Netgedichten

netgedicht (nr. 6.695):

Winterkleuren

Ik zie het gras, het groen verschuift naar rood
door winterzonnestralen die zich laag
verstrooien over aardse buigingen
de hoogte geeft aan alles nieuwe kleur

De bomen donkeren, de gele gloed
is goud van licht verkouden zachte mist
het water glanst een blauw verhullend grijs
en gindse huizen missen elk detail

In deze kleur geworden zichtbaarheid
begint mijn beeld opnieuw te worden, zwart
wordt wit, hard wordt zacht en steen wordt lucht

het groot bedrog van fraaie stralen schreeuwt
de ogen zien de ware aard van licht
de wereld is een vrij te maken oord