Alle inzendingen over kampen

een waterrimpel kreukt de verlichte spiegel even breekt de nacht…

elke morgen meer dringt de zoete geur zich op jonge herfst nevelt…

Grijs is de zondagmorgen. Een storm fluit langs draden van staal. Terwijl meeuwen bij elkaar kruipen, loop ik in gedachten en zie de hemel breken. Banen van licht drijven door de wind gedragen naar de slapende stad. Deze middag ligt zij als laat middeleeuws donker en kil voor mijn voeten. Straten en stegen zijn nagenoeg leeg. Een duif rust…

in de stille tuin klinkt op bruine stapstenen geklos van klompen…

zachte zomerbries tussen raam en kozijn wiegt versleten spinrag…

De tijd wordt gevuld met niets. Niets dan woorden, het ruisen van het peppelblad. Geschuifel van voeten door nat zand, watermunt geurt langs de waterkant. We staren naar de bijna lege lucht. De sperwer speelt een spel met een hulpeloze prooi. In deze stilte gevuld met iets - iets dat lijkt op gelukzaligheid - vergeten we de tijd.…

Terwijl zij thee en koffie haalt, staar ik, achter het glas gezeten, naar de tuin. De warme en stille gloed van buiten overmeestert mij, in trance waan ik mij nog met haar in grote zalen, tussen sculpturen van gips, was en brons, waar Brancusi’s muze slaapt. Kunst openbaart, is soms een raadsel, zoals de vage contouren omwikkeld met…

herfstdriftig vliegt hij van stam naar tak en terug de winterkoning…

In de tuin vol herfstkleuren hangt een geur van humus, geen blad trilt. Onvermijdelijk wacht hij daar verstild op wat de muze van hem verlangt. Poëtische zinnen willen maar niet stromen, ook al is aan elke voorwaarde voldaan. Hij denkt, ’t is met het dichten gedaan. Wat rest er van al mijn literaire dromen? In die sfeer van tragiek en droefenis…

wij waren blij na het zien van de tjiftjaf die een voorbode van het voorjaar was het wachten was nu op de fitis zijn neef doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel de beloofde vrucht was afgebroken – de zomer die volgde was verzengend heet, het land dor en zonder enig teken van leven wij leefden meer naast dan met elkaar in de herfst bluste…

Voor Remco Lakens smetteloos wit, liggen als een cocon om het fragiele lijf. Nog even en de dood breekt het leven, het hoeft van hem niet meer. Tot de muze het omhulsel scheurt - Als een vlinder dansen zinnen op papier. De oude dichter leeft! Ook ik pak potlood en papier scherp de zintuigen en rangschik de woorden. Twee tinten grijs,…

Ik span de pees en richt de pijl voor het perfecte schot, mijn geest is leeg. zoef … raak … subliem schot. Was ik het die de boog spande, of bracht de boog mij in de hoogste spanning, trof ik doel, of trof het doel mij. Dit alles, boog, pijl, doel en ik onscheidbaar verstrengeld, in het schot,…

Het was nog doodstil toen de klokken gingen luiden. ------------------------------------------------------------ uit: 'Buiten het dorp aan het kanaal lag kamp Conrad', 2005.…

rode plassen wachtend in de regen tot je naam werd weg gewist Kaal leeg eenzaam sloffend op weg naar je nieuw bestaan Dode blikken lege ogen vermoeid de hoop opgegeven Afgebeuld werden ze doorgestuurd naar een ander kamp waar ze uiteindelijk in rook zouden vergaan…

De V.V.D. is weer eens negatief in beeld Er wordt weer over leiderschap druk gekrakeeld Is het nu Jozias,Gerrit,Rita of Henk Kamp Het zetelaantal wordt toch zo een ramp Wanneer er nu niet snel uit een mond wordt gesproken Wordt heel de V.V.D.zo langzaam afgebroken Het V.V.D. congres in Noordwijkerhout moet dit weekende kiezen wie de werkelijke…

nog steeds gebonden nog steeds alleen mijn liefde voor jou is als een molensteen ik strijd met mezelf maar tot op heden blijf ik nog kampen met heimwee naar 't verleden je bent het ergste dat mij is overkomen hebt mij mijn onschuld en toekomst afgenomen ik kan je niet haten al wil ik zo graag ik blijf elke dag hopen dat morgen beter…

ik ga wat huilen nou ja wat tranen waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen op tv zeggen ze iets over het weer of over een verloren liefde of over aangespoelde dolfijnen of zelfs over meisjes uitgehuwelijkt in een godvergeten kamp wat ik niet wil zien terwijl ik luister naar bloed zweet en tranen en een beetje huil terwijl…

Als muisgespuis je pakhuis komt bezetten Zijn voor de kruidenier de rapen gaar Hij zit met allerhanden in het haar En moet meer dan tevoor op kleintjes letten. Maar Appie liet zich niet het veld uit slaan En nam snel extra vallenvullers aan.…

Het is niet altijd wat het lijkt misschien vriest het wel in harten, al hebben jij en ik vlinders in de buik er kampen mensen met smarten. Aan de duistere kant van deze dag in de schaduw van een leven heb ik de wens dat ieder mens vermag elkaar broodnodige liefde te geven.…

vandaag is de laatste keuze de natuur had hun dagen nog niet geteld toch werd het lichaam onbewoonbaar verklaard gisteren was het Bevrijdingsdag beslissing genomen naar de overkant te gaan strijden had geen zin meer morgen is er even aandacht voor hen de onbekende krabt ongelovig in zijn haren naaste familieleden kampen met een schuldgevoel…

Voor meer tekst over windbuilen en afzwaaiers verwijs ik u graag naar het hapklare snelsonnetgerecht dat De Woordenaar ons hedenochtend bij wijze van ontbijtservice heeft opgediend _______________________________ Juist daar komt het palaver bij elkaar Men heeft met zware denkkrampen te kampen Verschiet zijn kruit dat aanstonds zal verdampen…

jij rivierde ijsseldiep ketelde in kampen meerde aan in veluws open randen toonde toch je eigenheid en in alle vergezichten kom ik je tegen ontmoet je in de borders van altijd waar jij wilde bloemen loopt bloeit in orchideeën en uit zonlicht warmte koopt ik heb je godvergeten lief meander en verander maar zing je eigen…

van Kampen op volume te hard via de koptelefoon. Koude haren van binnen. Veel denkende leegte. Van binnen uit te openen maar niet wetend hoe. Het komt er niet in, het wil er niet uit. Moe, maar geen rust.…

In file naar de zon in slakkengang. Dan hitte, moeilijk slapen, kind ziek, muggen, bestolen, diarree, verbrande ruggen, door stokbroodkorsten stukgereten wang… Ik sluit mijn ogen en droom van de dag dat ik naar huis kan en weer werken mag.…

We zouden ze de kost moeten geven die door alle goeie bedoelingen van de opperste crisismanager ginds nog in angst en herinnering leven Horen de laarzen nog stampen waar de botten uit de wegen steken vijanden van het volk die bezweken aan honger oedeem dunne gratensoep kogels en bittere kou in Goelag kampen Stalin liet steeds nieuwe interneren…

‘Zo immer met ons tweeën, Vrouwlief, in paradijse rust, Der wereld vreemd, en onbewust Van hare kampen, hare weeën… Dat ware een leven vol van lust, Met ons tweeën!’ Zij sprong mij op de knieën, En zag mij aan, zo zoet, zo teer!…

op een uitgestorven kruispunt vliegt de vlinder tegen de wind in in een leeg landschap valt de mens uit de tijd in een verlaten kamp beoefent de man de deugd der traagheid vanaf een lege sokkel klinkt tevergeefs: houd me, houd me tegen het licht in de nacht zoek ik naar de leeuw die brult als ik slaap wacht ik op de nachtvogel die dingen…

herdenken wij hoe mensen werden ontmenselijkt toen van huid en haard verdreven toen in kampen opgesloten toen de wereld met lede ogen toekeek toen nu worden mensen nog altijd ontmenselijkt vandaag zijn miljoenen mensen ontheemd vandaag worden ze opgevangen in vluchtelingenkampen vandaag spelen zij die heersen monopoly met…

Nieuwsfeit: Tankstations in Nederland kampen met veel criminaliteit. Dat meldt het Algemeen Dagblad op basis van enquêtes van de Bovag en het Korps Landelijke Politie Diensten.…

Er is een tijd van komen er is een tijd van gaan die tijd is nu gekomen en laten we een traan het pad is gelopen de horizon bereikt je ziel meegenomen op de vleugels van de wind Lieve Dora, moge je ziel in vrede leven en rust zacht want de herinnering aan jou blijft bij ons dag en nacht in memoriam Dora van Kampen 28 april 2008…