Alle inzendingen over Storm

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken water wijn, valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken waterwijn valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

Maar het waaien houdt aan, wordt een zware storm; het schip hulpeloos in weer een wind. Op de achterbank een huilend kind. Bange ouders met een extra last. Dan de draden vast voor de veilige sluis. In het nu stille water drijven witte kwallen...…

Het stormt in mijn ziel De wind huilt Mijn romp schuurt Het zout maakt rauw de huid Regen klettert in mijn hoofd Striemende gedachten En het hart klampt zich wanhopig vast Voor de volgende golf Mijn olielamp knarst en flikkert Maar blijft zichtbaar In de donkerste uren…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Uitdagend was het zand dat korrelde van ongeduld in de zachte stilte van het strand. Een hand bewoog tot schreeuwen de tralies van de schorre lucht het golfde over meeuwen. Over leven over de wind die koppen telde en de nacht die plotsklaps langs haar vele monden snelde.…

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

Storm laat de bladeren ritselen in mijn onrustig hoofd.…

Stormen staken op aangekondigd, maar soms ook onverwacht Net als jij die mijn leven binnenwandelde En me als een prinses behandelde.…

Ik fluister zwoele voorjaarswoorden. Die ik buiten niet zou zeggen, in de regen en felle zomerwind. Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

De boom heeft net zoveel bladeren Als ik herinneringen heb aan jou Als manieren waarop jij lachen kon Als lieve woorden die jij zei Jij was net als die boom Na de storm waren de bladeren verdwenen…

Ik laat de storm maar razen door mij heen, Het is van binnen en buiten dat ik ween. Na een poosje windkracht tien Kan ik de schade wel weer overzien. Het is wel even heftig zo'n emotie-storm, Maar ach de opluchting is daarna enorm.…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

De wind heeft volop storm gezaaid en de vele natte en dorre blaren, die zich in zo'n storm vergaren zijn tegen de ramen aan gewaaid en binnen, wat onderuit gezakt zittend, kijk ik wat melancholiek naar een alsmaar groeiend mozaïek dat op het venster wordt geplakt.…

in de luwte een koppeltje ouderen soms valt een woord na de storm de welving van een duin op mijn pad tussen het wier balken op het strand ongeborgen…

Voor Frances S. Een najaarsstorm ver op de oceaan, met hoog water en wind, heeft de kust ondermijnd, huizen verdronken. Wij liepen naar het strand van de binnenbaai, dat geen geweld kan doorstaan. Zand over het pad, ruwe sporen van water waar zee door de duinen brak, planten afgerukt en nog bloeiende, slap op het strand. Eb en vloed zaaien…

En kan je weer gaan leven, alsof er geen storm bestond.…

De wind waait om me heen koud, gurig, met kracht jij verwarmt me meteen al klinkt je stem zacht.…

Soms begint het dan te stormen in mijn hoofd word ik van mijn rust beroofd wil ik naar voren of naar achter naar omhoog of naar opzij steeds weer sneller dan weer zachter beetje depri beetje blij zo vreselijk onrustig weet totaal niet wat ik wil zo loop ik maar iets te schreeuwen volgend moment ben ik dan stil ik ga nu meteen…

Terwijl de storm raast, besluipt me binnenshuis een rust, ik ben geaard.…

zand stuift duinen top meeuwen krijsen tegenwinds al bollend leun ik…

rimpels achtergelaten in de beek van vergeten gevoel laten niets nog zijn zoals het leek vergeten tijden blijken te vergaan verder te gaan dan tijd gaat zoals ik keek kijk ik nu vergelijk de andere stroming met de waterval van ooit het is later veel en veel te laat tijd zal leren zoals tijd gaat en wederkeren tot dan tot…

De storm is voorbij op de grond ligt een vlinder de vleugels gescheurd.…

Wel weert hij zwiepend alle slagen nu herfst wreed dekt de zomer toe het laatste groen laat hij dan toch maar vallen de bladeren waren toch al moe Als ook de storm vermoeid gaat liggen in armen van gevallen hout koestert een rode blos de aarde en kleurt de zon de wereld goud.…

Als storm je hart heeft gebroken raap dan de scherven weer bijeen lijm ze aan elkaar tot een geheel. Barsten zullen nooit helemaal meer helen maar probeer het mooie van het leven te gaan zien. Klim weer omhoog uit het dal kijk naar de regenboog hij zal je leven weer verder gaan kleuren.…

STORM De golven over spoelen het strand, Elke keer verdwijnt er een laagje zand. Het water komt dichter bij de duin, Gaat net nog niet over de kruin. Het is een dreiging voor het land, Het verdwijnen van al dat zand. Als de duinen worden doorzeefd, Dan heeft het land voor het laatst geleefd.…

bevrijdend Kalmeert de storm die woedt De storm zal gaan liggen……

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was?…