Alle inzendingen over deur OR mat

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dat zijn feiten als dichte open deuren. Ondertussen nemen mensen elkaar de maat, alsof ze onsterfelijk verder mogen leven. Angst regeert als wortel van ons kwaad. Poëzie lezen en gedichten schrijven. Zo geven dichters hun leven zin. Waarom hier? Waarom nu? Onverwacht leveren we later ons leven in.…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…

regeert bemeet de gave van het woord aan de innerlijke maat de ware inhoud wordt verhoord als je er in dienst van staat.…

Jy het soos 'n dief gekom versigtig, eers loer, skelm-skelm suutjies het jy jou voetjies oor my drumpel gestoot en jou handjies, sagte handjies vlekkies op my deur en muur gelaat jou ogies het jy in my spieël gelos en jou ore agter elk kas se deur die rondings van jou lippe lê op sloop, soos perskes wat droog en in my loop op die mat in…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

De deur lijkt een muur van mijn gedachten die me dwingen te sluiten wat ik zonder woorden niet begrijp als ze weer droevig kijkt en vraagt waarom ik zo makkelijk zwijg en haar weer zonder een sleutel laat wachten…

Als de angst langs de voordeur bij mij komt schuilen om mijn schaduw te beschermen dan vecht ik of vlucht ik naar het onbestaande als weggevoerde uit mijn nachtmerrie langs de achterdeur naar buiten aan de angst ontsnapt…

Met open armen ontsluiten de geliefden hun geborgenheid achter gesloten deuren en een bloempje voor het raam. Gordijnen zijn niet nodig een boek is overbodig nu zijn ze eindelijk saam.…

Ik heb de liefde liever andersom en speel het bij mij thuis ik was je onderbroeken niet maar ben gewillig met je kruis Ik strijk geen zielenpoten maar neem je als het kan als een ei met dubbele dooier slurp ik jou want jij bent man Ik kijk wel uit voor schijnvertoning ook voor onbezonnen glijden al smaak je zo naar honing bij de deur…

Er zijn drempels die je tegenhouden deuren die gesloten blijven mensen die niet naar je omzien dingen die tot waanzin drijven. Het leven kan opeens zo anders zijn boosaardig lijkend, en zo hopeloos je met jezelf geen raad soms weten teneergeslagen zijn of boos.…

de regen valt met sloten koffie aan de tafel vierkant geknoeste tijd met elleboog gesleten geulen waar gasten zich een plek weten om het hoofd te laten hangen voor even nergens thuis het getrippel van duizend druppels verdrijft het eeuwige geneuzel in wat het verleden heet te zijn nu en gisteren ook al toen de zon zo scheen en toch is…

Gaat er een deur dicht Gaat een andere deur weer open Want we willen natuurlijk wel weer Naar buiten kunnen lopen Dus we openen die andere deur Wat zou erachter zijn We zijn daar nog nooit geweest Dus is het daar wel fijn Dat weten we pas als we door die deur gaan Oef, weer een nieuw avontuur Was nog even aan het bijkomen Van die andere,…

De deur is open, hij blaast in mijn gezicht de muren omarmen mij de vloer ondersteunt mij het plafond onderdakt mij het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’ het plafond is zwanger, hangend naar benee de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje de deur blaast mij in het gezicht, spiksplinternieuw is de deur met een koude grijns…

Sluit nu de deuren... Of toch maar niet?…

Wie heeft haar deuren dicht gedaan, de luiken gesloten? De boel verduisterd, het kostbare licht gedoofd? Verbittering gezaaid in een tuin waar vogels zongen? De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd? De spontaniteit ongemerkt, het zwijgen opgelegd?…

In sommige gevallen Moet je met de deur in huis vallen. Zeker als je gaat proberen Iemand te arresteren, Die het nog niet heeft willen leren. Ja, dacht de arrestant, Al dat geweld in dit land.…

ieder die naar het verleden luisteren wil Die verdraagzaam is Kleuren En harten met open deuren…

Er is een geest Die deuren sluit Hij is onzichtbaar Opeens zegt hij het is uit Ik heb een sleutel die iedere deur kan sluiten Ieder huis kent Van binnen en van buiten Verweven met ieders verhaal is een ontmoeting Met deze geest voor ieder fataal Het kan aardse deuren sluiten In een lichtval ongekend De mens Treedt door de deuren Van…

Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang. Zijn vader mat hoe hoog het kwam. --------------------------------------- uit: 'Gemengde berichten', 2006.…

Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang. Zijn vader mat hoe hoog het kwam. ------------------------------------- uit: 'Toen de dijken braken', 2006…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Validiteit Is de mate van geldigheid. Er wordt gekeken Naar de mate waarin wordt vergeleken Bij wijze van spreken. Van invalide Naar valide.…

Een relatie wordt vaster naar mate je elkaar loslaat naar mate je elkaar meer gunt dan is een relatie vast en veel zekerder!…

Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad.…

ik ben verdwaald de huizen zijn me vreemd met ramen zonder ruiten deuren die niet sluiten maar open blijven staan ik kijk de mensen aan die langs me lopen niemand ziet me staan holle ogen in het matte licht grijnzen uit hetzelfde gezicht ik pak een hand waarvan de vingers breken de arm heeft te los gezeten om te slaan de schouder…

Ja Mat, het kwam wellicht wat onverwacht, maar ook jouw clubje kent dus Mat-ennaaiers, een onfortuinlijk groepje onrustzaaiers dat hunkert naar een eigen stukje macht. Nomen est omen Mat, snap je dan niet dat men je met zo’n naam als voetveeg ziet ?…

Slechts één minieme stap naar voren en dan staat hij in de vuurlinie hoe bonkt het hart en trilt die knie geen deur in zijn ivoren toren die opendraait naar de geschonden mens het bloed vloeit over de betonnen grens Verbrijzelde ogen staren hem aan een smekende blik treft zijn gelaat verlatenheid waar geen maat op staat een laatste wenk,…

Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang. Zijn vader mat hoe hoog het kwam. ---------------------------------------- uit: 'Gemengde gerichten', 2006. In de reeks: toen de dijken braken.…