Alle inzendingen over geweten OR kleding

Fries koppigt zij kleding aan haar atheïstisch lijf met kleuren die niet samenvoegen alles beproeven is haar kernspreuk al vlagt het op een modderschuit ze valt op omslagdoeken rond haar middel en natuurlijk om het hoofd men verslijt haar voor moslima…

Wat jeugd genoemd wordt, Wat je als kleding Voor het leven wordt Meegegeven, kan licht zijn Om te dragen, passen als Een goed zittende jas, Als een fijn zittende hoed, Maar ook een loden last zijn Waaronder je wel bezwijken moet…

Het is nu volop zomer in het droomlandschap ze heeft weer ruimte om te denken en te voelen luchtig is haar kleding vrolijk is haar stemming ze leert met bloemen praten danst de bloemenwals wolken drijven over alles is nu zomer.…

Lichaam en verstand sluiten compromissen, maar -- het hart kan dat niet.…

de weerklank van mijn geweten voedt zich met de vragen die onbeantwoord en eindeloos bleven zagen door bergen en door dalen door kronkelende gangen waar niemand ze kon horen door eigen leugens gevangen de waarheden bleven uit zodat niemand ze ooit zag de woorden zonder geluid schreven in neerslag als opgedroogde tranen diepe scheuren…

zwijgzaam mijn geweten dat in verloren tijd de weg naar buiten niet meer weet diep wegkruipt voor de strijd strijd die niemand zoekt niemand echt zal winnen mijn geweten houdt zich stil woorden blijven binnen…

Dwaze konijnen zitten in mijn hoofd, ze graven in mijn geweten. Ik zou ze op willen eten, met frietjes en in rode wijn gestoofd.…

alles beter we haalden konijnen uit hun hokken brachten ze als "gevonden" terug en lieten de baasjes dokken we waren jong en veel te roekeloos 'k kreeg voor het eerst flink op m'n donder en huisarrest voor een hele poos maar ja, we waren jong 'k heb heel wat uitgevreten maar het meeste daarvan hebben m'n ouders gelukkig nooit geweten…

oh heer en meester vergeeft mij mijn zonden ik bega gekweld zij die kwellen een groot schuldig geweten ik onderga daden mijn ondeugd onheilsgebaren beslecht uw paden ik loop genadeloos vlam ik vuur mijn vingers tot blaren beklemd de dag des oordeels ik neem verantwoording geteisterd mijn ziel want toegestaan mijn voordeel…

Vluchtend voor een zwaar geweten, verlichtte ik kansloos de pijn. Wat wogen mijn woorden toch licht. Het waren pluimen van een gier die schijnbaar krijsend van plezier zijn geest in een duikvlucht ontwricht. De waanzin gold als een despoot die 't goede inruilde voor 't kwaad.…

het ongrijpbare omvat mij zijn ogen prikken mijn gezicht bevend in de nacht verlies ik aan gewicht…

Waar ik heen moest gaan was ik al vergeten, waar ik uit bestond, daar kom ik net vandaan, de tijd verteert de was, zo broos als het geweten, uren kruipen in mijn hoofd, het licht schijnt gaandeweg wat minder, er druipen seconden op het zand, kaarsvet verdwijnt tussen de vingers van een uitgestoken hand dan wordt de vlam gedoofd…

Geluk op een steen gewet, met messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen versneden.…

Want het geweten Kan nooit alles weten.…

Meedogenloos Met pijnlijke precisie Fileert hij haar Huid brandend Van verlangen Naar einde Loze last Veegt met stalen Blik zijn weten zuiver aan smetteloos Laken onttrekt Het levenloos Aan leven…

Apen hebben geen benul, Zoeken er al jaren naar, Te vergeefs, Maar bij mij kraakt Het geweten onder het Gewicht van dit Pijnlijke grensland, De onzichtbare rivier Die onder mijn leven stroomt, En af en toe zachtjes begint te kraken Onder het gewicht van goed en kwaad, Alleen maar om aan te geven dat het Er om gaat hoe je in…

Plaagstootjes uit, ook onder de gordel Het is lichtgewicht tegen zwaargewicht Beseft ze als hij steeds meer bevriest Flink bekoeld verlaat hij het bokspaleis Laat haar vrijwel knock-out achter onder Laserstralen, spiegelbollen, in rook gehuld Versuft hangt ze in de touwen, een houten Bewegingloze marionet, levenloze Pinoccio Zonder tjirpend geweten…

Had ik toen beter geweten, ik zou jou zeker niet zijn vergeten, maar mijn fantasie liet mij niet vrij. Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen mijn dromen gemeden, ik zou je zeker hebben aanbeden, maar de tijd gaf niet de rust aan mij. Zo even liep ik aan jou voorbij.…

soms is het moeilijk om te kiezen en zou je haast vergeten dat je niets meer kunt verliezen dan je eer en je geweten want in ons tijdelijk bestaan op deze godverlaten aarde zal alles ooit voorgoed vergaan en is niets van blijvende waarde weet dus goed waaraan je hecht en laat je niet zomaar verleiden in alles wat je doet en zegt op elke…

Het geweten hoe te kiezen, wie leidend mag zijn; Tussen God, de duivel en een harlekijn kan slechts de keuze van het geweten bepalend zijn.…

de waarheid dan verdraaien totdat je de gunstige woorden aantrof Is zeker de echte waarheid uitzwaaien een poging die op te vegen bij ‘t stof Tegen je geweten innerlijk meedelen teneinde je geweten onbevlekt praten Laat je innerlijke wond nimmer helen voorkomt niet dat je jezelf gaat haten 222-2018 Ton Rijkers…

'Ik ben uw geweten, weet u nog? Hebben wij de Dwangideeën niet afgezworen? U doet zo vreemd: belachelijk gezochte zaken promoten voor ons wel en wee. Zo te zien ontbreekt de humor: 't vertier verstart door uw dictaten.' Dat bereikt het parlement: 'Kritiek op De Preciezen betekent exact dat ú racistisch bent!…

Het doel in zijn Leven was alles Te weten Wat er te weten Viel - Naar mate hij meer Begon te weten Des te minder het Gevoel hem nog trok, Zou hij het geweten hebben Dat hij het verschil Tussen goed en kwaad Niet meer wist, Zou hij het geweten hebben?…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

Met wilde gebaren Werp ik gedreven Al mijn kleding Woest van me af Achter gesloten ogen Broeien de tranen Op de bekende klanken Van het hemelse lied Ik zie de beelden Van jou in je lente Dankbaar als toen Voor altijd van mij…

De beschermlaag die ik vanaf mijn geboorte meekreeg is flinterdun en veelal verstopt in sproeten op het naaktstrand hou ik mijn kleding aan niet uit schaamte, maar uit bescherming en als ik maar iets of wat, zelfs even, ontbloot dan doorbrand de zon mijn lichaamsvernislaagje zit ik op en met de blaren!…

“Ja, al die kleding weg, dat is terecht; het zal ‘t gevoel van veiligheid verhogen.” Verschil van mening mag er dan bestaan, maar houd vooral je sok’ en schoenen aan.…

Als ik eerder had geweten Dat je had bestaan Had het me meer gespeten Dat je was gegaan Als ik het had geweten En je was blijven bestaan Hoe had je dan geheten Wat had je met je leven gedaan Maar je bent er niet En nu zit ik met de pijn Nu zit ik met het verdriet Van wat had kunnen zijn Ik weet niet wat ik mis Zoveel had kunnen zijn…