Alle inzendingen over fantasie OR science fiction OR reizen

Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in geen een land zal gaan. Ik zou willen reizen, heel ver weg Maar besef dat dat niet kan Dus van dat reizen daar komt het niet van.…

reizen over de randen van de wereld om niet thuis te komen…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen Voorbij zijn de groene dagen Eeuwig duurt de voortkabbelende stilte Eindig zijn de bemoeizuchtige vragen Ooit stond ik alleen, te paard onder de kraan Nooit was ik samen, maar enkel zonder hart De reis die ik heb afgelegd, heeft me gebracht naar natte gronden Daar waar het veen mij nog steeds…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

Reizen over bergen en diepe dalen door ruïnes met kille massieve wanden dat haar ijzige gil opvangt als een echo. Haar weerkaatsing reist door mijn brein als een reflectie voor mijn gedrag dat is haar souvenir wat gaat als een jojo.…

Als je haren grijzen Is het tijd om te reizen. Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…

Wanneer we overal elders zijn geweest, op zoek naar wat we hier niet vonden. Daar, ver achter onze horizon. Op zoek naar dat grote levensdoel, het verlangen waarnaar we streven. Onvervuld zoeken naar een grote liefde, die achter de horizon nog op ons wacht. Ja dan, wordt het tijd om stil te staan, en onze ogen uit te wrijven. Om te ervaren…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Omdat ik aldoor zou denken dat het de laatste kan zijn, maak ik geen grote reizen meer. Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

De draaimolens die rondjes draaien dieven die in de kassa graaien Lawaai van ronkende motoren Bestuurd door Kleine kinderen Met grote oren die me storen Ik droom van al die dingen Die me echt voor ogen staan Ik zou er boeken over kunnen schrijven wat ik zie Of doe ik niks En laat ik het zo blijven Als pure fantasie…

Het ontsproot slechts aan mijn fantasie toen ik naar een foto zat te kijken en de werkelijkheid steeds meer vervaagde omdat ik mijn zoveelste biertje nam.…

Een grijze massa schept de mooiste bloementuin binnen mijn schedel.…

In onze wereld vol harmonie, In onze wereld van fantasie.…

Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

Ik heb me vergist, het was een fantasie Er is niemand die ik zie Alleen het strand En golven die aanspoelen Ik voel geen hand Zie geen mooie ogen Nee, mijn fantasie heeft mij bedrogen...…

In haar dromen heeft haar beschermengel echte vleugels omdat hij rust kan brengen in haar klein meisjeshoofd daarom blijft ze dromend fantasie maken op haar pad vindt ze genoeg om zelf liefde uit te delen toch verlaat ze af en toe zijn hoofd om zijn hart te raken heel eventjes maar hij blijft steeds niet begrijpend achter…

dan dat ik uren praat je bent een lekkere vent daar draai ik niet om heen ik wil dat je me verwent het liefste nu meteen daar had hij niet van terug maar was direct akkoord het ging toen vliegensvlug alle twijfel overboord een passievolle man een kerel van formaat dus neem ik het ervan wat kan het toch voor kwaad het blijft pure fantasie…

Laat je fantasie maar spreken met een stem van zuiver goud Woorden vliegen door de lucht, woorden wijs en woorden oud In gedachten mooie dromen, dromen zacht en dromen zoet Langzaam drijf je weg van alles wat er niet toe doet Al die anderen op de wereld zijn belangrijk maar bedenk Het feit dat jij op aarde bent is jouw geluk is jouw geschenk…

stap in ik voer je mee vergeet even de rest vraag niet hoe je komt er wel verward verwonderd misschien wel verdwaald in een bos of op zee kijk om je heen het is zoals je wilt je maakt het zelf ziet het zelf durf te dromen durf alles anders te zien op jou manier en laat je mee voeren door je fantasie…

In fantasie zijn er alleen maar wensen en geen grenzen die je overschrijdt beleefd in een wereld waarin je voor even wordt verlost van de werkelijkheid geen besef van tijd en je te koesteren in het paradijs van je eigen fantasie om in volledige overgave de gelukzalige gevoelens te ervaren in grenzeloze euforie...…

Fantasie die in gedachten bestaat wordt in werkelijkheid gevoeld.…

Haar vrouwelijkheid Zacht als fluweel, Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartsstocht Zou willen blussen Ogen die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest Die danst en die lijdt!…

Ik heb het verpest. Het enige wat ik kan zeggen is dat. Ik heb het verpest. Alles is niks meer waard. We zijn nu klaar. Er is geen einde meer in alles wat ik heb gedaan. Het gaat alleen maar verder. En het wordt nooit opgelost. Ik weet niet meer hoe. De wereld lijkt steeds sneller te draaien en me weg te drijven bij het overzicht…

Wat voor gevoel het is als men droom en In de droom een bloem vasthoudt wat men Tijdens het wakker worden ook heeft? Wat voor gevoel zou het zijn als men na zijn dood, de hele universum mag verkennen door God en alle sterren zien.…

De hemel is net een schilderij de wind schuift een wolk opzij nu verandert mijn doek naar iets waar ik naar zoek heel vederlicht een wolk met een gezicht ik begin er mee te spelen dit zal nooit vervelen mijn fantasie laat ik gaan kon ik deze wolk maar stil laten staan ik begin er tegen te praten daar moet ik het ook bij laten hij gaat van…