Alle inzendingen over klauw

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

een tijger ontploft in mijn hoofd klauwen grauwen in het denken katrollen worden aangetrokken hersenspinsels rafelen uiteen wilde spinazie wordt geserveerd met dwarsgebakken frietknispers het vuur brandt eeuwenlang in het zwartgeblakerd fornuis knekels en schedels glanzen op het vierkante aanrechtkastje de tijd verpulvert mensenlevens…

Eenzaamheid grijpt om zich heen als klauwen in het duister slissende klanken, geen gefluister eenzaamheid, sarcastisch en gemeen. Eenzaamheid is een monddode stem die vertelt zonder iets te zeggen de grafpreek zonder iets uit te leggen de stilte dood langzaam maar adrem.…

Haar bekkie klappert en kwijlt als zij tijgert over spriet, dichter bij haar prooi, maar dan verraden door haar zwiepende staart, de kauw plots tergend kraait, gestoord in zijn goot diner, zwart met vleugels wiekt en zo aan haar graaiende klauw ontgaat.…

ik heb je laten gaan in mijn leven maar in mijn hoofd blijf je nog kleven in mijn hart daar slaap je rusteloos ik voel je niet geheel liefdeloos soms voel ik je klauwen nog snijden de littekens gekerfd ik wil geen medelijden ik vecht mijn eigen strijd ik heb nog zelfrespect je groeit een passage in mijn traject al blijft liefde daar…

In je mooie zwarte ogen stond het geschreven Behoed had je ze, gevoed, bestaan gegeven In hoe je eruitzag was je shock te zien ’t Kon je niks schelen, met alle gevolgen van dien In je zwijgen, je niet bewegen, was het te horen Je dartele jongen voor altijd verloren In je Strijd voor hun leven tegen Roofdier met Klauwen heb je hen…

Haar ragfijne klauwen omklemmen mijn keel terwijl ze mijn pantser verscheurt in een enkele ruk. De nacht had verlossend moeten komen maar ik was de weerloze in haar web van ongeduld. Ik lig verstrikt in een kamer vol knopen en haakjes devoot knielend, biddend, smekend onder haar strenge blik.…

hoor hoe stilte na talloze nachten van onbewaakte woorden als een buizerd met strakke vleugels blijft hangen met weigerende tong het wisselseizoen bespiedt roerloos boven stukgewoelde grond luister naar de grote cirkels die met gekromde klauwen het fluisteren doden dagblind met de mond vol sterven hoor want ik weet…

haar vuur kent geen uur van sterven of een flakkering geen doven onder naaktheid hemel biddend smekend geen koude taiga strekt zich uit onder haar weemoed het meer weerspiegelt slechts sneeuwvlokken uit het hart haar trillen is niet dat van het riet aan de poel waar bedorven water kleeft aan de klauwen van de hebber meer dat van de…

De dag beloofde stralend veel zon en warmte, ontluiken van groen en nieuwe liefde - die dag in mei midden in de lente Plots was het witblauw besmet met schaduw van metalen roofvogels die hun klauwen in zijn geheugen prentten Zeventig jaar geleden braken ze zijn bestaan, namen ze al zijn geliefden uit zijn leven, over dat spoor via…

Dierlijke spanning, de fysieke nabijheid is onoverbrugbaar zonder te klauwen. Onmacht regeert, frustratie volgt, woede verdooft; ik wil vluchten. Weg van hier, van jij, van ons, van mij; maar de muren grijnzen pijnlijk grimmig. De spiegel schrikt, een lach klinkt laatdunkend; er knapt iets.…

Raketten vallen dichterbij De inslagen zijn te horen Haviken scherpen hun klauwen om ook in dit conflict te scoren Slechts één raket omleiden naar het NAVO hoofdkwartier Dat moet toch wel lukken met al die high tech jongens hier?…

Ik sidder voor jouw snaren Strak in hun kast gespannen Wisselend van trilling Van lang en laag Naar kort en hoog Een pedaalslag stemt de ladder een halve toon Hoger of lager dan jouw stem reikt Aangetokkeld door jouw vingers Een gekrulde klauw die het akkoord vindt Tussen gewelf en afgrond Tussen azuur en gitzwart Vind jij mij…

Een brutale kauw Takelt met z’n klauw Hun bolletje op een tak En hakt in z’n zwart pak Het bolletje tot prak Z’n maatjes beneden Smikkelen tevreden En de meesjes vol vreesjes Lijken nu fragiele weesjes…

Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme klauwen in mijn hals De bloemen gillen roze. We slapen ons voorbij. ------------------------------------------- uit: 'Muziek voor de overtocht', 2006.…

ogen priemen door de lucht de blik op horizon en verder de snavel scherp prooiklaar en gebogen herbergt dood zonder mededogen sterke veren dragen vleugels in het scheren over onbekende heuvels zij zijn aangebracht voor kracht in de snelle glijvlucht naar meer macht de rest is kansloos door verborgen klauwen in een donzen huid…

Solitair sluipt ze over het ijs, honderden kilo's vet en spier, sterke klauwen, scherpe tanden op zoek naar een prooidier. Een rustende ringelrob, een felle aanval, botten kraken tussen de kaken van deze femme fatale.…

Groot was het vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen…

Schep een zo groot mogelijke afstand tussen haar en haar klauwen. Breek er mee, vergroot de afstand. Laat een dwaas maar lachen, hij mag later de scherven bijeen rapen. Je mag liever wonen in rust dan te moeten genieten van bitterheid.…

een leesbril en een ladder zodat ik nooit lang hoef te zoeken naar de zin die mogelijk verklaart waarom hij vaak met uitgestoken klauwen mij lijf noch leden spaart.. Nooit werd ik een rots of een gerieflijk eiland in de Pacific Paul Simon kan zingen wat hij wil poëzie mag dan balsemen demonen krijgt hij zelden stil.…

Klauwen? En gezelschap, dan kan ik lachen om jaloerse ogen en de verlekkerde die van mij wegkijken naar een ander - niemand groet ik als mijn meester iedereen heet mij welkom 'Servus', waar ooit oorlog was…

vol van 'n dier met klauwen het zorgt onontkoombaar dat ik terug naar af ga Elke weerstand binnenin verzwakt door grommen, grauwen verhitte gedachten dringen in als substantie zonder massa Mezelf niet meer vinden is vreemd en abnormaal bezorgt me koude koorts en een ongrijpbaar gevoel Want dit virus zonder naam is als woorden zonder…

Rennend in den donk`re nacht vervolgd door heks en ridderzwaard met wolfgezang en fleaderaar angsten houden me in heur macht als zij spokend door mijn gissen waart waar ik al mijn moedigheid vergaar ik draai mij om en trotseer het duister waarin damp plots scherpe klauwen mist het wolvenkoor vergaat tot fluister lucht vol muizenissen vragen…

Iedere seconde sterft een klok adem ik een eindeloos heden zie ik mijn nagels groeien sla ik klauwen uit in leegte.…

wanneer vingers klauwen rond de vleesgeworden lust voor het oog schuurt angst in droge kelen –letterlijk- tot schorre kreten vroeg of laat de straat verlaten een land bukt haar juk drukt zwaar door overmacht daar hurkt een kind, het huilt in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort wanneer het wacht op huid in rauwe flarden, want…

Tijd tikt het laatste zonlicht weg de warme hand op 't koele zand verandert wat veranderen kan op mijn stille eenmansstrand De branding niet meer zo gerust deze wind blaast steeds kouder zwarte angst neemt zijn bezit met'n klauw op mijn schouder Nacht treedt in zijn macht begint een geseling die zal duren de kille hand op 't koude zand…

Ik red je uit de klauwen van strenge pa en depri moe en breng je heftig trappend naar mijn kasteeltje toe. Goed het is drie hoog achter, kamer te klein voor veel bezoek. Toch ben je meer dan welkom jonkvrouw in spijkerbroek.…

Katje; huppelt en springt door het gras Het ruikt een fragiele muis Het zijn kannibalen in het gewas Mijn domein; het is niet pluis Dit territorium is kat zijn terrein Zijn malse groene gras Muisje lief; daar hoor jij niet te zijn Dit is voor het kattenras Hebbes zegt de klauw De nagels pakken hem vast Kat lust hem rauw Gooit hem in de…

Waarom scheurt haat met geslepen klauwen de hemel open wijzen vlammen omhoog bloeddoorlopen? God, als je nog ergens bent waarom?…

Zij trekt een jas aan vlerken verdwijnen in mouwen en het laatste zwart zoekt een uitweg ogen als kralen kijken ietwat scheel naar de prachtig felle kleuren en het zachte groen dat wonderwel past bij de kromme snavel rauwe klauwen laten grof grind knarsen als links en rechts ijskoud, haast onbewogen de nieuwe gast begroeten een…