Alle inzendingen over geen kleur maar wel

Hier zit ik dan, Niet alleen maar wel eenzaam... In een door mijzelf gekozen ongelukkig leven Met tranen in mijn hart, die niet over mijn wangen mogen vloeien Mijn tranen om jou... Tranen om het vuur dat er tussen ons is ontstaan.. dat niet mag branden.…

Ik zal je gaan missen... Nu jij de beslissing hebt genomen mij te kunnen missen...…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Ik voel pijn heel veel pijn binnen in mijn hart daarom zie ik even geen kleuren en is alles zwart de kleuren zijn er wel verborgen diep in mij en als mijn lijf het toelaat mag ik er weer bij.…

Je moet wel oppassen Dat je niet alles wit gaat wassen. Zijn het niet de kleuren Die mensen vaak opbeuren Als er geen kruid voor is gewassen. Met welk probleem je ook zit Zie het in kleur, niet enkel zwart-wit.…

Laatst liep ik met mijn kraag hoog opgeslagen, Een bivakmuts op en mijn pijp op zak, Die blijkbaar dreigend door mijn jas heen stak, De supermarkt door met mijn winkelwagen En voor het oog van de verblufte massa Gaf de caissière mij spontaan de kassa.…

Als ik lach zie je mijn lijden niet want als ik mijn lijden laat zien vergaat jou het lachen dan lach je niet meer zelfs geen glimlach!…

Net aangesteld krijgt hij alweer ontslag Geen commandeur meer bij onze marine Nooit meer de ‘blauwe hap’ in de kantine Alleen het uniform – geen strepen – mag Als troost klinkt daar een stem uit opa’s graf Wees blij Alex je komt er goed vanaf…

Ik heb hem dus gevraagd: in welke kleur wil jij het liefste slapen, in welke kleur wil jij het liefste wakker worden In de kleur van jouw ogen zei hij, in de kleur van jouw huid. Ik heb er niet naar gezocht. Ik wist ook zonder zoeken wel dat er geen winkel bestaat die dekbedovertrekken verkoopt in die kleuren. Er zit niets anders op.…

De kleur van mijn leven heeft de kleur van de zon Dat is ook de oorsprong van hoe het begon De kleur van mijn liefde heeft de kleur van mijn bloed En is vaak omgeven met een heldere gloed De kleur van mijn hoop heeft de kleur van jou Waarmee ik wil zeggen hoeveel ik van je hou De kleur van mijn ziel heeft de kleur van het licht Alles…

een brug gebouwd door tranen voor de weg die leidt naar het licht wie kan ik nog vertrouwen steeds zie ik jouw gezicht de sterren namen je mee op hun reis langs zon en maan in de regenboog met al zijn kleuren daar woon jij nu voortaan…

Wit van de blanken, altijd de baas. Geel van de chinezen, ze zijn met zoveel. Roodbruin van de indianen, bijna uitgeroeid. Zwart van de negers, alleen als slaaf. Allen verschillend, maar allen één! Allen gebruiken ze geweld. Ik vergelijk onze tijd met vroeger. Waar is de tijd van vrede? Waar is de tijd? -------------------------------…

Blijheid om het leven en de kleuren.…

Verblindend mooi, die kleuren aan de hemel, bij een dalende zon. Je kunt het gewoon, niet voor mogelijk houden, moest je het, met je eigen ogen niet zien. Rood, geel, oranje, bruin en zelfs met kleuren, waar er nog geen woord voor uitgevonden is.…

Ik zie het gras, het groen verschuift naar rood door winterzonnestralen die zich laag verstrooien over aardse buigingen de hoogte geeft aan alles nieuwe kleur De bomen donkeren, de gele gloed is goud van licht verkouden zachte mist het water glanst een blauw verhullend grijs en gindse huizen missen elk detail In deze kleur geworden zichtbaarheid…

Ik denk aan mensen als in kleuren Van bloeiende violen of van buigend romig riet Soms licht, soms donker dan weer stralend of heel broos Ik kijk naar anderen die mij voorbijgaan waaraan toch niemand iets bijzonders ziet Maar ik, ik zie een kleur die overheerst en richting geeft aan mijn gevoel en aan mijn zekerheid dat ik de goede koos…

De wind waait van de wolken gedachten ver van hier een zwerm herinneringen zingt in mij liefde tijdloos eindeloos dwars door afstand heen tranen overal ter wereld dezelfde kleur…

kleuren verschieten als dromen verschralen zoals de zon vertraagd gaat zakken om de schaduw weer op te halen niet dat de kou dan toe zal slaan of de blik zich verengt neen, de uren schrijden voort dag en nacht raken weer stilaan vermengd opdat het leven weer tot het alledaagse behoort…

Gedurende haar kort bestaan Vermoedde zij niet dat het zo zou gaan Haar poging de natuur te bereiken Was haar fataal een raam deed haar bezwijken Kleurloos haar vleugels eens zo bont Verdween zij in een stofzuigermond…

de kleuren zijn prachtig en heel melancholiek het is toch mooi dat handen dit kunnen maken en dat je er dan ook nog is van in extase kan raken.…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…

laat ogen dwalen langs het water zakken in zacht als zuiver water innig kronkelend vredig harmonieus door de ochtendnevel monden geproefd uit de vinnen van water je diepte ligt binnen kusbereik er zijn veel kleuren in je vochtige lichtvlagen laat ons dwalen zoeken vragen in het meer dat liefde he…

eindeloos lijkt mijn straat in gezichten herken ik lichtjes die vallen als regendruppels tegen mijn raam er bestaan geen regels voor dit hier dit bestaan geen naam kan ons helpen op weg in een baan die wetten en instanties begeleiden langs gangen vol regels ik tel mijn dromen nooit meer die tegels die ik schilder in elke willekeurige kleur…

het is de kleur van rood en wit maar ook van groen en geel al geeft blauw sereen en zwart soms rouw liefde heeft zoveel meer hij bruin op het balkon met zestien graden en een mager zonnetje zij blauwbekkend voor het raam maar met warm kloppend hart zoveel graden onder nul draagt ze wit wollen slippers pas op voor muizen miauwt de kater…

ik beloof je later, als ik ga laat ik je onze kleuren na de kleur van de zon van je bal van je knieën na een val van de modder en het zand van het roze van je slaapkamerwand van de sproeten op je wangen maar zolang ik er ben zal ik je vangen als je valt als ik dan weer ga laat ik je onze kleuren na het lila van de sterren het groen…

reeds zijn de gouden zomerdagen verpakt in grijze slierten mist de dagen worden moeilijk wakker nu de kinderen weer elke dag vertrekken alles weer terugvalt in het strakke uurpatroon en september de schooljeugd een uniform aantrekt om ze in't gareel te houden de kleuren van de zomer kruipen in de bomen voorbij de lange trage dagen…

je vangt vliegende kleuren uit de lucht gooit ze kordaat tegen het doek en wacht tot het wondert en het verhaal ontstaat dynamisch zijn weg gaat in de banen van je hand die bijstuurt en creëert en zie... hoe het daar hangt en alle ogen vangt…

het verdriet blijft in de gangen klinken laat ons snikkend van een nieuwe liefde drinken die niet luistert naar het leven of de dood maar ons laat kleuren op de hardste stenen van de smalste goot…

Regenboog tussen de wolken zie je in intense kleuren samenspel van regen en zon. Onbekende boog verbonden met het andere bestaan een land hier ver vandaan. Door jou raak ik in vervoering als ik naar je warme kleuren kijk het mysterie van ons bestaan.…