Alle inzendingen over Voelbaar

de schoonheid van de dood leeft op de gezichten van hen die waren onbereikbaar ver zijn zij de koude herbergt warmte van buitenaf niet voelbaar van binnenuit niet tastbaar en toch het hart zal ogen openen een glimlach zal ontwaken rust in vrede zal uitgesproken worden in de schoonheid van het leven…

zij beheerst fluisterende woorden een stilte die voelbaar is verlangt naar zachte momenten waar tijd heel even vergeet dat ze toegeeft aan verlangen pijn ruilt voor een lach de openheid van dromen heel even omhelzen mag…

In Duitsland is aan regen geen gebrek Klimaatverandering leidt tot problemen Die voelbaar zijn vooral bij weerextremen Ineens is het dan alle hens aan dek Preventie? Nee, we missen straks de boot weer En blijven liever handelen uit noodweer…

Vuur ontvlambaar verlangen tastbaar gevoelens breekbaar een mens kwetsbaar strijd onneembaar verdriet voelbaar huivering zichtbaar ongemak waarneembaar geluk maakbaar liefde dansbaar mooie woorden holle frasen…

voelbaar dun speelt wind in stil verwachten dwarrelt sneeuw als schicht door lantaarnpalenlicht dempen voetstappen het naderend geluid vorst kraakt er bovenuit tot het klokje klinkt de wereld zich bezint op het goddelijk geboren kind…

Jij hebt de snaar geraakt die mij deed ontwaken de eerste tonen die ik hoorde zacht van binnenuit nu is het stil jij bent gegaan net zoals je kwam een toon een echo nog zacht voelbaar hij is stil ...de dood.…

Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

Als het hart alleen nog klopt En de rest al niet meer voelbaar is Een dode geest in het bijna Dode lichaam woont Dan is de eenzaamheid Huizenhoog zichtbaar In de mens die zichzelf Reeds verloren heeft Net als veel van zijn beminden En niet meer weet hoe Hij het leven, en zichzelf, Terug moet vinden…

Onzichtbaar maar toch voelbaar Leef jij in mij. Verbondenheid tot in de eeuwigheid. Ervaren door liefde en licht. Kreeg mijn droom plots één gezicht. Jouw naam geschreven in mijn hart. Kwetsbaar en warm tegelijk een gevoel diep en apart.…

je puntig schrift deed pijn verloren zijn de ronde krullen voelbaar het venijn woorden sisten afgekort in zwarte zinnen eilanden op eenzaam wit de koude woordenstroom verpakt in envelop mijn naam er op vernietigde een droom…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

Dat ieder mens liefde nodig heeft om leed te relativeren staat geschreven in boeken door de droomgeleerden die het leven slijten en woord na woord in dromen overdragen misschien komt er een brug en lezen we verborgen onschuld dan laat ratio een nieuwe God zien om ons inzicht te bewijzen in een dieper voelbaar voelen.…

Half acht heet half negen terwijl de vroegte voelbaar in de wind zijn kilte achterlaat op hoofd en handen pas tegen twaalven oud elf uur parelt in ’t zonlicht vermoeden van wat zweet als het bewijs van zomertijd…

gebarsten druppels blijdschap vloeien traag voelbaar sijpelend weg het glas eens zo helder van klank is dof geworden kan de wijn niet meer omvatten, die door de scheuren weggelopen is. door de spleten dringt de wijn de droesem blijft dit sterven doet geen pijn…

Maar ook een schicht, van zulke intensiteit dat via ons de eeuwen worden samengebrand tot de meest voelbare essentie.…

pril licht schuurt speels met schaduw over stenen zelfs de lantaarn al gebogen in de nacht toont ook nu bescheiden op het toneel van de opkomende zon de rust van de ochtend is voelbaar aanwezig mijn eerste as smeult nog na als wierook van vroege aarde…

in zwaaien harmoniëren handen en vingers maar armen stokken in reiken ogen ontmoeten blijdschap spreken verstaan van het immense verdriet zonder woorden is zijn ontbreken voelbaar gemis wordt verzwegen het grote geheim dat zich geluidloos openbaart in samen weten…

In het voorbijgaan van het praten in zuivere liefde hebben we elkaar in duisternis zonder iets te zeggen de geheimen van een droom gegeven het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon intimiteit is in zwijgtaal bekomen van alle onrust die zo voelbaar was.…

blauwe bergkristal moment van meditatie naar binnen gekeerd wankel op de top op vaste grond uit balans gedachten voelbaar zien met ogen dicht ruimte om te bewegen de volgende stap ogen geopend terug in het hier en nu denkbeeldige kracht…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

Haar laptop optillend het bagagerek in laat zich haar blote buik zien, een navel glimmend van doorvoed geluk een vleesgeworden godin volmaakt vallend in het moment waarvan ik deelgenoot ben zich hakt in de herinnering beweegt, bestond, verging voelbaar vloeibaar Ming…

net zo veel als het delen geeft men om het even en maakt men onbewust scherven in een ander leven de pijn die dan wordt gedragen is niet voelbaar voor de dader en evenzeer zal het leiden tot een wijze les van vader het punt van gevoel is bitter want je kan niet leven zonder pijn en als ik je dan de ogen uitsteek hoe zou dan de wereld…

soms komt het weer boven het zwijgen, de stilte alleen in de massa en steeds weer die kilte de sombere dagen zwart en verlaten de leegte was voelbaar niets meer te praten een moeizaam verleden hetgeen mij niet beviel voorbij, maar niet over graaft het diep in mijn ziel…

over het slingerpad dalen we naar het strand ver benee het regenwoud omhult ons met haar geheimvol groen door de zee gevormde grotten vallen altijd bij eb droog op blote voeten betreed ik eerbiedig deze kathedraal eeuwen zijn hier voelbaar van bruisend, beukend water .…

Door een plotseling vochtig wordende mist wordt de lucht voelbaar zwaar geen hand voor oog te zien ze zucht haar wangen nat de wind steekt op haren wapperen voeten zoeken houvast waar je ook bent ik zal je vinden klinkt haar fluister door de nacht…

Het is alsof de dood ons stilte afpakt en de kleuren van bloemen intenser zijn dan ooit maar helderheid is in een waas omdat de spiegel nooit kan liegen en denken soms niet verder gaat dan voelbaar beseffen dat het sterven ons de grootste talenten heeft ontstolen om voort te leven in gedachten.…

het is werkelijkheid die men van binnen door begeestering ervaart en zich komende dagen fijn besnaard over ons verspreidt gelijk een duif verbindingen legt, zich aan het ongrijpbare wijdt dat licht schenkt aan elkanders zielenwegen opdat leven liefde zegt en naar het voelbare inzicht wenkt…

tot twee keer toe floot hij, de vogel die het voorjaar riep en ook de zomer terwijl de tuinman naderde waar ik hem zag viel er een schaduw over het lokkend groen en jij en ik, opnieuw, wij huiverden in de omhelzing duidelijk voelbaar de rilling van de tijd…

hoe konden zij niet zien dat de wereld aan hun voeten lag welke angst strooide er zand in de ogen van hen beiden dat de maatschappij te intens was te groot leek om te overkomen waar woorden stokken, en tranen het verdriet niet stelpen kunnen blijft het gemis voor altijd voelbaar…

Zonder oogcontact was de gereserveerde verbinding voelbaar als een zegen. De T-splitsing legde beslag door de wijzers van de klok op een teder moment. Met gedachte vol zinnen koester ik je zonder woorden gezegd van het kostbaar fragment.…