Alle inzendingen over geest OR geweren OR woorden

Geweer en ik: de hand op het leven. Schot spat avond uiteen. Veld, hoeve, bomen ontploffen, vallen op hun plaats terug. Stilte likt wonden gaaf. Achter graspollen gestrekt ligt haas, kogel door hart. Geweer en ik: twee handen op de dood.…

geweer geschouderd verlaat het jachtgebied gelukkig zonder buit waar was ik toch op uit door kijken zag ik de natuur ik kreeg een voorschot in de tijd omdat ik doden nu vermijd…

door mijn donkere hoofd zuiverende lucht Het moordende geweer wordt een virtuele pen die mijn gedachten ontvouwt en weer de prachtigste luchtkastelen bouwt…

Ook schiet ik nooit een haas met een geweer. Maar ‘s avonds knuffel ik mijn teddybeer.…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…

De Panama papieren, wat een klucht Want presidenten, sporters, delinquenten Parkeerden in BV'tjes al hun centen Tot er een lek kwam in de wegsluisvlucht Petro Porosjenko zal 't niet deren Geen onderzoek maar dollars en geweren.…

Zij spreken hun woorden in duizenden talen. Hun geest eensgezind, kent overal dezelfde idealen. Talen over tongen, tongen in talen. De wereld rond kan een geest soms verdwalen. De mensen spreken overal in dezelfde geest. Zonder het sprekende woord was er geen taal van de liefde geweest.…

De eerste rij werd haar gegeven en ze keek op, recht in de loop van het geweer dat haar zou brengen naar de betere kant, die met hoop. Wenend stonden de mensen om haar heen, zij aan zij. En dan die laatste woorden die blijven haar altijd bij.…

Zo werden woorden niets meer waard dan lege hulzen voor geweren karabijnen voor het aanzien langs een dunne stippellijn hier ging de nacht door in het klein zoals de vreemdelingen gingen als een houten harlekijn gebogen - om zich te bedwingen zachtjes dood - om elk woord dat werd gestoken in chagrijn en de meer dan schone schijn die zij…

De aarde broeit en schroeit, raakt zwartgeblakerd Daartegen komen groepen in 't geweer Terwijl ik eens het water uitprobeer Ik ben nu eenmaal niet zo heetgebakerd Heeft iemand niettemin voor mij een spandoek? Want ik vergat verdorie weer mijn handdoek!…

De Amstel stroomde naar het IJsselmeer, maar nu men meer zoet water nodig heeft omdat de droogte veel problemen geeft, komt Waterstaat pijlsnel in het geweer. Stroomáfwaarts of stroomópwaarts, één pot nat, want Nederland is toch volkomen plat.…

De kleinkunstwereld komt in het geweer Daar radioprogramma's moeten wijken Geen net kan nog voorbij een doelgroep kijken Met dat ge-her-in-deel en gesaneer Ik zie, voorbij de laatste herindeling Een eindeloze zondag vol verveling…

In stilte zweeft de vrede over oorlog heen de raketten de geweren zwijgen niet de vijand zoekt het wit van de ogen van de vijand niemand kijkt omhoog in stilte zweeft de vrede hen voorbij.…

Een massa-demonstratie door het volk Blijft onverminderd toppunt van protest Een sterk anti-Mubarak manifest Geen zorg voor ondertiteling of tolk Ze komen overtuigd in het geweer En halen zó een piramide neer…

Een geweer is niet apart al hopende op een nieuwe start. Eenzaam en altijd alleen houden ze zich in leven en op de been. Voorgelogen....…

Woorden die een uitweg vinden door een manke geest Het leven is geen feest, wanneer de touwtjes trekken……

Graaf niet zo diep in mijn geest. Dit zou je eigen leed kunnen zijn . De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Schiet ik nu of leg ik mijn geweer opzij? Dit is niet het moment te luisteren naar gevoelens… het is het moment voor verstand. Zou hij mij ook zien en denken: Het is hij of ik? Ik kijk opzij naar mijn geweer dat naast me ligt. Ik pak het op, leg het aan en hoor een klik. De trekker haalde ik over en in mijn gedachten klonk dit gedicht.…

Door huid heen gloeien de kastanjes van een vorige herfst een slapende morgen in een verdronken landschap ik groeide op in dit gewest stap door de spiegel en vervolg mijn tocht langs littekens hier zoekt tijd een woning -nauwelijks plaats voor zoveel ruimte- een lichtvoetig beeld versterft als schim later is slechts een geweerloop lang…

Een leven vol wissling, Een lokaas der jeugd, Een manlijke roeping, Een strik voor de deugd, Een pijnbank van kommer, Een vloed van genucht, Een bandloze vrijheid, Een tergende tucht; Een schole voor kennis, Een bane ter eer, De hoop in de boezem, De kracht in 't geweer; Nu lommer en weelde, Dan honger en slijk; Des morgens…

Wat bevalt het me toch goed, te slapen op het zachte kussen van mijn geweten, ja, ja. Mijn laken is nooit tekort, nee, nee. En mijn goedheid voelt, als een warme deken. De nachten nooit te donker, De dagen nooit te lang. Het is toch wel bijzonder, als je zo rustig leven kan. Heb ik nu teveel opgeschept? Was mijn lepel te vol? Ja,…

Een lijfwacht moest Kabila‘s lijf bewaken, Doch strijdig met de eer van zijn beroep Greep hij naar zijn geweer tijdens de coup Om zelf een gaatje in dat lijf te maken. Wanneer mijn lijfwacht zoiets had gedaan Dan zou ik hem op staande voet ontslaan.…

Op school, zo heeft de koningin bekend, Was zij als kind al anders dan de rest En omdat zij daar flink mee werd gepest Had zij misschien het volgend dreigement: “Pas op, straks pakt mijn papa zijn geweer En schiet voor straf de hele Werkplaats neer!”…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Woorden, daden, spreken of laten, Mijn daad, woorden zonder te spreken, Alleen door jou en mij bekeken, In een droom ook door ons bepraten. Ik...…

jouw woorden als zoete wijn tot ik ontdek dat de geest is uit de fles de inhoud ver uitvergist blijkt…