Netgedichten

netgedicht (nr. 27.942):

Storm

De wind heeft volop storm gezaaid
en de vele natte en dorre blaren,
die zich in zo'n storm vergaren
zijn tegen de ramen aan gewaaid

en binnen, wat onderuit gezakt
zittend, kijk ik wat melancholiek
naar een alsmaar groeiend mozaïek
dat op het venster wordt geplakt.

Eindelijk moest ook die storm overstag,
ze ging kennelijk alleen ten gronde
aan haar eigen onbetamelijk wangedrag,

de wind nam af, de zon scheen flauw,
het mozaïek werd blad na blad verslonden
en ik, ik nam alles gelaten in ogenschouw.