Alle inzendingen over beetje zichzelf

Soms hoop ik zo een beetje, al was het uit eerbied, soms hoop ik zo een beetje dat jij mij ook eens ziet. Soms droom ik wel een beetje, hou op met het verdriet, soms droom ik wel een beetje, ik zit aan mijn limiet. Soms wil ik toch een beetje, subtiel is het ook niet, soms wil ik toch een beetje dat jij haar niet meer ziet.…

Jij toch wel nu een beetje. Wij mensen met zovelen, hij de aarde in zijn eentje. De wereld verlangt naar ons om te kunnen voelen. Vertel hem al het goede en geef voor aan de zon hem de groeten. Laat zien dat hij leeft, laat het bloeien. Zeg dat we niet zonder zijn water kunnen en zonder zijn bomen.…

Er zijn wel eens dagen dat ik besef bij elke aanval van jaloezie wrok of woede ik het hart van mezelf zou moeten veranderen maar nooit dat van die andere ik ben dus op mijn hoede want zo ontneem ik hem of haar en zelfs mezelf alle energie die zo nodig is om samen door dik en dun elkaar te blijven dragen…

ik heb de lente meegebracht de tulpen aan je deur gehangen achter je winterse raam heb je ze in een vaas gedaan “kijk eens hoe mooi” dat zag ik aan je lippen ik heb de liefde meegebracht als we zwaaien huil je zacht was het maar zomer…

Morgen komt er weer voor mij een jaartje bij: wat zal het brengen, leed en vreugde zoals elk jaar dat bracht, en zoals de herfst met bonte kleuren vriendelijk oogt zal ook het nieuwe jaar wel zegen brengen en de dagen nu en dan een fleurig uitzicht bieden. Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen…

Wat een zegen Maar alleen nu leeftijd parten spelen gaat, slaat dat op de ogen en zie zo best niet meer Ze beginnen uit te drogen en doen een beetje zeer dus vroeg ik Hans Anders snel om raad Hans heeft zichzelf anders wel bewezen door een bril van drie glazen te voorzien Nu zie ik weer Gods werk en bovendien kan ik ook mijn eigen werk…

termen om elke confrontatie met zichzelf of enig ander alternatief af te blokken en met enig succes komt men soms tot verhevenheid…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Beetje bie beetje wordt t stil in de regen op t Hogelaand. -------------------- Wizzelbörg (2009)…

Een mens denkt in soorten en maten; tracht iets van zichzelf achterlaten. De uitzondering maakt hem speciaal; is dat beetje extra boven dat van allemaal.…

jouw licht liet eindelijk de contouren verbleken waarin jouw waarheid gevangen zat stukje bij beetje werd jouw schepping begiftigd met leven warmte en liefde op weg naar een volmaakte medemens die zichzelf kent en herkent in anderen ik dacht je te boeien maar vergat mee te groeien nam ruimte die niet de mijne was en toch…

Wordt dan alles weer als vroeger? Of zal het nog zijn zoals ervoor? En waarop moeten we hopen eigenlijk? Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde plooi valt? Of op het tweede: dat we nooit vergeten wat corona ons heeft geleerd. Als een geluk bij een ongeluk? Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken…

een vrijstaand huis met grote tuin een met koi karpers gevulde vijver een tennisbaan een bad om in te zwemmen een dikke nieuwe Mercedes uit de C klasse waar mijn vrouw en al haar etterbakjes van kinderen in passen de aller braafste zelfs luisterende Afghaan een lieve vriendin met hele grote volle …... buren blakend van de ijver die…

de kasten open en de laden met boekjes van plezier Dan wordt de computer gekraakt veel gegoogeld, maar niet naar God God, Jezus, Heilige Geest in geen digitale velden of wegen te verkennen Je kan het geloven of niet maar geloof is echt en alleen een heel persoonlijke dus aan ieders unieke persoonlijkheid en wie dat wil duiden, doet zichzelf…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

weet je ik val een beetje op je op je ogen op je stem op je grappen zo ad-rem weet je ik val een beetje op je op je trui op je jas op je wat slepende pas weet je ik val een beetje op je als je je haring hapt ik denk wel dat je het snapt en zo niet, heb ik pech, een beetje, maar weetje... ik val op je!…

Individueel en sociaal is ieder mens met zijn eigen grens.…

Zij was eens de liefste in zijn wereld Hij aanbad haar dag in dag uit En zij hield zielsveel van hem Zag zichzelf als de gebloemde bruid Zij was zo lief en vol vertrouwen Hij kon altijd van haar op aan Ze had haar hart aan hem verloren Een liefde die altijd zou bestaan Zij zocht nooit ruzie had altijd begrip Was geduldig en bewoog sensueel…

Ze heeft er zichzelf mee.…

Als de levenden hunner doden herdenken komen de gestorvenen een beetje tot leven en sterven de levenden een beetje hun dood verbeeldend in een beetje troostende eeuwigheid waar de levenden een beetje als de dood voor zijn op z'n minst een beetje hun levende zielen, allerzielen Gedicht nav van het programma Allerzielen van het Kamerkoor Amphion…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…

Ik begraaf je niet Ik wil je voor altijd een beetje Een beetje in mijn hoofd Ik neem afscheid Verloren is de strijd Al om het welke is even Ik begraaf je niet In mijn voortuin niet De bloemen die blijven voor altijd Een beetje in mijn hoofd…

Bij elke herinnering aan jou, Sterf ik een beetje. Bij elke traan, Sterf ik een beetje. Bij elke gedachte dat ik je kwijt ben, Sterf ik een beetje. En als ik al die beetjes samen tel, Voel ik dat ik samen met jou gestorven ben...…

dood De inbreker is gearresteerd En aan de rechter voorgeleid Hij vond zichzelf niet zo verkeerd En toonde totaal geen spijt Hij gaat door met zijn leven Al is het een tijd in 't gevang Maar hij zit niet te beven Hij heeft geen levenslang…

Dan was alles in harmonie en vrede en elke dag was een beetje Kerst.…

Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant.…

Ik wou dat ik weer was toen ik een beetje lachte om iedere gedachte - en nog iets had van een onbeschreven blad. Dat jochie uit de eerste klas die naar de mensen keek - en in zichzelf gebleven nog niet op iemand leek.…

De steen is nog steeds een steen maar ik ben er nu pas in het contact, na het contact De steen schiep mijn creatieve gedachte de steen schiep mij even, voor wie het weet, een beetje op den duur hoogstens mijn naam maar de steen blijft scheppen…

Stiekem kijk ik naar je Jouw mooie ogen, gericht op iets waar ik niet bij kan Maar, als ik mijn best doe en mij heel lang maak Kan ik het pakken Een leven zonder angst…

Ik ben een beetje dom geweest Liet niet wat ik had moeten laten Ik wist dat ik het niet moest doen Maar kon het me niet uit het hoofd praten Ik weet dat ik er spijt van krijg En eigenlijk heb ik dat nu al Maar wat gedaan is neemt geen keer Ik vrees de hardheid van mijn val Het was niet eens zo slecht bedoeld Maar goed was het ook niet echt…