Alle inzendingen over doe-het-zelf

Starend op de blaren zittend na een leven vol bedrog eindelijk voor zijn rechter smekend maak het niet te grof langzaam zal de dood nu komen het angstzweet parelt op zijn hoofd hij denkt aan God aan loze kreten ziet alles duidelijk zijn verleden heel deemoedig vraagt hij: "doe het snel"…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

Het is nooit te vroeg, Doe maar gewoon, Dan doe je al gek genoeg. Daarom voortaan Enkel nog maar gewoon gedaan. Ja, dacht de gek, Mij hou je niet voor de gek.…

Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop ontbeerde.…

Wanneer op de verjaardag van de een, een geliefde overlijd, wat zeg je dan in dat geval, dat wil ik even kwijt! Ik feliciteer de ene, terwijl ik de ander condoleer, hoe moeilijk is dat, want ieder jaar weer, krijg ik de confrontatie van een felicitatie alsmede een condoleantie op een en dezelfde dag. Ik huil met de een, lach…

Ging al twee mensenlevens mee En was al door evenveel generaties Afgeschreven - voorgoed, want ik Was zichtbaar voor hen onzichtbaar Geworden, aan het licht onttrokken Door schaduwzijden die zij mij maar Al te graag wilden laten aanleunen - Toch hadden niet zij het laatste woord, Maar heeft het licht mij teruggeroepen Dit leven in…

Ik ben nu groot, ik doe niet mee ik zeg heel duidelijk NEE. Mijn einde, het eind van al mijn tijden kan ik dat echt heus niet vermijden ?…

Doe mij maar gewoon een normale week, zodat ik niet van slag raak.…

Doe het maar uit angst: verwelkom vreemdelingen – in je eigen huis.…

Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen kan het anders zijn?…

De taille van een wesp, de ogen blauw Een lelieblanke huid, het haar hoogblond De benen lang, zo zoet als suikerklont Om zelf te kleden: een toiletjuffrouw Zij die van ‘knappe’ Barbievrouwen houwen: Ze kunnen nu eens echte schatten schouwen…

gehoord liefde, oorlog of een moord een naakt meisje van achttien wat kan mij nu nog laten blozen van wat krijg ik nog kippenvel een horrorfilm in een oud hotel of een bruidsboeket van wilde rozen een liefdeslied op een rare fluit zou mij misschien nog kunnen boeien of een vrijpartij terwijl we roeien… neen, dit alles heb ik al gezien, doe…

Waarom doe je wat ik vraag? Luister niet naar mij – ik houd toch van jou!…

met de kerst weer je liefste wens, doe met de kerst weer je liefste wens.…

Doe je schoenen aan, de mensen denken zo gauw – dat je afluistert.…

Ik doe het licht aan en zie: de wereld bestaat – uit niets dan stofjes.…

Mensen staren naar mij op de zeldzame dagen dat ik me anders kleed Iemand die bijzonder is kan dat niet lang zijn of mensen drommen eromheen, ze jagen weg wie in de weg staat wie daar woont of werkt buren worden vervangen door gasten en ze leveren commentaar op je rol in de voorstelling die je eigen leven is en niet meer is…

staan Maar ze zijn anti depri Die de plank volledig mis slaan Waar is het toch misgegaan Ik weet het misschien niet Of meer De wereld om me heen Komt op me af Maar ik blijf alleen Ik zet maar door Spreek alle frustraties van mensen Om in positieve zinnen Breng wat bij in het bewustzijn Als ik strarende blikken aankijk En net doe…

Waarom doe je dat vroeg je terwijl je mijn intimiteit aanschouwelijk maakte. Wat vervolgde was als een scene uit een oude liefdesfilm we bedreven de liefde zonder ons naar de tijd te schikken tijdens de ochtend was er regen en de vraag van jouw hart aan mijn hand.…

stralen doe je zelf al ik kijk omlaag zie alle lichten vluchten nacht verjaagt de dag vandaag in hoger sferen ben je anders komt in flitsen dichterbij je aanraking, het tedere fluisteren is hemelse muziek voor mij we reizen snel met zonnewinden door de stelsels schaduw ijlt ons schitterend na jouw aura gaat de mijne vervolmaken…

Uit goedheid doe ik alles graag groot, leer van mij: klein is goed genoeg.…

Ik doe onderzoek met woorden, als mijn opzet -- als mijn landkaarten.…

trots op wat je er ook van denkt dus doe maar, verwijt me dat ik van mezelf houd…

Ik doe maar alsof, wanneer ik weer ga slapen -- alsof jij er bent.…

'Als ik te lang gezeten had bij jou, te weerloos en te dicht tegen je aan … ' Soms doe ik dat, te dicht tegen je aan. Mijn hand op je huid, je hart in m’n oor. “Ik kan jou dromen,” zei je, en toen kwam je nog dichter. Ik had langer kunnen blijven maar dat heb ik niet gedaan. Je blijft altijd nog even steken in mijn longen.…

Zoiets doe je niet heimelijk maar tactisch, zo -- dat het niet opvalt.…

even wrijf ik over mijn gulzige toetsen wijl het slijm zich opdrijft naar boven wachtend op de aandrang tot kotsen mijn ruimte telt hoge zomerse graden waarin ik aangedreven word om ook in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden in zekere zin kom ik tot niets al wat langer bekend bij mijn batterij ik bedoel hier die van de geruisloze fiets…

doe geen moeite ik reageer toch niet doe geen moeite ik schrijf voor geen meter doe geen moeite u kunt mij niet kennen het woord toch niks…

doe de deur open denk ik soms want ik heb de sleutel niet tot de deur alsjeblieft doe de deur open maar toch: waarom doe ik het zelf niet ?…

ik ben gesloten doe geen toenadering ik doe niet open…