Alle inzendingen over Vernedering

( voor Judith Herzberg ) Dichteres zonder weerga, zonder schijnvertoningen, een ziel zo mooi als Marilyn Monroe op haar beste poses, als Anne Frank in dat vernederende, uiterst beklemmende verstophuis, moedig de pen hanterend als vreedzaam wapen, maar effectiever dan heel het Duitse wapenarsenaal.…

En zijn als die stroom, dapper, ondanks vernedering, gevaren.…

Iedere marteling die jij ondergaat, voel ik iedere vernedering die jij verduurt, eet ik op iedere doodsbedreiging die jou wordt aangedaan, doen zij mij aan en dat zullen ze weten, want voor mij ben jij een zus die ik liefheb en dan komen er krachten vrij die zij voor onmogelijk houden, maar juist daarom hun toekomstige ondergang inluiden.…

Maar het enige wat ik kon doen was het gescheld en de vernederingen opvangen. Waarom moet ik nu al door deze hel gaan? Waarom zijn al deze dingen mij aangedaan? Waarom dit machtspel, waarom nu al beheersing over mijn leven? Ik heb alles gegeven wat ik kon geven! Letterlijk alles, zelfs mijn lichaam als hij het nodig had.…

Mijn tante die niemand kwaad deed liep na de oorlog met ‘n kaal hoofd en kwam niet over de vernedering heen, ‘n oom was kampbewaker in Sellingerbeetse, waar NSB’ers gevangen zaten. Een tweede oom komt van Arbeitseinsatz terug met een Duitse vrouw. Zie hier het verhaal van mijn familie aan de Duitse grens.…

vernederend zien doodgaan? klotensadisten! jullie denken maar dat God een Sadist is ik heb de ziel van Bettina doortast en gevoeld dat ze van grotere allure is dan jullie stroomstootvenijn.…

Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht.…

Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht.…

Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht.…

bepalen zij wie je bent en hoe je moet leven, geloof je dat echt of vind je dat niet wat overdreven, ergens weet je het en wil je het maar al te graag, lekker jezelf zijn, zonder die vrienden steeds in je kraag, hijgend in je nek, en je laten doen wat zij van je willen, dreigen met verstoten, of anders je villen, wat zijn dat voor mensen die je vernederen…

Op een dag trok hij uit naar de bergen om zijn land te verdedigen tegen de horden om zijn kinderen te redden van de vernedering.…

Ventje, kinderen, vrienden, ik toon berouw Ik smeek om vegeving en toon blijf erg trouw Kwetsen, en vernederen, het was een erg domme pret Maar, echt waar, uit frustratie en pijn, niet met opzet! Trauma's en innerlijke conflicten verbloemen, ongezond Ik pende zaken, zei dingen, brutaal geformuleerd en bont.…

Toen jij, snotaap, de clowns Tomaat en Knoef in Oosterwei zo hard bekogelde toen waren ze het meest ontgoocheld door de haat in jouw ogen Jouw haat is onvermogen, het is angst voor de vernedering. Zoals wanneer je vader WC’s schoonmaakt, of - alweer - de meisjes slimmer zijn Vertel: waarom ben jij zo oliedom?…

Zij genoot ervan hem te vernederen. Het ontbrak hem vaak aan een lichtje. En dan legde hij haar, zijn puzzel verkeerd. Dan werd ze boos en smeet al haar puzzelstukjes naar zijn gezicht. Op een dag viel hij ook in duizend puzzelstukjes uiteen. Wat over bleef waren twee puzzeldozen.…

Ik vraag alle magiërs van alle tijden om deze schendingen te verschonen en om hun vernederingen op henzelf terug te slaan. Ik lag weerloos op een bed gesmeten en de een na de ander had de gore moed om mij te verkrachten, terwijl ik me door de overmacht niet kon verweren. De pijn van hun walgelijke genotseisen ging mij door merg en been.…

Moeilijke keuze van beiden krijg je vast spijt In de ene wereld lijk je te moeten streven naar macht terwijl je in de andere moet vechten met kracht Met kracht vechten om wat respect of iets te eten of elke dag vernedering moeten vreten Collectivisme of Individualisme welke zou het moeten zijn?…

wat niet veranderen wil loop ik te pletter op de muur van inertie ik heb geen helm of schild noch lans en zwaard geen knol die ik Rocinante noem ik berijd de nachtmerrie van het onvatbare dat me ontglipt of verdampt waarin elk houvast op drijfzand of op losse poten stoelt moet ik driemaal sterven genageld op het kruis van vernedering…

Diepe verachting is in ons gekomen Voor de bloedbruiloft in wereldzaal, - En de vernedering: dat niet voorkomen Werd dit aanzitten ten dodenmaal; - Diepe verachting en de bitternisse Dat wij de beker dronken van het bloed En toch de hand niet vloekten, de gewisse, Die beker doopte in de rode vloed.…

Zij die me vernederen Nu al vele jaren Eigenlijk vanaf het begin Drukken zich nu uit in Mijn herinnering. Zou ze over de railing Van deze terrasboot willen Flikkeren en nooit meer Aardig gevonden willen worden Maar zoiets kan ik me Niet veroorloven. Ik denk, Vermoed, weet, twijfel of Dit wel zo verstandig is.…

Het zette bij die vrede ook onze mensen aan tot zelf begaan van intense vernederingen: ook 't kalen, ook ver van humaan. Ik zou werkelijk nu echt willen dat ik je nu alsnog kon zeggen zo samen zingend "bevrijdt", er komt heus die tolerantere tijd.…

Gij zoekt geen grootheid, vreest geen vernedering: Van 't pad der waarheid, 't spoor uwer heerlijkheid, Lokken U nimmer, laagheid noch eerzucht, Vreze noch hoop. Geen zucht tot vrede, Gij die ons vrede geeft, Verbergt uw mening. — „ Wee u! gij huichelaars!" Zegt Ge aan de Groten. — „Achter mij, Satan!" Zegt Ge aan uw vriend.…