Alle inzendingen over Verhuizen OR Eenzaamheid OR Verlaten

Eenzaam aan de oever stal het hart de macht Krokussen kussen het gras De macht verlaat het hart of bladeren vallen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

moet kunnen praten Met anderen, als die er zijn Maar zit je alleen en verlaten…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

Ze loopt door het dal van de verlaten wereld langs gevels van puur porselein Door de sombere straten verlangt ze naar de wereld De wereld die nooit meer zal zijn Verborgen in verlangen in dromen en verhalen en diepe stille wensen Geborgen in de duisternis en de eenzaamheid van ons, verlaten mensen…

alleen gezeten in een bootje op de zee helemaal verlaten wat moet ik er toch mee? de duisternis valt in dobberend op golven val ik maar niet in slaap onder eenzaamheid bedolven…

wat nog hangt in de oude fabriekshal is de leegte maar nu zonder het gestamp van zware machines een verlaten overall hangt eenzaam aan een roestige spijker 'een symbool van verlatenheid' het laatste teken van leven is misschien wel 't jonge berkje dat zich heeft genesteld in de scheef hangende dakgoot…

Bevroren wegen Nevel en kou Sluiers die voortbewegen Damp uit een vossenbouw Een dikke tak kraakt Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt Sferen van verlatenheid Rijp over een heidevlakte uitgespreid De weg langs kale kruinen Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen De sferen van verlaten Maar de vos in z’n hol houd…

Verstandig is 't van tijd tot tijd, Een teedre, sterke band, Die 't arme harte bindt en vleit, Te schudden van de hand: Te scheiden van een dierbre plek, Vol weemoed en genot, Te wennen maar aan elk vertrek - Verhuizen is ons lot.…

Dag huis, we gaan je nu verlaten, noodgedwongen, niet van harte, ik kén je, ál je hoeken, ook de gaten als m'n broekzak. Nooit liet je me in de steek, de warme deken van 'k ben thuis, overviel me immer bij 't omdraaien van de sleutel...…

Maar de stress van een verhuizing is een kleine ramp op zich nog een paar weekjes en als de dozen leeg zijn de kasten gevuld, is het huis in rust weer gehuld, Dan kun je zeggen: welkom thuis.…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Ik ga toch maar niet Daarvan heb ik wel wat verdriet Niet heel erg groot hoor Wel een schuldgevoel daardoor Zou eerst gaan, maar heb me bedacht Hier een zucht en daar een klacht Toch niet zo mooi daar in dat land Voel me er niet meer thuis in dat zand Stiekem hoor ik nu hier Al 10 jaar een gewoontedier Een vreemde eend in de bijt Is…

ik kom even voorbij om ieder gedag te zeggen ben nog steeds onderweg om mijn ziel te verplaatsen en elders een nieuwe zaligheid aan te leggen de einder komt in zicht mijn hart ontwaart nieuw licht schouders dragen de laatste lasten * wilde dit melden mocht je mogelijk in vragend duister tasten ik kwam voorbij om te groeten…

Achter een vrolijke glimlach ligt er toch angst, voor later. Een lichaam stijf, traag, en zwaar, mijn rechterarm beeft, voelt niet als deel van mijn lijf. Een lach vervaagt in een mimiekloos gelaat. Ik alleen kan hier doorheen. «Kom meid, accepteren.» Iedereen wordt oud en moet dat leren. Soms huil ik van binnen, om het…

Mensen geven me geld. Mensen beloven mij de wereld. Mensen proberen me liefde te geven. Maar mensen, geef mij: een huis. Geef me een huis om in te wonen. Geef mij een huis om me eindelijk veilig en geborgen te voelen. Geef mij een huis om in te blijven, schrijvend dichten. Geef me een woning om te delen met velen: mijn wereld. Een…

van harte gewenst, ten dele weemoed de uitgezochte elementen van een mensenleven lang het behang nog niet vergeeld over dozen verdeeld ligt toekomst stil te wachten daar zullen nieuwe nachten anders zijn wat rest is de kern van ons gezamenlijk bestaan en dat voelt goed we gaan een ander welkom tegemoet…

In dit lege huis ligt verkruimeld mijn heelal, op de tast vind ik babygeur, heilig vuur, verschoten pijn. Op het oog blozen dozen van het grauwe stouwen Over en weer klinkt stom geblaf of brekend hart. De deur, een bokkig heer, wil niet open, kast blijft steken, bank schiet dwars. Met blauwe knieën, geschaafde schenen, wring ik door…

ik moest afscheid van je nemen de allereerste dag ontving je me met open armen we hebben lief en leed gedeeld je hebt me zien huilen en hoorde me lachen als ik weg was wachtte je geduldig tot ik terug kwam wat was ik blij als ik je weer zag dag lief huis bedankt dat je er jarenlang voor me bent geweest…

het huis telt de stappen kraakt zijn trappen in het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden de tafel is oud een bank droomt gerieflijke plooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis staat te koop…

Ik voel me soms eenzaam en verlaten. Kan dan met niemand praten. Wat in mijn gedachten zich afspeelt. En denk dat ik iedereen er mee verveel. En kan alleen maar dromen, Dat ik daar toch alleen uit kan komen.....…

Toen de voetbalclub moest verhuizen, door toedoen van al die muizen. Stond ouwe Joop te grienen naast de deur, want hij was onderdeel van het interieur!…

Jij hebt mij immers verlaten Droeve eenzaamheid wint ’t terrein dat uit louter reine liefde is geboren waar water proefde als zachte wijn en elke blik op jou mij kon bekoren Enkel eenzaamheid woont er in mij zeggen druppels regen uit mijn ogen want mijn verdriet loert van dichtbij op de signalen van mijn onvermogen Zwarte eenzaamheid…

Turend naar de verre einder waar het licht al avond schijnt houdt ze de ondergaande zon behoedzaam in haar handen maar als zij louter vagend zijn liefde schimmen ziet drijven koesterende stralen dovend in verkilde tranen weerloos drinkt ze stilte uit geleegde eenzaamheid voor ze als gewezen engel vleugellam verzinkt…

eenzame momenten ik buig mijn hoofd alsnog hopend op een nieuwe lente "la rose noire est morte"…

zon verdringt Sta ik stil in het schijnsel van mijn schaduw beweeg ik niet stokt mijn adem in de wind Wanneer de sterren hun licht doven en niets nog betekenis heeft zweef jij in mijn gedachten ongrijpbaar als altijd Jouw stempel ligt op de spullen die jouw aanwezigheid verhullen Je hebt de kamer nu 45 minuten en 33 seconden verlaten…

ik ben bang voor 'houden van' door de gevolgen van de vlam als eenling ga ik door het leven met te veel trots om op te geven terwijl ik de vrouwen op afstand houd zijn veel van mijn vrienden al lang getrouwd uiteindelijk zijn dan ook mijn schoot en handen bezet dan wel door een kat, merlot en sigaret…

De drank bereidt ons niets dan gal, En morgen vond ik mij weeral Verlaten. Geen liefde meer, geen hope meer. ‘Hebt gij mij ook, o Heer, o Heer! Verstoten?’ De wolke zwart daarboven drijft; Het licht verdwijnt, de hemel blijft Gesloten. Alleen, alleen, zo gans alleen! Hier helpt geen klagen noch geween Noch smeken!... Welnu!…