘t vol gegroeide doornen dal de gebroken brug, op palen ooit gebouwd, al jaargetijden lang gestut van wal tot wal verweerde bielzen vormden ooit…

ik spoorde niet goed jij treinde op tijden in vertrek zwaaide jouw hand niet altijd naar de mijne zag je ogen in het roodgroen van wissels verlaten kwamen we aan liet je gaan maar op het avonds retour zag ik je weer staan we denderden voort op rails die nooit scheiden pas op het laatste station lachten we beiden…

De steward op de rails, de blauwe vader Die checkt of je de treinreis hebt betaald Vertelt of je je aansluiting nog haalt Voor hem (of haar) is straks het afscheid nader Knip de trajecten waar ze aan het snijden zijn Af langs de onrendabel aangestipte lijn…

Niet enkel wordt het stil bij de loketten NS wil stiltezones in de trein Waar iedereen slechts dood- of muis- mag zijn En Albron ook geen koffie meer mag zetten Als de tweede prijsverhoging door kan gaan Zal stilte op de rails vanzelf ontstaan…

het einde van een fase de gedachten ontleden diepgang en oppervlakkigheid vaak met wijsheid soms omstreden het inzien van gevoelens leren omgaan met innerlijke rijkdom geen plaats meer voor het negatieve terug op de rails in een wereld vol perspectieven…

éénmaal op de rails is het een fluitje van een cent en in beweging geen houden aan…

dat wat men ziet geldt als de regels alles vastgelegd als stalagmiet jouw waarheid in niet de mijne omdat alles ondergronds beweegt als mijnwerkers in donker verlichte mijnen waar karretjes rijden over smalle rails dit is verzonnen zoiets als een fairytale.…

in Frankrijk zijn stations waar geen treinen meer rijden het loket blijft gewoon open want je koopt er een kaartje voor de bus de rails weliswaar roestig doch ze liggen er nog alsof elk moment de trein uit Vittel binnen kan rollen…

hoe breek je een schok als je niet weet van welke kant hij komen zal hoe blijf je waterdicht als de duimschroeven worden aangedraaid hoe kijk je terug naar waar het leven begon als het vernietigd wordt hoe je je oor op de rails legde om de trein aan te horen komen die je nog niet zag…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

Nee, ditmaal was ’t geen wissel die kapot ging, geen manke rails, geen pech door blikseminslag, geen staking die nog duren zou tot dinsdag, maar omdat men op geitenjacht slechts bot ving. Een kleiniggeitje, zegt u ? Zulks gebiedt dat ik u toevoeg: “Nou, dan spoort u niet !”…

‘k Lig op de rails al uren in de kou te wachten op het einde van mijn dagen omdat ik, door het leven lamgeslagen mezelf daarvan voorgoed verlossen wou. Maar ’t lukt me niet, opnieuw door pech geplaagd. Die klote-trein is weeral eens vertraagd.…

We speelden treintje met echte rails kind’ren nog Peter die was trein ‘fuut fuut fuut daar komt de trein’ ik was stoplicht en Chef van ’t station bordeaux rode pet zelf geverfde pollepel Peet was echter Eigenwijs hij riep ‘wijntje is in trijntje boem boem boem’ ons treintje liep zomaar van de rails lag te spartelen als ’t omgevallen…

Al groeien er aan spoorbomen geen bladeren Toch komen blaadjes op de rails terecht En dat is voor het treinverkeer heel slecht, Want soms komt er een blad tussen de raderen En wanneer één zo’n machtig blaadje wil Staat heel het raderwerk vervolgens stil.…

hij stopt niet hij rijdt niet de tuftuf is er niet de klandizie weet het niet de goederen zijn er niet de gevaarlijke stoffen mogen niet de rode lampen lichten niet de grens opent niet de duitsers doen het niet de rails passen niet de koningin wist het niet de bundeskanzlerei weet het niet de kosten tellen niet de toekomst ken ook ik niet…

ik droomde de dode oudere vrouw tussen de rails en, wat later bleek, haar gezette man, die geschrokken een biertje dronk in de stationsrestauratie parelend zweet, voorhoofd een barman die 'genoeg' zei de hulpdiensten waren immers onderweg zoals altijd, te laat…

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

De wielen worden vierkant door het blad Met laserguns gaan ze de boel bestrijden Zo is het spoor weer prima te berijden Ook spuiten ze de rails nog lekker nat Met laser?...hopelijk verstand van zaken! Want anders gaan ze ‘t spoor nog bijster raken…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Je wilt dagenlang genieten maar er cirkelen al meeuwen voorbode van storm en regen laat het nog maar éven sneeuwen.…

Onder de sneeuw is het gras nog altijd groen. Onder het ijs zwemt de vis nog naar de zee en onder die blik, hou jij nog van ons twee, want onder de sneeuw, is het gras nog altijd groen. Onze ogen van vuur zijn ontzettend kil en onze vragen krijgen geen antwoorden.…

Sneeuw, sneeuw, Is witter dan linnen, Trouwe dienaar Van lot – witte sneeuw! Toverij! Wie ben ik en waar loop ik heen? En verlaat ik levend dit land Nieuwe? Sneeuw, Witter dan een blad papier Nieuwe. Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid!…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

Op een veld zo ver dat niemand kent ging een kleine blauwe vogel dood bij het vallen van de nacht, koud zo koud Alsof zij zijn dode lichaam begraven wou zaaide de hemel sneeuw zonder geluid, hoog zo hoog Een man is op weg gegaan naar huis of geluid van een onbekend dorp hij droeg een sluier, wit zo wit En tenslotte toen de ochtendzon…

morgen is de sneeuw weer weg misschien vanmiddag al het is geen tijd voor bladeren die er anders nat gelegen hadden en de wind de wind neemt mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis…

Sneeuw als tranen om haar jarenlange strijd, jullie achterlatend met oeverloos verdriet. Terwijl de sneeuw jullie verdriet toedekt, zal zij rustig heengaan. Omringd door jullie liefde blijft haar glimlach bestaan.…

Het leeft als het zweeft langzaam daalt 't en niets haalt 't bij zo'n wonderlijk schouwspel als dit. Het dwarrelt het scharrelt door de lucht als een zucht en dit alles zo smetteloos wit…

Lachend in de sneeuw, met de maan die sterren verlicht. Komt de gloed van jouw weerkaatsing, teruggevallen op m’n gezicht!…