528 resultaten.
Brand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 wrede vlammen verlichten de nacht
de angst op ons gezicht
is voelbaar, de hitte onwerkelijk
de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal
de dieren bonken tegen de wand
en schreeuwen
plots maakt een schaduw zich los
van ons die verstard zwijgen
en kijken hem na
dan werpen in vlammenstrijd
de staldeuren open, de koeien bevrijd
rennen…
hoeve Bouwlust
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 hoeve Bouwlust heeft verloren
en is nu een eenzaam krot
de deur staat nog wel open
maar de planken zijn verrot
griezelig kruipt er schimmel op de wanden
in de voortuin zwiept de wingerd
ferm zijn takken door het raam
tussen distel en brandnetel
ligt een bordje met een naam
dat verpulvert onder mijn handen
er knagen kevers aan de balken…
Utopie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 de wind waait door je haar
je bent verrast alsof je je hoed kwijtraakt,
afgestaan aan de wind, je bedankt haar
voor deze koele onderbreking, en loopt
daarna weer verder in de traagmakende zon,
bezweet en langs de hoge bomen richting
de boerderij, naar boer Jansen, kijken of
daar wat te doen is.…
Mest
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 139 Mensen uit de stad, die “gevlucht” zijn naar het platteland, en daar in een eigenhandig opgeknapt huisje wonen, protesteren vaak tegen stankoverlast van omliggende boerderijen.
--------------------------------------------
Hij vluchtte voor de drukte in het westen
Naar zo ’n oud krotje op het platteland,
En knapte op, waarin hij was beland,…
Een ledenpop en harlekijn
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 237 refrein uit vroeger jaren
dagen op de zolder
van de tijd gedroogde appels
verse melk bij het ontbijt
een moestuin waar de
struiken afgedekt met net
hun vruchten toonden aan de zon
wij de rechte regels
opgebonden bonen zagen
en niet snapten wie dat kon
het paard en koeien in de wei
soms woon ik weer als kind
op die voorouderlijke boerderij…
Speeltijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 De dagen van ooit zijn vol rust
en van staal
ook lang genoeg om bij het inwikkelen
van het stervende zonlicht
roestig de rust te zoeken
ongebarsten slingeren de glazen paden
door polders en beekdalen
elke minuut door het licht verschillend gevormd
zoals zwierige linten in een zomerbries
onophoudelijk onverwachte danspassen zetten
de statige…
kort gesprek
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 111 kort gesprek
kom binnen
pas op je hoofd
de afhangende goot
de losse dakpannen
de lange brandnetels
ik kan vallen
ik ben al oud
voer strijd tegen de tijd
ondanks mijn bladders
mijn scheuren mijn verrotte hoeken
houd ik het hangen wel vol
kom binnen
schuif de pen, pas op
de tanden van de tijd
kunnen gevaarlijk zijn
geniet van de…
Een heerlijk gedoetje
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 40 ik had
de ezel
in de zon
gezet
het linnen
vochtig door
ochtendlicht
spande meteen
schildergerei
om me heen
gelegd dan
kon ik er direct
soepel bij
in een degelijk
ouderwets
boers tableau
een stukje dijk
geknotte wilgen
in een lege wei
halverwege de
boerderij met stal
wat verdwaalde
bouwvallige
oude schuren
een heerlijk…
Baby aan boord
snelsonnet
3.0 met 19 stemmen 1.138 Voor wie de buik vol heeft zet ik uiteen:
Ondanks de golf van Christenpolitiek
Vaart straks toch de (af)drijvende kliniek
Al ging er wel een tijdje overheen
Men zorgt dat, door de regels aan te scherpen
Het wachten nu toch vruchten af gaat werpen…
De stroom
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 156 Moeiteloos drijvend.
Leven is stromen.
Leven is de stroom.…
Betekenis
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 312 Langzaam drijvend naar de eeuwigheid
kijk ik op mijn horloge of ik de tijd
nog heb om te schrijven
ik kan immers hier niet blijven
maar als ik wat van betekenis heb gedaan
dan eerst wil ik gaan
ik zet mijn handtekening op deze aarde
het liefst met een gedicht
pas dan krijgt mijn bestaan een gezicht
en enig waarde.…
Vader
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 904 De oude boerderij
staat zwijgend in
het schemerend land
de mist zijgt
laag na laag
op huis en heem
mijn voeten
tasten de aarde
hier was het
dat mijn vader stond
wij vonden hem
na uren die nog
lijken te duren
een koude hand
lag op zijn borst
een glimlach
rond zijn mond…
Doodliggendedag
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.413 vooropgezet
in stilte der stilte
plat uitgestrekt
een etmaal lang
genieten van niets
en niemand
om zich heen
niet bang
geen afscheidslied
geen afscheidskus
warm drijvend
zalig zweven
afgezonderd
buiten alle kilte om
daarna wederkeren
naar het zalig leven…
Eertijds
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 mijn voormalig purperen
gelaat verzoent zich met
het meer, blauwer dan vlak
rusteloos gesmoord
in onbegrensde hemelkleur,
spuigaten van ademvocht
spiegel tegen het hervonden
licht, drijvend op dromen
in vergeten dagdelen, met
nog een vermoeden van tijd
op een bloemenbodem
van steen, oproepbaar, dun…
Meer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 151 Drijvend naar
De waterval.
Stroming,
Afgrond.…
Kadaver
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.546 Een afgedankte autoband
rechtop in het water
blijkt dichterbij te zijn
de rug van een hond,
drijvend in een vloot
van voorbehoedmiddelen
met zijn poten naar beneden,
met de andere boten mee,
langzaam naar de sluis waar hij
wacht, rustig op en neer
zolang het nog niet gaat
in fase met de zee.…
cirkeltijd
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 136 het blauwe vuur in zijn ogen
de zachte beweging van de hand
ze hoort zijn lichte zingen
het voorhoofd een schild waarachter
gedachten wachten
zijn ziel open naar haar toegewend
de zon op lichtgroene struiken
het lijf zonder zwaarte
een bloem drijvend in een schaal…
Het werd al donker
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, het stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om me te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet…
Wolkers' wereld
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 453 Boerderijen, mooie luchten
meeuwen schreeuwen, lange kust.
Wolkers' wereld: niets te duchten
dan de vrijheid en de rust.…
Het werd al donker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet…
Kanoën in de mist
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 269 Gefileerde koeienruggen
drijvend in een wolkenzee, en
schapenwollen vachten wiegen
deinend met hen mee.
Aan de horizon een boomkruin
en ook nog een zwevend dak.
Reigerkoppen zonder poten
staren in dit wolkenpak.
Oorverdovend is de stilte in
dit onherkenbaar land.
En mijn hoofd, ook zonder lichaam
peddelt naar de wallenkant.…
Steeds onderweg
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 239 ik ben een drijvende wolk
zonder vorm
zonder rust
ik ga altijd mee
met de wind
waarheen hij wil
soms druppel ik
schreiend uit
andere keren vlok ik wit
over de huizen
over de weiden
over de zeeën
overal ga ik heen
nergens kom ik aan
haastig of rustig
ik ben steeds onderweg…
Zoals jij...
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 343 de zee
ik zag haar huilen
in zilvertranen
drijvend naar de kust
zover van de einder
zoekt zij naar rust
zoals jij…
die tussen grijs geglinster
naar witte zeilen zoekt
zweefvogels in wolkenstrepen
naar de verbinding
van eens en ooit
in een zeker weten
van niet meer
nooit…
(Voor Liesbeth)…
Kruis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 Kruisen
hieraan gehangen
the Good, the Bad
en Ugly
Een mensenmenigte
slechts drijvend de spot met Hem
Hoe het toch mogelijk is
dat Hij zichzelf niet bevrijdt
In principe zo gerea-
liseerd, loopt het af verkeerd
Zeven
van de zeven men-
sen herdenken
en zijn STIL...!…
Uitzicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 456 Prille populieren omlijnen de wijde polder
gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen
schilderachtig stil in het rustieke landschap
Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind
zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht
enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht
aandachtig geniet ik een stukje stilte…
Toegang tot de polder bij avond
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.953 Langs een wilg met dode toppen,
een geschoren hoge
in zijn blaren onverminkte haag,
een door waaiend hout beschaduwd
raamloos muurvlak, blinde boerderij,
buiten bomen, hellende, de holle wei,
lichten aan de einder,
vuurtorenlicht, een donker zwijgend paard dichtbij.
----------------------------------------------------
uit: verzamelde gedichten…
Roerloos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 469 verstrengeld in scharlakenrood
betreedt ze huiverend
de hof van jouw geschreeuw
geen woorden meer
om weg te kijken
stil steeds herinnering
smeulende ogen zien
in bevroren nachten
alleen het levensteken
van de nauwe wintergeest
drijvend op het doodse water
verlieten dromen haar…
ark
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 427 we kusten wangen
en wisten
onze toon niet meer
ik meldde het geluk
van een drijvende ark
met acht zielen
ze wenste mij
het beste ermee
en ging heen
tenger
trots
alleen
4 februari 2002
ZONNELEEN De episoden van Amos 66…
Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 410 Ik kan niet anders
dan mezelf verliezen,
drijvend op de toppen
van golven vol plezier.
Ik keur ze met mijn ogen.
Geef mij aan de sterkste mee
En schiet pijlsnel naar ’t strand.
Surfplank van vlees en bloed.…
Anner Moeras
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 396 hollandse luchten spiegelen
in nat vervenend land
smalle paden, drijvend zand
water met pluis en gras
duale beelden, wandelaars talmen
bomenrijen als horizon
daar waar Drenthe ooit begon
het zompig land, een groen moeras…