Alle inzendingen over geloven OR blijven OR liefde

Waarom bestaat liefde? Als saamhorigheid? Als vriendschap? Waarom bestaat liefde nooit, zonder zelf lief te doen? Zonder liefdadigheid? Alles hangt met alles samen. Eigen kan niet zonder anders. Alles wat leeft is afhankelijk, van onszelf en van elkaar. Waarom liefde bestaat? Daarom, meen ik te weten. Hierom, geloof ik graag.…

zachtjes vallen de vlokken neer op mijn gelaat verbergen de tranen die ik ween de tijd is gekomen daarom zeg ik je ga nu heen je bent hard weet zelf niet wat liefde is jouw lieve gelaat met je mooie ogen begrijpen en vragen om vergiffenis maar bedenk dat ik je niet meer kan geloven de sneeuw zal stilaan smelten en mijn wonden…

Daar kan ik gewoon niet in geloven Ik kan je onmogelijk vertellen Dat we altijd bij elkaar zullen blijven De toekomst is voor niemand bekend Ik weet niet wat het lot ons zal toeschrijven Ik kan onmogelijk beschrijven Wat mijn gevoelens voor jou zullen zijn Als wij over een jaar de liefde bedrijven Zal het dan nog echt zijn, of slechts schone…

Wie kan er nog leven, als je geen liefde kan geven. Wie wil mij beloven, dat ik in de liefde blijf geloven.…

Wat is geloven anders dan doen alsof het zeker is dat dit of dat zo is, hoewel je 't niet kan bewijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen.…

Met zachte woorden fluister ik in de nacht die jou verbergt. Teveel zou ik willen schreeuwen. Eenzaam schreeuwen. De nacht zou me vragen waarom ik schreeuw en zoek naar het licht dat bij jou hoort. Het licht dat mijn schaduw verdraagt als jij slaapt en vragend fluistert of ik nog steeds besta.…

Zacht wil ik blijven waar je nu slaapt want de liefde is het woord dat we laten komen en een stem geven die gulzig met onze lippen speelt.…

Elegant sluiten haar ogen en ben ik dichtbij weer alleen in de droom die ze met haar slapende schoonheid verbergt omdat ze mij niet zoekt in haar dromen over de liefde die haar laat dromen tot ze weer glimlachend ontdekt dat ik haar met tedere woorden wakker maak.…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

Liefde zal fluisteren wat nog overblijft. Warme dromen zullen je bedekken en verstopen wat je wakker maakt als ik elke spiegel vraag wie ons nog zou willen beminnen.…

Moet ik nu geloven of blijven in die droom Ongewoon blijvend in mijn verlangen waarin wij zijn… altijd; Misschien...…

een bed- bed-over-groot-moeder/vader die veel genetische overeenkomsten deelt maar mijn eigen gezonken levensschip zal op de bodem van de oceaan blijven liggen en haar geheimen niet prijs geven want het leven, een leven en uit respect naar de gelovigen zeker het eeuwige leven bij een God of zo zal altijd, altijd een geheim blijven…

Liefde is ja zeggen ook als je nee bedoelt Liefde is lijden, als je die ander zijn pijn ook voelt Liefde is geloven zonder te zien zonder je af te vragen zou het misschien.... Zie ook http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/…

Vanuit liefde, altijd vanuit liefde. Ik was nooit zomaar iets aan het doen, maar geloof in mijn geloven voor geloof!…

Niet gekwetst en niet bedrogen Zonder vechten, zonder pijn Soms zo moeilijk te geloven Dat liefde zacht en mooi kan zijn…

Ik geloof in mijn eigen geloven in idealen als liefde en kracht in beloven dat je voor jezelf bent maar ook de ander kent in gevoel en gedachten in hart en ziel ik geloof, dat ik voor elke ziel viel. Geloven tot het einde in alle goede krachten.…

Zeg dat zwart eigenlijk wit is Zeg dat vogels sinds kort blaffen En dat één plus één drie is Ik wil het graag geloven Zeg dat de aarde eigenlijk plat is Zeg dat mensen niet meer zullen sterven En dat vuur werkelijk ijskoud is Ik wil het graag geloven Zeg dat het liefde is Dat gebruiken niet je bedoeling is En dat het voor eeuwig en altijd…

zullen het geloven in het juiste altijd blijven verrijken…

Bij de Liefde en bij God.…

Durven dromen van geluk Durven leven bij de dag De moed om te blijven geloven In een nieuwe toekomst die wacht Alles zal nu anders zijn Dan je ooit hebt gedacht Dat is hoe het leven gaat Je leeft je leven bij de dag…

Ik moet jouw liefde daar ontberen en mis steeds jouw vertrouwde hand. Gevaar dreigt van alle zijden. De weg is ruw en onbekend. Mijn zorg dat is jouw lijden, ik weet dat jij er klaar voor bent. Onze wegen zullen zeker samen komen, die band gaat nooit meer stuk. We blijven geloven in onze dromen. Jij bent en blijft mijn grote geluk.…

De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn lach, het goede onverstoord kunnen zien, in alles en iedereen het wonderlijke.…

Mensen zijn te kort oud en te lang jong, ze worden niet zo wijs als kabouters Ze hebben weinig profijt van de lessen die ze trekken uit vreugde en verdriet, en van de lessen die ze negeren omdat ze liever geloven in wat de wereld belooft omdat ze liever geloven dat het binnen bereik is en het vooruitzicht het waard is om te blijven…

En al zaait een duivels stemmetje, soms vertwijfeling in mij, ik wil geloven in de liefde, en die liefde dat ben jij ...!…

zij aangestoken en wat heeft Hij ons nog aangeboden zijn eigen beeld van liefde is in ons ontstaan of je nu gaat twijfelen of geloven…

Bang om te geloven dat het echt is en stand kan houden. Bang om weer gekwetst te worden, nu nog meer omdat deze liefde te groot, te overheersend en te overweldigend is. Maar weet je... lieve "onbereikbare"... dat ik waanzinnig veel van je hou... té veel... en dat altijd zal blijven doen…

Met glazen woorden spreekt ze overal waar de scherven verwoesten wat ze niet meer geloven en liefhebben als het glas niet meer met liefde gevuld is…

Dat jij iemand bent die mij laat geloven dat de liefde tussen ons niet uit is te doven.…

met gelaarsde voeten loopt zij door dichte deuren die nimmer gesloten zullen blijven voor kleuren zo giftig als bloedrode avondstrepen die doen geloven in sprookjes steevast loopt zij om uiteindelijk daar te komen waar zij wezen moet nu de tij gekeerd is…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…