inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.677):

Zolang de muze wil

Voor Remco

Lakens smetteloos wit,
liggen als een cocon om het fragiele lijf.
Nog even en de dood breekt het leven,
het hoeft van hem niet meer.
Tot de muze het omhulsel scheurt -
Als een vlinder dansen zinnen op papier.
De oude dichter leeft!

Ook ik pak potlood en papier
scherp de zintuigen en rangschik de woorden.

Twee tinten grijs,
donker en licht,
vervagende horizon.

Golven breken,
schuim spat uiteen
op blokken basalt.

Het is alsof
de grauwsluier oplost
in nieuwe vergezichten.

Ik leg mijn potlood neer en ook
de oude dichter typt niet meer,
hij blaast uit, dooft de vlam,
rookt een sigaret.

Nog leeft de oude dichter -
als een vlinder dansen zinnen op papier.
Wanneer de zanggodin zwijgt,
hoeft het van hem niet meer.
Pas dan breekt de dood het leven
en weeft een cocon om het fragiele lijf,
als een laken smetteloos wit.


Zie ook: http://wwwdeliterator.blogspot.nl/

Schrijver: Tino van Kampen, 3 januari 2017


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 155

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
3 januari 2017
Een prachtig gedicht Tino.
Naam:
switi lobi
Datum:
3 januari 2017
Indrukwekkend gedicht waarbij ik het denk ik mooier vind, als de laatste strofe weggelaten wordt. Gevoelsmatig is deze nl. al geraden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)