Netgedichten

netgedicht (nr. 51.811):

beelden

Terwijl zij thee en koffie haalt,
staar ik, achter het glas gezeten,
naar de tuin.

De warme en stille gloed van buiten
overmeestert mij, in trance waan ik
mij nog met haar

in grote zalen, tussen sculpturen van
gips, was en brons, waar Brancusi’s
muze slaapt.

Kunst openbaart, is soms een raadsel,
zoals de vage contouren omwikkeld
met een deken

‘niet storen’ waarschuwt het kaartje,
toch tikt zij zacht op mijn schouder:
“de koffie staat klaar”.