Alle inzendingen over Rouwen OR Zelfmoord

De band zei: “Ja”, de burgemeester: “Nee” en ijlings werd het rockconcert verboden omdat een man zich daarbij wilde doden; één zelfmoord maar, dat valt toch nogal mee ? Als André Hazes daar nou stond te zingen zou ál ’t publiek wel voor de sneltrein springen.…

Gedonder: Van Gaal flitst uit de godenhoed Het toonbeeld van geduldig, wijs beleid De vriend van Pers, gereed tot harde strijd De wraak op Johan: bitter maar ook zoet Doch Ajax, Griekse held, zal daarentegen Ten tweeden male, treurig zelfmoord plegen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Niet depressief, tóch zelfmoord, da’s wel wrang. De fabrikant ontkent, laat díe maar lullen, voor hen staat Prozac voor: pro-zakkenvullen. ’t Is troep, maar dichters wisten dat allang. Voor ons bij stress, bij angst of zelfs paniek geen Prozac, maar uitsluitend Poëziec.…

rouw heeft zijn achteraf datum na de spijt en op een perron waar geen trein vertrekt enkel jouw sporen…

Volop in het nieuws: het aantal zelfdodingen loopt terug, echter in slechts 1 week tijd, plegen drie mensen zelfmoord. SBS presentatrice Ariana, Joost Zwagerman en een onbekende knul, die dinsdag van een flat sprong. Maar: het aantal zelfdodingen loopt terug!…

een moord gepleegd op wat had gekund en wat had gemoeten rest mij niets dan rouw…

De zon komt weer op de maan gaat weer onder, Voor de één vanzelfsprekend Voor de ander een wonder. Voor de één een start Een kans op een nieuw begin, Voor de ander een last, Want wat is de zin? Het lukte je niet om gelukkig te blijven, De ups en downs werden je teveel, Je had geen zin meer om te strijden En nu is alles stil.…

Als niemand weet wat er met je is Als niemand weet hoe moeilijk jij het hebt Dan zijn de dagen onvoorstelbaar lang Dan zijn de dagen een gevangenis van gevoelens Gevoelens die misschien niet te verdragen zijn Gevoelens die misschien blijven voor altijd Gevangen in je angsten voor wat gebeurd is Gevangen in je angsten voor wat komen…

Een gedicht van G.K. Chesterton De galg die in mijn tuin staat, naast de vlier Is nieuw en netjes, hoog genoeg vooral Ik knoop de lus op 'n eendere manier Als iemand die zijn stropdas knoopt voor 't bal Maar net als heel de buurt -in groot getal- Diep ademt voor een kreet van puur plezier Bevangt me 'n vreemde stemming...ben ik mal(?) Ik…

Hallo wat fijn dat u nu met ons belt Wij zijn op dit moment wat slecht bezet Dat is niet in de haak, maar is debet Aan management dat zuinig doet met geld Dus één moment nog, nee niet om te stangen Blijf, net als mijn collega, even hangen…

Er is geen algemene remedie voor rouw iedere rouw staat op zichzelf wie het niet heeft meegemaakt kan er ook niet over meepraten je moet het ondergaan beleven die rouw je moet er bijna aan onderdoor gaan, doodgaan, bijna Maar door je vrijheid te behouden je eigenheid te koesteren door veel van jezelf te houden niets voor jezelf achter…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

Ophef over een nieuw onderzoek waarin gesteld wordt dat Vincent van Gogh geen zelfmoord pleegde maar door twee kinderen werd doodgeschoten.…

Toen mijn moeder overleed, werd er gehuild, er was verdriet, lang rouwen, nee dat kon echter niet, want een tante overleed de liefste die ik toen bezat en weer was er verdriet, weer werd er gehuild, maar lang rouwen nee, dat kon echter niet, want de hond werd overreden, en toen ook zij was overleden werd er gerouwd er was verdriet, maar ook dat…

Ik mis je aanwezigheid Je zachte woordjes Je geur Ik mis je zo ontzettend De dingen die we samen deden De herinneringen die we deelden Jij was de grootste zon in mijn leven In dat leven waar nu een schaduw over teistert Ik ben niet meer ik Zonder jou die zo eigen durfde te zijn Ik lees je in mijn dromen Ik hoor je in mijn teksten…

Als het rouw rumoer rondom jou is verstomd, de stoet voorbij is, schuifelende voeten, dan voel ik dat er een diepe stilte komt, en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten. En telkens weer zal ik je tegenkomen, we zeggen veel te gauw, het is voorbij, Hij heeft alleen je lichaam weggenomen, niet wie je was, en ook niet wat je zei.…

Wat zijn de juiste woorden wie reikt ze mij zo aan wat zeg je tegen iemand die een geliefde af moest staan Wat zijn de juiste woorden jou zo te zien doet mij zo`n pijn dan moet het toch voor jou bijna niet te dragen zijn Ik zeg maar beter niets en zit hier nu naast jou want luisteren is volgens mij de enige échte vorm van rouw…

ik slijp mijn dagen aan botte stenen vlak en nauwelijks door te zagen het is geen tijd om te wagen het is van binnen in stilte wenen de lente is vals gestart ondergesneeuwd met wit en zwart een vleugel is al vallend gebroken lijmen ligt niet voor de hand ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken zal moeten wachten op het licht dat landt…

dromen schreeuwen in de nacht woorden zitten diep van onder meeuwen krijsen de nachtuil lacht zijn nek draait aldoor ontkennend, hij staat nog op wacht wijl ik tegen de herinnering praat, roep, zucht en mezelf achterlaat…

er was een dag dat alles leek te stoppen er was geen weg terug en geen vooruitgang meer jouw hart hield op, het mijne bleef nog kloppen maar vol verdriet, mijn liefste lief was er niet meer ‘k keek niet vooruit dat maakte me te angstig en een terugblik naar ons samen deed me pijn maar naast me kijken voelde veilig, ‘k zag daar vrienden die…

't huis kent nu geen klanken meer geen klaterlachen klautert hoog tot in de nok om gevangen door 't zolderlicht allengs te bedaren geen zangen dringen door ontsloten vensters buitenwaarts om in gezocht duet met luider merelfluiten of lijsterslaan de vroege ochtend in te zingen seizoenen zullen blanke toetsen tot een dof en okergeel polijsten…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

In die ene seconde veranderde voor velen de wereld in een hel de dood kwam aangestoven middels een zwarte bolide maakte een einde aan vijf levens verbijsterd keken we toe onmacht ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten…

In die ene seconde veranderde voor velen de wereld in een hel de dood kwam aangestoven middels een zwarte bolide maakte een einde aan vijf levens verbijsterd keken we toe onmacht ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten…

als oprechtheid halfstok wordt gehesen lijkt vertrouwen dood ieder woord ieder gebaar iedere stilte heeft aan oorspronkelijkheid ingeboet, het delen is vermoord of zal het zijn als rouwen, opstandige eenzaamheid, woede bouwen tranen die slijten aan hoop, eindeloos, in nog ongewenste dagen blijven zij schaduwrijk doch ongewijd…

er valt stilte op een wit papier mijn inktpatroon gevuld met rouw zwarte letters laten zich niet schrijven woorden bevriezen in de lucht ruimte wil niet komen in mijn hoofd beelden blijven van gebroken ogen het naaktgewassen lichaam wacht op kleding en daarna haar kist…

en ik sta daar maar verloren kijkend over het water en weet het zeker dit komt nooit meer goed maar toch zal ik ooit weer glimlachen weer geloven in de liefde weer vertrouwen in de toekomst krijgen hoopvol zijn maar nu nog niet zelfs de wind biedt nu geen troost zacht fluister ik wat namen en de lenteregen legt een rouwsluier over…

de kersenbloesem is geknakt door diepe rouw in een Japanse lente een bij zoemt vergeefs waar is zoete honing? ginds daalt hij neer voor nectar in papavers…