vader
De tijd wordt gevuld met niets.
Niets dan woorden, het ruisen
van het peppelblad.
Geschuifel van voeten door
nat zand, watermunt geurt
langs de waterkant.
We staren naar de bijna lege lucht.
De sperwer speelt een spel met
een hulpeloze prooi.
In deze stilte gevuld met iets
- iets dat lijkt op gelukzaligheid -
vergeten we de tijd.
Zie ook: http://wwwdeliterator.blogspot.nl/
Schrijver: Tino van Kampen, 8 februari 2014
Geplaatst in de categorie: vriendschap